Ένα νέο θέατρο παίζεται μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ (Αυγή), του Λαμπρακιστάν και του mega, γύρω από τη «σάτιρα» των «νταβάδων»: Αναπαράγεται το θέατρο του «ορνιθώνα» της Βουλής στη δημοσιογραφική αρένα…
Από τη μία το κεντρικό όργανο της κυβερνητικής κατοχής μας, τα μεγάλα λαρύγγια του 4ου Ράιχ και της πασοκοκρατίας (Λαμπρακιστάν-mega) και από την άλλη το έτερο σκέλος της «αριστερής» διαχείρισης του καθεστώτος (Αυγή)…
Όπως σε όλα τα ζητήματα, έτσι και γύρω από το σκίτσο του Χατζόπουλου, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το άλλοθι στις «ομάδες κρούσης» της δωσίλογης προπαγάνδας να το παίξουν «υπερασπιστές» της «ελευθερίας της άποψης», της «σάτιρας» κ.λπ…
Έδωσε την ευκαιρία να ξεπλύνουν το φασιστικό τους ολοκληρωτισμό, τη δικτατορική τους αυθάδεια, το καταχθόνιο κυνήγι και την κατασυκοφάντηση κάθε λαϊκής εκδήλωσης και κάθε ενοχλητικής φωνής, εμφανιζόμενοι παραληρηματικά ΥΠΕΡ της «ελευθερίας των ιδεών» και ορκισμένοι ΕΧΘΡΟΙ της λογοκρισίας!!!
Ποιοι το mega και το Λαμπρακιστάν: Τα επίλεκτα σώματα της καθεστωτικής βαρβαρότητας, της πλαστογραφίας, της παραπληροφόρησης και της ΦΙΜΩΣΗΣ…
Ποιοι αυτοί που έφεραν τον Ερντογάν στην Αθήνα με ρεπορτάζ μαΐμού…
Παραληρούσε το mega (Τρέμη, Πρετεντέρης, Τσίμας) χθες το βράδυ για τη λογοκριτική τρομοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ
Το σήριαλ συνεχίζεται. Διαβάστε ΕΔΩ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2013/11/blog-post_8866.html
Ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή παίζει στο ίδιο τερέν, αυτό του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού, των κομματικών σκοπιμοτήτων, της εκλογικής κερδοσκοπίας και του καθεστωτικού θεάτρου, «έλυσε» τα χέρια των φαιών λαρυγγιών και τους έδωσε την ευκαιρία, ΟΧΙ μόνο να κουκουλώσουν τους όγκους των ακαθαρσιών τους, αλλά (και αυτό είναι το σπουδαιότερο) να εμφανίσουν σαν «ελευθερία άποψης» τη δική τους «ελευθερία» (τον δικτατορικό τους ολοκληρωτισμό) και σαν Σάτιρα τα κόπρανα των «νταβάδων» και τη διατεταγμένη «υπηρεσία» των έμμισθων οργάνων τους…
Οι αρθρογράφοι της Αυγής για να δικαιολογήσουν τη θορυβώδη θεατρική παράσταση των δύο γυναικών βουλευτών, το πολιτικό τους κιτς, κτύπησαν, με αστεία πολιτικά επιχειρήματα, τη γελοιογραφική παρουσίαση της πράξης από τον Χατζόπουλο.
Η «γελοιογραφία» του Συγκροτήματος έπρεπε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ να κριθεί με τους όρους τη Τέχνης και της Σάτιρας και μετά να αναδειχτεί, σαν διαλεκτικό επακόλουθο, η πολιτική της σκοπιμότητα. Δηλαδή ότι είναι μια «γελοιογραφία» διατεταγμένη, υποταγμένη στις πολιτικές σκοπιμότητες των κυβερνητικών ανδρεικέλων και του φαιού Συγκροτήματος.
Με τους όρους της Αισθητικής η «γελοιογραφία» του Χατζόπουλου δεν ήταν Σάτιρα, αλλά πολιτική παρέμβαση στο καθεστωτικό παιχνίδι, ΥΠΕΡ των δωσίλογων ανδρεικέλων.
Θα ήταν Σάτιρα αν έδειχνε το ΣΥΝΟΛΙΚΟ θεατρικό παιχνίδι που παίχτηκε στη Βουλή, που παίζεται στην καθεστωτική αρένα και ΟΧΙ μονομερώς κατά της Αντιπολίτευσης.
Και ν’ αφήσουν τα σάπια τα μαντρόσκυλα του καθεστώτος και του Λαμπρακιστάν περί «ελευθερίας της σάτιρας». Αυτά δεν είναι Σάτιρα, είναι διατεταγμένα αστειάκια και ανεκδοτάκια ΥΠΕΡ του κυβερνητικού δωσιλογισμού και των νταβατζίδικων «γούστων»…
Η Τέχνη, ιδιαίτερα η Σάτιρα και η γελοιογραφία, είναι μια επαναστατική κοινωνική λειτουργία που ΟΡΓΩΝΕΙ και ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ το συναίσθημα και τη συνείδηση.
Τα μεγάλα ανθρώπινα δημιουργήματα είναι «φωνές» αφύπνισης και αγώνα, «φωνές» που συνδέουν το χθες με το σήμερα, που θεμελιώνουν τη συνέχεια της δυναμικής εξέλιξης και τη συνέχεια των ιστορικών αγώνων. Αυτή την επαναστατική λειτουργία της Τέχνης θέλουν να αποστειρώσουν και να αφυδατώσουν σήμερα.
Γι’ αυτό ασελγούν τόσο πρόστυχα και ωμά πάνω στα έργα των μεγάλων δημιουργών.
Γι αυτό μας κατακλύζουν, σαν νεροποντή, όλα τα νοσηρά υποπροϊόντα στον τομέα της Τέχνης, το τερατώδες αυτό πλήθος των ποικίλων διαστροφών.
Αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η ολοκληρωτική και αυθάδης καθεστωτική επιχείρηση καταστροφής της Τέχνης και μεταλλαγής της σε αυθαίρετο παιχνίδι των νοσηρών ατόμων της εξουσίας: Των ανδρείκελων της εξουσίας…
Ένας από τους κεντρικούς στόχους του καθεστώτος είναι το κτύπημα του «λαϊκού χιούμορ».
Το «λαϊκό χιούμορ» είναι η Τέχνη της λαϊκής αφύπνισης και δράσης. Είναι η κουλτούρα της ιστορικής αθανασίας των λαού, του μεγάλου αυτού τεκνοποιού της ζωής: Η πηγή γονιμότητας της ιστορίας.
Το γέλιο της λαϊκής κουλτούρας είναι διαβρωτικό, πιο ισχυρό και από το μπαρούτι.
Η σάτιρα, η αυθεντική σάτιρα είναι αυτό το γέλιο της λαϊκής κουλτούρας, είναι η Γλώσσα του διαβρωτικού γέλιου που εκφράζει και πυροδοτεί τα αποθέματα των εκρηκτικών υλών που υπάρχουν στα υπόγεια της κοινωνίας, στη «λαϊκή ψυχή».
Γι αυτό και η σάτιρα εξ ορισμού είναι πανίσχυρο όπλο κατά της εξουσίας.
Γι αυτό η εξουσία και τα όργανά της δεν χρησιμοποιούν ποτέ τη γλώσσα του γέλιου.
Το γέλιο, το πηγαίο λαϊκό γέλιο, καρατομεί την εξουσία και τα όργανά της.
Αυτός είναι και ο λόγος που αυτό το πανίσχυρο όπλο της σάτιρας το πολεμάει και το κυνηγάει ανελέητα η εξουσία και προσπαθεί να το νοθεύσει, να το ισοπεδώσει και να το εξαφανίσει με χυδαία τηλεοπτικά υποκατάστατα διαστροφών, ηδονοβλεψίας, σεξοαανεκδότων και CIA…
Τέτοιου είδους διαστροφικές εικόνες κιτσαριού, επιλεκτικές, ξεκάρφωτες και κοινωνικά αφυδατωμένες δεν έχουν καμία σχέση με την λαϊκή κουλτούρα του γέλιου, είναι το χυδαίο ανέκδοτο και «γέλιο» των μηχανισμών της εξουσίας: Το «γέλιο» των υπνωτισμένων προβάτων του καναπέ…
Ιδιαίτερα η τηλεοπτική «σάτιρα» των ακριβοπληρωμένων λακέδων-σταρ του χρήματος αποξηραίνει κάθε ζωικό χυμό της σκέψης και του συναισθήματος. Είναι ένα ανούσιο και αντιδραστικό παιχνίδι ανεκδοτολογικής ειρωνείας, διασκεδαστικό στις μικροαστικές παρεούλες που «σπάνε» την πλήξη τους, στον καναπέ, με χαζοχαρούμενα αστειάκια, υπαινιγμούς και υπονοούμενα, προσωπικά κουτσομπολιά και σεξολάγνους ηδονοβλεπτισμούς…
ΟΛΑ αυτά δεν είναι η λαϊκή κουλτούρα του γέλιου. Είναι η χυδαιότητα της εξουσίας και η θορυβώδης αυτοϊκανοποίηση του νοσηρού ατομικισμού που πουλιέται!
Τέτοια ήταν και η «γελοιογραφία» του Χατζόπουλου…
Τέτοια, όμως, είναι και η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό εδώ ταιριάζει: Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα: Στον αχυρώνα της διαβρωτικής σάτιρας…
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7989
