Του
Ηλία Παπαναστασίου
Διαβάζουμε σε γνωστή ιστοσελίδα
«Marchenko (Ουκρανός συνταγματάρχης): Δεν είναι μυστικό, το μέτωπο κατέρρευσε
Το μέτωπο των Ενόπλων Δυνάμεων της
Ουκρανίας (AFU) κατέρρευσε κάτω από την επίθεση των ρωσικών δυνάμεων λόγω
της κούρασης του προσωπικού και της έλλειψης εφεδρειών υποστήριξε ο γενικός
συνταγματάρχης του ουκρανικού στρατού Dmytro Marchenko.
«Δεν θα αποκαλύψω κανένα στρατιωτικό μυστικό αν
πω ότι το μέτωπό μας έχει καταρρεύσει», είπε σε συνέντευξή του στον πρώην
βουλευτή του ουκρανικού κοινοβουλίου, Boryslav Bereza που διατηρεί κανάλι στο
Youtube.» (BANKING NEWS,
29/10/2024).
Δεν είναι ανακοινώσεις του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου αλλά Ουκρανού Συνταγματάρχη. Φαίνεται πλέον πως οι ψυχωτικού τύπου ανακοινώσεις των Αμερικανο/Ευρωπαίων περί «νίκης της Ουκρανίας», «Ουκρανικής αντεπίθεσης» κλπ. έχουν εξαφανιστεί και η σκληρή, ωμή και «ρεαλιστική πραγματικότητα» βρίσκεται ενώπιόν μας. Η καθήλωση, υποχώρηση και συντριβή, μέχρι στιγμής, της επιχείρησης στο Κουρσκ αλλά και της περσινής –άρχισε 4/6/2023– πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης των Ουκρανών διέλυσε όλες τις αυταπάτες των λεγόμενων Δυτικών για ταχεία Ουκρανική ανάκαμψη και νίκη. Ήδη όλες οι εκτιμήσεις προσγειώνονται στο έδαφος της ταχύτατης προέλασης της Ρωσίας και των συντριπτικών πληγμάτων που επέφερε στον Ουκρανικό στρατό.
Οι ανακοινώσεις του Υπουργείου άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας μιλάνε για 27.150 νεκρούς Ουκρανούς και απώλειες 1.400 τεθωρακισμένων αρμάτων και οχημάτων τους τελευταίους 2–2,5 μήνες όταν άρχισε η απελπισμένη επιχείρηση των Ουκρανών στο Κουρσκ (6 Αυγούστου 2024). Εάν προσθέσουμε και τα εκατοντάδες χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις αλλά και εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα που κατέλαβε ο Ρωσικός στρατός, τότε ίσως πάρουμε μια γεύση του βαθμού επιτυχίας των στρατιωτικών δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Γεγονός που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όταν κρίνουμε την στρατιωτική κατάσταση σε ένα μέτωπο που ξεπερνά τα 1.000 χιλιόμετρα και σε μια χώρα όπως η Ουκρανία των 603.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων που είναι σχεδόν 5 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα των 132.000 τετρ. χιλιομέτρων. Τα ποσοτικά μεγέθη δίνονται επακριβώς για να κατανοήσουμε τον υπεράνθρωπο βαθμό προσπάθειας που καταβάλλει η Ρωσική Ομοσπονδία πολεμώντας ταυτόχρονα εναντίον δεκάδων χωρών του ΝΑΤΟ και του Αμερικανο/Ευρωπαϊκού Άξονα, το μέγεθος των επιτυχιών της και το μέγεθος των προσπαθειών που έχει μπροστά της. Είναι πολύ εύκολο να επιθυμείς το γρήγορο τέλος του πολέμου με νίκη της Ρωσίας σε μικρό χρονικό διάστημα παραβλέποντας όμως τα τεράστια γεωγραφικά μεγέθη της Ουκρανίας και αδιαφορώντας για τις μεγάλες νίκες της Ρωσίας, παρόλες τις κατά καιρούς ελλείψεις, παραλείψεις και παραβλέψεις.
Είναι σαν να έχεις να αντιμετωπίσεις σαν Ελλάδα –ακόμη και αν έχεις την δύναμη πυρός και τον στρατό της Ρωσικής Υπερδύναμης– όλες τις Βαλκανικές Χώρες (Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμάνια, Κροατία, Σλοβενία, Σερβία, Βοσνία, Μαυροβούνιο) που έχουν έκταση 630.000 τετραγ. χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου όσο και η Ουκρανία των 604.000 τετρ. χιλιομέτρων και φυσικά να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε ένα μέτωπο που ξεκινά από το Maribor (Σύνορα Σλοβενίας–Αυστρίας) έως τον Προμαχώνα Σερρών (Ελληνο/Βουλγαρικά Σύνορα) και από την Ίστρια της Αδριατικής (Σλοβενία) έως το Sandanski της Βουλγαρίας! Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, παρόλες τις εκπληκτικές νίκες του Ρωσικού Στρατού και την συνεχή προέλασή του. Χρειάζεται υπομονή, πίστωση χρόνου στον Ρωσικό στρατό και ταυτόχρονη ανάλυση όλων των παραμέτρων του Πολέμου Ρωσίας/Αμερικής, γιατί περί τέτοιου πολέμου πρόκειται. Δεν πολεμά η Ουκρανία με την Ρωσία αλλά η Αμερική και ΝΑΤΟ με την Ρωσία!
Ας λάβουμε υπόψη πως η Ρωσική Ομοσπονδία έχει επτά (7) μεγάλα, ακροσφαλή και επισφαλή καθήκοντα:
(α) Την διασφάλιση της οικονομικής ευημερίας και ασφάλειας του πληθυσμού της. Πεινασμένος λαός είναι ανήσυχος και πιθανότατα, εξεγερμένος λαός...
(β) Την διασφάλιση της πολιτικής ηρεμίας, σταθερότητας και εμπιστοσύνης του Ρωσικού λαού στην Ηγεσία του. Πολιτική αστάθεια εν καιρώ πολέμου είναι κίνδυνος θάνατος!
(γ) Την διατήρηση του ηθικού, της ψυχολογίας και της υγείας της «Ρωσικής Ψυχής», αλώβητη από την Αμερικανική/Ευρωπαϊκή προπαγάνδα και δηλητήριο.
(δ) Την σταθερή πίστη του Ρωσικού λαού στον δίκαιο αγώνα του για την ύπαρξη της Ρωσίας
(ε) Την απόκρουση της Αμερικάνικης Προπαγάνδας στον Ρωσικό πληθυσμό.
(στ) Την Διασφάλιση στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών Συμμαχιών και Συμμάχων στον εξαιρετικά δύσκολο αγώνα.
(ζ) Την διασφάλιση πολύ καλής πορείας της Ρωσικής Οικονομίας σε συνθήκες ανηλεούς εμπάργκο και εκατοντάδων/χιλιάδων κυρώσεων!
Σας φαίνονται εύκολα, πραγματοποιήσιμα με «άνετες, fast track» διαδικασίες όλα τα παραπάνω; Προσβάσιμα ανά πάσα στιγμή και υλοποιήσιμα με την «ψυχολογία της ανυπομονησίας» που διακατέχει πολλούς από τους συμπαθούντες και φίλους της Ρωσίας; Είστε –και είμαστε...– τόσο σίγουροι; Οπωσδήποτε δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα για την μεγαλύτερη χώρα του κόσμου που είναι η Ρωσία και πολεμάται από δεκάδες κράτη του Αγγλοσαξονικού Άξονα. Η Ρωσία πέρα από τα προαναφερθέντα καθήκοντα –όχι απλά «καθήκοντα» αλλά αναγκαιότητες ζωής και θανάτου για την ύπαρξή της– έχει να αντιπαλέψει την αναστάτωση της Διεθνούς Οικονομίας από τα εμπάργκο των «Δυτικών» εναντίον της και κυρίως τις απρόβλεπτες εξελίξεις στην στρατηγική των Αμερικάνων. Απρόβλεπτες εντός τριπλών εισαγωγικών γιατί η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά πως ο τελικός στόχος των Αμερικάνων είναι η συντριβή της και ο τεμαχισμός των απέραντων εδαφών της και ο διαμοιρασμός του απίστευτου πλούτου της σε βιομηχανικό, στρατιωτικό, επιστημονικό δυναμικό και πρώτες ύλες. Είμαστε απόλυτα σίγουροι πως το γνωρίζει!
Εφόσον λοιπόν γνωρίζει τον τελικό στόχο των Αμερικανο/Ευρωπαίων γνωρίζει πως θα πρέπει (α) να αποφύγει οποιοδήποτε λάθος στην στρατιωτική της στρατηγική δηλαδή την στρατηγική του πολέμου (β) να ανεβάσει στο έπακρον την στάθμη της οικονομικής και παραγωγικής της αποτελεσματικότητας και (γ) να διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού την σύμπνοια Ηγεσίας, Λαού και Στρατού, πολλαπλασιάζοντας την αριστοποίηση και εμβέλεια των δυνατοτήτων τους. Εξαιρετικά δύσκολο, ακατόρθωτο στα όρια του αδυνάτου; Μάλλον όχι, εφόσον έχει αιματηρότατη εμπειρία από εισβολές Ευρωπαίων εδώ και 800 χρόνια και τους οποίους κατενίκησε στην μάχη του ποταμού Νέβα εναντίον των Σουηδών (Ιούλης 1240) με ηγέτη τον Αλέξανδρο Νιέφσκυ
και ο οποίος συνεχίζοντας νίκησε και τους Τεύτονες ιππότες στην μάχη της Λίμνης Πέιπους (Αύγουστος 1242 – Μην ξεχνάμε πως και οι ίδιοι οι Ρώσοι ή Ρως έχουν Σκανδιναβική προέλευση με μετέπειτα Σλαβική πρόσμειξη). Από τότε νικούν διαρκώς τις εισβολές στην χώρα τους έως το 1945 όταν συνέτριψαν τις Γερμανικές στρατιές.
Εάν λοιπόν η Ιστορική εμπειρία που έχουν, προστιθέμενη στην παραδοσιακή τακτική και στρατηγική των Ρώσων στο στρατιωτικό πεδίο συνεχιστεί –Άμυνα/ Συγκέντρωση δυνάμεων/ Στοχεύμενες αντεπιθέσεις/ Γενική αντεπίθεση– τότε η διαφαινόμενη και αδιαφιλονίκητη νικηφόρα πορεία τους έως σήμερα θα ολοκληρωθεί με την συντριβή όλου του Αγγλοσαξονικού Μπλοκ και της εμπροσθοφυλακής του που είναι ο Ουκρανικός στρατός. Το ερώτημα είναι, πως θα απαντήσουν οι Αγγλοσάξονες (με πρωτοπορία τις παραδοσιακές Ύαινες της Παγκόσμιας Ιστορίας που είναι οι Άγγλοι);
Εάν είμαστε –και πρέπει να είμαστε– ρεαλιστές οι πιθανότητες να αποδεχθούν οι Αγγλοσάξονες την ήττα τους, κυμαίνονται από αβέβαιες έως ελάχιστες. Θα χαθούν τα εκατοντάδες δις δολαρίων που έδωσαν στην μαριονέτα τους που είναι η Ουκρανική Κυβέρνηση, απίστευτος σε ποσότητα στρατιωτικός εξοπλισμός και κυρίως το κύρος τους, δηλαδή η νοσηρή, ψυχοπαθολογικού τύπου ματαιοδοξία των Αγγλοσαξόνων να ορίζουν τον Πλανήτη σαν αποκλειστικά δική τους κυριαρχία και ιδιοκτησία. Να καθορίζουν δηλαδή την πορεία της Ανθρωπότητας σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Παγκόσμιας, Αστικής και Νεοφιλελεύθερης Ελίτ.
Εάν και πάλι θέλουμε να βρισκόμαστε στέρεα στο έδαφος της ρεαλιστικής ανάλυσης –και πρέπει να θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές– και εάν θέλει η Ρωσία να τελειώσει με το απόστημα της Ουκρανίας χτυπώντας ταυτόχρονα το καρκίνωμα του Αγγλοσαξονισμού, θα πρέπει να καταλάβει όλο το corpus της Ουκρανικής Επικράτειας (α) και ταυτόχρονα θα πρέπει να χτυπήσει αποφασιστικά την ραχοκοκαλιά της Αγγλοσαξονικής Παγκόσμιας Ελίτ που είναι η Οικονομία (β) μέσω της κυριαρχίας –έως τώρα, μειωμένα σήμερα αλλά σε ποσοστό πάνω από 50%– του Δολαρίου σε επίπεδο συναλλαγών. Επειδή όμως το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι το «επιφαινόμενο» δηλαδή το νόμισμα –Δολάριο– αλλά η «ουσία» που δεν είναι άλλη από την Παγκόσμια Παραγωγή Προϊόντων και Πρώτων Υλών (γ), θα πρέπει η Ρωσία –το έχει ήδη κάνει– να συμπράξει με την χώρα που είναι ο Παγκόσμιος Παραγωγός, το Παγκόσμιο Εργοστάσιο Αγαθών που είναι η Κίνα. Τα τρία αυτά σημεία (α),(β),(γ) δηλαδή Στρατιωτική νίκη «οριστικού χαρακτήρα» (α), Αποδολλαριοποίηση (β), Οριστική Κυριαρχία Παραγωγής Προϊόντων και Πρώτων Υλών (γ), είναι ένα αδιάσπαστο σύνολο με τρεις χαλύβδινους κρίκους, αφήνοντας τους λεγομένους Δυτικούς στην Αποπαραγωγικοποιημένη–Χρηματιστηριακή Disneyland στην οποία παίζουν Play station με την Οικονομία, νομίζοντας πως παράγουν, αυταπατώμενοι πως εξάγουν και παραληρούντες με τις Πρώτες ύλες του Πλανήτη νομίζοντας πως τις ελέγχουν, αυτός λοιπόν ο Πολιτικός Κόσμος, Ψυχιατρείο των Αγγλοσαξόνων που θυμίζει την μπάντα του «Τιτανικού» που συνέχιζε να παίζει ακόμη και όταν τα νερά έφθασαν μέχρι το λαιμό τους, αυτός λοιπόν ο Όμιλος Ψυχοπαθών και επικίνδυνων Σχιζοφρενών που παρουσιάζει Delirium συνοδευόμενο με Delirium tremens διαρκείας, είναι πραγματικά επικίνδυνος σε απίστευτο βαθμό.
Εάν συγκρίνουμε μεγάλες χώρες όπως η Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία που ζουν in vivo δηλαδή ανάμεσα σε ζωντανούς και τους Αγγλοσάξονες που ζουν in vitro δηλαδή σε γυάλα, τότε καταλαβαίνουμε τι σημαίνει «Χώρες που έχουν επαφή με την πραγματικότητα» και τι σημαίνει «Χώρες που ζουν σε Παραλήρημα Μεγαλείου και Παράνοιες Σχιζοφρενικού τύπου». Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει «φυσιολογικοί άνθρωποι» και τι σημαίνει ψυχοπαθολογικοί άνθρωποι, απρόβλεπτοι και κυρίως επικίνδυνοι, άκρως επικίνδυνοι. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που φοβούνται αρκετοί αναλυτές όπως ο φίλος και σύντροφος από τα παλιά, ο πολιτικός αναλυτής Νίκος Σίμος, να μην παραδεχθούν δηλαδή την ήττα τους οι Αγγλοσάξονες και να οδηγηθούμε σε έναν Πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Και έχουν δίκιο γιατί βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού για τον Πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Όμως,
Εάν κοιτάξουμε τώρα και την αισιόδοξη πλευρά, η οικονομική κατάσταση της Ρωσίας, παρόλες τις «Δυτικές» Κασσάνδρες που προέβλεπαν την κατάρρευσή της, όχι απλώς παρουσιάζει θετική εικόνα αλλά παρουσιάζει έναν από τους καλυτέρους ρυθμούς ανάπτυξης παγκοσμίως σύμφωνα με ευρωπαϊκά Ερευνητικά Ινστιτούτα τα οποία μας διαβεβαιώνουν πως τα αμέσως επόμενα χρόνια δηλαδή τα «κρισιμότερα χρόνια της εποχής», την «γρηγορότερη οικονομική ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία» θα παρουσιάσει η ρωσική οικονομία, η οποία ανθεί εν μέρει χάρη στις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν για να την καταστρέψουν οι αντίπαλοί της και οι οποίες έγιναν μπούμερανγκ εναντίον των ίδιων.
Συγκεκριμένα, ο Richard Connolly, ερευνητής στο Royal
Institute of Shared Services στη Μεγάλη Βρετανία (Λονδίνο) και
ειδικός στη ρωσική οικονομία, ανέλυσε στο CBS News ότι ο αριθμός των
μικρομεσαίων επιχειρήσεων που είναι εγγεγραμμένες επίσημα στην Ρωσική Ομοσπονδία,
έχει φτάσει σε πρωτοφανές επίπεδο. Επιπλέον, η Ρωσική Οικονομία σύμφωνα με τους
επίσημους δείκτες, διαπιστώθηκε πως «Τρέχει» με ανάπτυξη 4,4% το 7μηνο
2024. Με άλλα λόγια, στο 4,4% –σε ετήσια βάση– διαμορφώθηκε ο ρυθμός
ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας για την περίοδο Ιανουαρίου–Ιουλίου 2024,
σύμφωνα με όσα γνωστοποίησε σε κυβερνητική συνεδρίαση ο πρωθυπουργός της χώρας,
Mikhail Mishustin. Όπως σχολίασε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, πρόκειται για
ρυθμό ανάπτυξης υπερδιπλάσιο από το αντίστοιχο περσινό επίπεδο.
Ιδιαίτερα θετική επίδραση είχε ο μεταποιητικός
κλάδος (+8,6% η παραγωγή), ενώ η
αύξηση των επενδύσεων κεφαλαίου πλησίασε το 11% το πρώτο εξάμηνο του 2024. Όσον αφορά την ανεργία –χρειάζεται
να τονισθεί «Το επίπεδο ανεργίας έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, στο 2,4% τον Ιούνιο 2024», πρόσθεσε.
Τι συμβαίνει τώρα με τους BRICS; Στο άρθρο του «BRICS Plus – μια προοδευτική Παγκοσμιοποίηση» ο Γιάννης Τόλιος αναφέρει «Στις πέντε χώρες που το 2010 δημιούργησαν τους BRICS (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία. Νοτ. Αφρική), προστέθηκαν άλλες πέντε αρχές 2024 (Αίγυπτος, Ιράν, Σαουδ. Αραβία, Ην. Αραβ. Εμιράτα και Αιθιοπία), ενώ το λογότυπο τροποποιήθηκε σε «BRICS Plus»/«BRICS+». Οι 10 χώρες αρχές 2024 αντιπροσώπευαν 35,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ και 45% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ οι G–7 (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Καναδάς) είχαν αντίστοιχα 30,3% και 10%!
Στην Σύνοδο έγινε διεύρυνση με πρόσδεση 13 νέων χωρών (Αλγερία, Βολιβία, Ινδονησία, Καζακστάν, Κούβα, Λευκορωσία, Μαλαισία, Νιγηρία, Ταϊλάνδη, Τουρκία, Ουγκάντα, Ουζμπεκιστάν), ανεβάζοντας σε 23 τις χώρες με την επωνυμία «BRICS Clear».
Ταυτόχρονα αναλύοντας την εκβιαστική τακτική των Αμερικανο/Ευρωπαίων να προχωρήσουν σε διαδικασία κατάσχεσης των Ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό και τα οποία ανέρχονται σε 300 δις, κινδυνεύουν οι πανηλίθιοι Δυτικοί να βρεθούν σε χειρότερη μοίρα εφόσον και οι Ρώσοι μπορούν να προχωρήσουν σε ανάλογη διαδικασία κατάσχεσης ανάλογου ποσού Ευρωπαϊκών /Αμερικάνικων Assets όμως
«Για τους Ευρωπαίους αυτό δεν είναι καν το χειρότερο σενάριο. Τρομάζει το ότι σε περίπτωση οικονομικών αντιποίνων από τη Ρωσία, οι ιδιοκτήτες των κεφαλαίων θα απαιτήσουν από την ΕΕ (EUROCLEAR), αποζημιώσεις για κάθε είδους ζημιές που θα έχουν υποστεί. Αυτό βέβαια θα μπορούσε εύκολα να χρεοκοπήσει και να γονατίσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα» (Από το εξαίρετο άρθρο του Ν. Σίμου «Η Ρωσία μπορεί να λειτουργήσει σαν καταλύτης της Δυτικής Οικονομικής κατάρρευσης», Militaire –31/10/2024).
Οι BRICS, παρόλες τις οικονομικές, πολιτικής και γεωστρατηγικές διαφορές θα προχωρήσουν, οι ίδιοι άλλωστε το γνωρίζουν πως όσα τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Οι προοπτικές όλων είναι η ισχυροποίηση ενός δικαιότερου και πολυπλοκότερου Άξονα Παγκοσμιοποίησης με όσο το δυνατόν καλύτερη και δικαιότερη κατανομή του πλούτου μεταξύ των μελών, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των μελών και οριστική εξάλειψη της φτώχειας.
Όσοι τώρα ταυτίζουν τους ΒRICS με τους Αμερικανο/Ευρωπαίους Ιμπεριαλιστές επειδή οι BRICS έχουν σύστημα καπιταλιστικής οικονομίας με πρώτους και καλύτερους τους αγράμματους «φωστήρες και Ποντίους Πιλάτους» του ΚΚΕ που –ίσως άθελά τους– παίζουν το παιχνίδι των Αμερικάνων και της Κυρίαρχης Τάξης εγκλωβίζοντας σημαντικές λαϊκές μάζες με την ψυχολογία της «Προσμονής της Επανάστασης», ίσως λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία, σε αυτούς λοιπόν τους ανοϊκούς Ιεχωβάδες της Αριστεράς, έχουμε να πούμε τα εξής:
(α) Όσοι ταυτίζουν τον Καπιταλισμό με τον Ιμπεριαλισμό, καλά θα κάνουν να ξεκαθαρίσουν τις διαφορές μεταξύ των δυο με ένα απλό, απλούστατο παράδειγμα που έχουμε αναφέρει και άλλες φορές. Ας συγκρίνουν την Ιμπεριαλιστική και Αποικιοκρατική Γαλλία με την Καπιταλιστική Πρώην Αποικία Μαδαγασκάρη. Η ερώτηση είναι απλή, είναι το ίδιο οι δυο χώρες;
(β) Η Ρωσία, αγαπητοί κύριοι του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΕΡΑ 25, δεν υπήρξε ποτέ Αποικιοκρατική χώρα, δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ αποικίες γιατί απλούστατα δεν είχε ποτέ. Προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο στα 74 χρόνια του Κρατικού Σοσιαλισμού της, έκανε τεράστια βήματα, βοήθησε σε απίστευτο βαθμό τις Αφρικάνικες και Αραβικές χώρες να ανεξαρτητοποιηθούν και να αναπτυχθούν οικονομικά βοηθώντας τες με τεράστια οικονομικά ποσά, εξοπλισμό ιατρικό και στρατιωτικά εφόδια για τον αγώνα τους εναντίον των Αποικιοκρατών. Σπούδασε εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανών, Ασιατών και Αράβων στα Πανεπιστήμιά της δωρεάν και γενικότερα τους βοήθησε σε απίστευτο βαθμό. Εσύ, αγαπητέ Δημήτριε (Στον Δημήτρη Κουτσούμπα αναφερόμαστε), γνωρίζεις καμμιά Ιμπεριαλιστική χώρα, όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Γαλλία κλπ. που να έκαναν κάτι παρόμοιο για τους υποταγμένους πληθυσμούς των Αποικιών; Μπορείς να μας ενημερώσεις γιατί εμείς δεν γνωρίζουμε καμμιά τέτοια Ιμπεριαλιστική χώρα!
(γ) Τις ίδιες κατηγορίες προσάπτετε αγαπητέ Γραμματέα του ΚΚΕ και για την Λαϊκή Δημοκρατία Κίνας που κατάφερε το ακατόρθωτο στην Παγκόσμια Ιστορία, να γίνει το Εργοστάσιο του Πλανήτη, όπως η Μ. Βρετανία τον 19ο αιώνα, παράγοντας κυριολεκτικά τα πάντα, ανεβάζοντας το βιοτικό της επίπεδο αφάνταστα και αναπτύσσοντας την χώρα (Κίνα) σε ασύλληπτο βαθμό. Μέσα σε 40 χρόνια! Την ίδια πορεία είχε και η Ρωσία, καταφέρνοντας μέσα σε 24 χρόνια από το 2000 να αναπτύξει ταχύτατα την Ρωσική Οικονομία και σε τεράστιο βαθμό το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων κάτω από την Πολιτική και Οικονομική Ηγεσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αντιστρέφοντας την ασύλληπτη πτώση και παρακμή της περιόδου του μεθύστακα Γιέλτσιν (1991–1999).
(δ) Και οι δυο χώρες –Ρωσία και Κίνα– έχουν ελεγχόμενο Καπιταλισμό με τεράστια ανάπτυξη των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων και όχι μόνο των Ολιγοπωλίων όπως στην λεγομένη Δύση και με ταυτόχρονη ανάπτυξη του Κοινωνικού Κράτους (Ρωσία) η δε Κίνα συνδυάζει Συνεταιριστικό Τομέα Αγροτικής Οικονομίας Σοσιαλιστικού χαρακτήρα (i), εξαιρετικά ανεπτυγμένο Δημόσιο Τομέα επιχειρήσεων (ii), εξαγωγικό Τομέα, εκπληκτικά αναπτυσσόμενου Καπιταλιστικού χαρακτήρα (iii), συνδυάζοντας έτσι 3 (τρεις) Μορφές Ιδιοκτησίας και Ανάπτυξης της Οικονομίας.
(ε) Ανάλογες παρατηρήσεις κάνουμε για την Ινδία, Αίγυπτο, Νότια Αφρική, Βραζιλία, όλες πρώην αποικίες και με Κυβερνήσεις – οι περισσότερες– προοδευτικού/Σοσιαλδημοκρατικού και όχι Νεο/φιλελεύθερου–Φιλελεύθερου χαρακτήρα. Ανάλογες μικτές –εν μέρει– μορφές οικονομίας έχουν και Σοσιαλιστικές χώρες όπως το Βιετνάμ, η Κούβα, η Κίνα, η Λ.Δ. Κορέας, αναπτύσσοντας ελεγχόμενες μορφές Μικρό/Μεσαίου Καπιταλισμού και υπαγομένου στις συνολικότερες κατευθύνσεις μιας Σοσιαλιστικού Προσανατολισμού Οικονομίας.
(στ) Εάν λοιπόν όλη η ανωτέρω, συνοπτικά περιγραφείσα Οικονομική ενοποίηση των BRICS, αποτελεί μια «Ταυτόσημη, ολόιδια καπιταλιστική ενοποίηση όπως του Κλασσικού Ιμπεριαλιστικού Καπιταλισμού» σύμφωνα με τις αναλύσεις των «ασχέτων και αγράμματων φωστήρων» της Ελληνικής Αριστεράς, ειδικότερα του ανεκδιήγητου και σεκταριστικού ΚΚΕ που μετατράπηκε σε ένα γκρουπούσκουλο «Αριστερών Ιεχωβάδων», τότε δεν είναι παράξενη η στάση του Πόντιου Πιλάτου που τηρεί σχεδόν το σύνολο της Ελληνικής Αριστεράς. Μιας «Αριστεράς» Μικροαστικού, δημοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα, με αύρα βολεμένου μεσοαστού και ανερχομένου νεόπλουτου. Αυτή λοιπόν η (δήθεν) «Αριστερά» που ουσιαστικά λησμόνησε τα λαϊκά στρώματα και την πάλη των τάξεων (ΣΥΡΙΖΑ) ή την υποστηρίζει με ταλμουδικά και όχι διαλεκτικά χαρακτηριστικά (ΚΚΕ), έχει τεράστιες ευθύνες γιατί εγκλωβίζει ένα σημαντικό ποσοστό αριστερών ψηφοφόρων οδηγώντας το στο πουθενά και καταδικάζοντάς το στην «αριστερή αχρηστία» της έμμεσης –ουσιαστικά και αντικειμενικά άμεσης– υποστήριξης της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς του Μητσοτάκη.
Εάν στο πολύ πιθανό –για να μην πούμε επερχόμενο– Πυρηνικό Πόλεμο δεν διαλέξουμε πρώτα στρατόπεδο και μετά πολεμήσουμε για την επικράτησή του ακόμη και εάν αυτό το στρατόπεδο δεν είναι «ακριβώς του γούστου μας» όμως δημιουργεί, αργά, σταθερά και σταδιακά τις προϋποθέσεις για την ήττα του Ιμπεριαλιστικού Καπιταλισμού των τελευταίων 300 ετών, αυτού του Καπιταλισμού που ρήμαξε όλον τον Πλανήτη λεηλατώντας τον ή μετατρέποντάς τον σε Αποικία Χρέους (Ελλάδα), εάν λοιπόν δεν κατανοήσουμε την σταδιακή αλλά συνεχή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος αυτού του « Λεηλάτη Ιμπεριαλιστικού Καπιταλισμού» που στήριξε την ευημερία των λαών του και οι οποίοι αντιπροσωπεύουν μόνο το 1/10 του πληθυσμού της ανθρωπότητας, στην απίστευτη κλοπή και σύληση του πλούτου του υπόλοιπου πληθυσμού που αντιπροσωπεύει τα 9/10 του Πλανήτη, εάν δηλαδή δεν συνταχθούμε με τους πολλούς που ουσιαστικά αποτελούν –και στο μέλλον θα αποτελέσουν ακόμη περισσότερο– τους πολλούς του Πλανήτη δηλαδή τους BRICS, εάν τέλος δεν συνταχθούμε με την «Σωστή πλευρά της Ιστορίας» που είναι οι BRICS, τότε η παντελώς ανίκανη να καταλάβει την πραγματικότητα Ελληνική Αριστερά ας χορέψει τον χορό του Ζαλόγγου, με πρώτον στο χορό τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει ειδικότητα στην αυτοχειρία και ακολουθούμενο από το ΚΚΕ παρόλο που το τελευταίο, ως γνήσιος Πόντιος Πιλάτος, δεν θέλει ούτε να αυτοκτονήσει αλλά ούτε και να επιβιώσει δημιουργικά, απλώς «να υπάρχει» (...). Όμως ο ελληνικός λαός δεν θα τους ακολουθήσει γιατί απλούστατα πρέπει να επιβιώσει, αλλάζοντας την κατάσταση και ενθυμούμενος τις παλαιότερες, ένδοξες αντιστασιακές του παρακαταθήκες. Για τον ελληνικό λαό αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος!
