Ευγενίας Σαρηγιαννίδη
Για την σφαγή των αμνών…
Τ’ ακούσαταν τι γένηκε στου Κώστα τα χειμάδια;
Μπήκαν φονιάδες στα μαντριά και πήραν τα κοπάδια.
Τις προβατίνες με τ’ αρνιά και τα τρανά κριάρια.
Σκοτώσανε τα πρόβατα με την αράδα όλα.
Σφάξαν το Νιάγγρο τον τρανό, τον Μπέλο τον γκεσέμι.
Σφάξαν την στρεφοκάλεσα με το λαμπρό κουδούνι.
Ρημάξαν έτσι τα μαντριά, ρημάξανε κι’ οι στρούγγες…
(Παράφραση δημοτικού τραγουδιού της Ηπείρου. Παραλλαγή επικαιροποιημένη μετά από την εξόντωση του κοπαδιού του Κώστα Θεοφίλου στο Μικρό Μοναστήρι Μακεδονίας στις 10/12/2025)
Όπως διαβάζουμε στο προφίλ της κ. Μαίρης Θεοφίλου (κόρης του τσέλιγκα Κώστα Θεοφίλου) στο facebook: «Το αρνάκι στη φωτογραφία γεννήθηκε το βράδυ 8 Δεκεμβρίου 2025. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το πρωί της ενάτης Δεκεμβρίου, όπου ο πατέρας μου το βοηθά να πιει γάλα. Στις 10 Δεκεμβρίου η μαμά και το κοριτσάκι της θανατώθηκαν μαζί με τα υπόλοιπα ζώα μας.» Και συνεχίζει λίγο πιο κάτω: «Αυτά είναι μερικά από όσα κάναμε ως διατηρητές της φυλής ρουμλουκίου αλλά υπάρχουν και άλλα πολλά. Κλείνοντας, θα αναφερθώ και στη φυλή η οποία μετά από τόσα χρόνια ΞΑΦΝΙΚΑ παύει να υφίσταται επειδή, μάλλον, δεν εξυπηρετεί συμφέροντα. Η φυλή υπάρχει, ή μάλλον υπήρχε και είχε αναγνωριστεί από τους αρμόδιους φορείς σύμφωνα με οδηγίες του υπουργείου. Αν τώρα το αρνείται, το υπουργείο αναιρεί τον ίδιο τον εαυτό του. Αυτά είχα να πω. Και κάτι τελευταίο. Δεν δώσαμε τα πρόβατα, μας τα πήραν.
Δεν υπογράψαμε ποτέ, δεν συμφωνήσαμε ποτέ και δεν τα παραδώσαμε ποτέ. Ήρθαν με εισαγγελική εντολή, μπήκαν στο μαντρί μας, τα κυνήγησαν μόνοι τους, τα πυροβόλησαν και τα φόρτωσαν πεθαμένα στα φορτηγά.»
Περί της σπανιότητας της φυλής διαβάζουμε σε δημοσίευμα της εφημερίδας Μακεδονία[1]: «Μετά από ενδελεχή έρευνα που έχει κάνει σε γενετικές βάσεις δεδομένων ο κ. Αρσένος, κατέληξε ότι δεν πιστοποιείται η ύπαρξη της. «Η σχετική βεβαίωση περί “φυλής Ρoυμλουκίου” φαίνεται να καλύπτει διοικητικές ανάγκες, όχι όμως επιστημονικά κριτήρια, τόνισε, υποστηρίζοντας την ανάγκη ελέγχου προκειμένου να δίνονται εκεί που πρέπει οι επιδοτήσεις. Για να αναγνωριστεί μια φυλή, απαιτούνται γενετικά δεδομένα και αντικειμενική ανάλυση. Ώρα να καθοριστούν με επιστημονική ακρίβεια οι πραγματικά σπάνιες ελληνικές φυλές, ώστε οι επιδοτήσεις να βασίζονται σε διαφάνεια και τεκμηρίωση» κατέληξε ο κ. Αρσένος, Καθηγητής Κτηνιατρικής του ΑΠΘ.»
Ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία από την πλευρά ενός ακαδημαϊκού: «η βεβαίωση καλύπτει διοικητικές ανάγκες, όχι όμως επιστημονικά κριτήρια». Παρόλα αυτά δόθηκε. Από μόνο του το εν λόγω επιχείρημα, θα μπορούσε να εκκινήσει δικαστική έρευνα, δεν θα χρειαζόντουσαν περισσότερα.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ της εποχής των δημοτικών τραγουδιών και του σήμερα είναι φανερές. Τότε ήταν Τουρκαλβανοί που για να κλέψουν τα κοπάδια σκότωναν τους Έλληνες κτηνοτρόφους και τμήμα των κοπαδιών τους. Τώρα είναι οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους που εξοντώνουν μαζικά τα κοπάδια στη βάση «υγειονομικών πρωτοκόλλων», με την υποψία ότι πάσχουν από ευλογιά. Αφήνουν έτσι τους κτηνοτρόφους χωρίς τα ζώα τους να αργοσβήνουν, να μεταναστεύουν στις πόλεις ή να αγωνίζονται για να μην πεθάνουν οι ίδιοι της πείνας. Είναι κι αυτό μια κάποια «πρόοδος»… Κοντά στα Χριστούγεννα λοιπόν, που είναι παραδοσιακά «ο γένος», δηλαδή τα γεννητούρια των αμνών, τα νεογέννητα προβατάκια που μόλις ήρθαν στη ζωή στο μαντρί του Κώστα Θεοφίλου, συνάντησαν επιτόπου τον θάνατο, ενώ οι φιλοζωικές οργανώσεις την άκρα του τάφου σιωπή.
Ας μην κοροιδευόμαστε: Η μαφιοποίηση απλώνει τα πλοκάμια της σε όλη τη δυτική Ευρώπη. Η κατάχρηση της εξουσίας μέσω του ελέγχου της δικαιοσύνης είναι ο κύριος τρόπος λειτουργίας του τεχνοφεουδαρχικού καθεστώτος, που έχει επιβληθεί. Η Ελλάδα, ως συνήθως, σε αυτό τον κατήφορο προπορεύεται. Είναι ίσως το πιο σκοτεινό παράδειγμα. Ο μηχανισμός της διαχείρισης των σκανδάλων επιτρέπει την κραυγαλέα ατιμωρησία των πολιτικών και της προστατευόμενης αυλής τους. Οι ευθύνες συγκαλύπτονται με την αδράνεια, όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και των Ευρωπαίων Εισαγγελέων. Αντίθετα, η τρομοκράτηση όσων τολμούν έμπρακτα να διαμαρτυρηθούν δεν καθυστερεί ποτέ. Έχει ανατεθεί θεσμικά σε δικαστές και εισαγγελείς που ποτέ προηγουμένως δεν ασχολήθηκαν με όσους καταχρέωσαν την χώρα, υποθήκευσαν το δημόσιο πλούτο, καταλήστευσαν με χίλιους δυο τρόπους τον ιδιωτικό και τσέπωσαν εκατομμύρια από ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που θα ενίσχυαν υποτίθεται τις παραγωγικές διαδικασίες.
Κατά συνέπεια, το ερώτημα που προκύπτει είναι: πότε, πως και από ποιους άραγε θα γίνει η ιστορικά απαραίτητη σύνδεση του εξαγγελθέντος (αλλά μη πραγματοποιημένου), κινήματος για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία γύρω από το θέμα του εγκλήματος των Τεμπών, με το πραγματικό λαϊκό κοινωνικό κίνημα του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα της χώρας, οι υπεύθυνοι του οποίου κινδυνεύουν πλέον επισήμως με διώξεις, ως οργανωτές και μέλη «εγκληματικής οργάνωσης»;
