Του Στάθη Σταυρόπουλου
Ας υποθέσουμε ότι είμαι η κυρία Κίμπερλι Γκιλφόϊλ.
Πρώτον: Δεν θα με έστελναν πρέσβειρα στην Τουρκία. Εκεί παίζουν μεγάλα παιδιά. Όμως, εδώ που πλακωνόμαστε για τον Σαββόπουλο, θα με έστελναν.
Δεύτερον: Αν ήμουν η Κίμπερλι και με έστελναν εδώ, πριν καν δώσω τα διαπιστευτήριά μου, θα πήγαινα για προσκύνημα στην Ακρόπολη. Κι έτσι θα έκλεβα τις καρδιές όλων των Ελλήνων που, ως γνωστόν, ψοφάνε για κάτι τέτοια.
Αρχαιόθεν! Ήρθε ο Μάριος στην Αθήνα, υπέβαλε τα σέβη του στην Αθηνά, και οι Αθηναίοι του έστησαν άγαλμα και το παρασημοφόρεσαν (το άγαλμα).
Αμέσως μετά ήρθε ο Σύλλας στην Αθήνα και την… κατέκαυσε! Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ας μείνουμε στην εκδοχή των Ανθυπάτων που τους δοξάζουμε — και όχι των Ανθυπάτων που μας καίνε.
Αν, λοιπόν, ήμουν η κυρία Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, θα πήγαινα πρώτα απ’ όλα στην Ακρόπολη, εκείνη όμως προκρίνει να πάει πρώτα στα μπουζούκια και μετά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Πάντα προς τιμήν του ελληνικού πολιτισμού!
Βεβαίως, θα προέκυπτε το ερώτημα: σε ποια μπουζούκια θα πηγαίναμε, χωρίς τον κίνδυνο αυτό να θεωρηθεί ανάμειξη από πλευράς μου (εμένα της Κίμπερλι) στις ελληνικές εσωτερικές υποθέσεις.
Εγώ, μόνο στις εξωτερικές ελληνικές υποθέσεις ανακατεύομαι (στέλτε στο Κίεβο, Patriot, Mirage και λεφτά! – τώρα!) – για τις εσωτερικές υποθέσεις όμως χρειάζομαι συμβούλους.
Αν, λοιπόν, ήμουν η Κίμπερλι, θα έπαιρνα κοντά μου τον Φραπέ. Ουδείς άλλος θα μπορούσε να φέρει τους δύο λαούς πιο κοντά, τον έναν δίπλα στον άλλον. Εμείς στο Τέξας εκτρέφουμε βουβάλια κι εσείς στο Ελλάντα εκτρέφετε μουλάρια.
Είναι μήπως αντιπαραγωγικό; Αλλά εγώ δεν ήρθα στην Ελλάδα για να ανακατευτώ στα εσωτερικά σας, για τα Μνημόνια και τα λοιπά συναφή έχετε τους Γερμανούς.
Όμως, για τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια, στηριχτείτε πάνω μας!
Μαζί θα τα φάμε! Εσείς στα μπουζούκια, εμείς στους πυραύλους…
ΠΗΓΗ
http://blogvirona.blogspot.com/2025/10/blog-post_138.html#more
