Γράφει: Ο Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
«Το να περιμένει κανείς τιμιότητα και καθαρότητα από τους πολιτικούς είναι σαν να αναζητεί ψάρια σε μανάβικο»
«Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία κακών». Η πολιτεία είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία, το καλό πολίτευμα κάνει τους πολίτες αγαθούς, το κακό πολίτευμα και το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. (Πλάτων).
Αν ρωτήσεις τον κυρ – Ζαγορίτη, τον πατέρα, για τις προκοπές και τις πομπές του υιού του, θα αντιτάξει το κρανιοκενές επιχείρημα. «Αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί ουτού λαλήσει». Στο κατά Ιωάννην, οι δειλοί – «εφοβούντο τους Ιουδαίους»- γονείς του θεραπευμένου τυφλού, σχεδόν απαρνήθηκαν την γονική τους ιδιότητα, τον φυσικό δεσμό, μεταθέτοντας την ευθύνη της απολογίας στο παιδί τους. Είναι κανόνας.
Όταν συλλαμβάνονται για έκνομες πράξεις ή εγκλήματα, τα προφυρογέννητα, μοσχοαναθρεμμένα βλαστάρια επωνύμων, πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και λοιπών κοινωνικών ζώων («ο γαρ άνθρωπος ου μόνον πολιτικόν αλλά και οικονομικόν ζώον…άλλά και κοινωνικόν άνθρωπος ζώον» θα γράψει ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Ευδήμεια», 1242 α΄ 22), επικαλούνται οι γεννήτορες την ενηλικίωση, το αυτεξούσιον του παιδιού τους. «Ηλικίαν έχει», είναι μεγάλο παιδί, είναι ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Πώς μπορούμε εμείς οι γονείς του, με ποιο δικαίωμα θα επέμβουμε στην προσωπική του ζωή;
Μάλιστα. Καλά και άγια όλα αυτά. Είναι αξιομίμητοι τέτοιοι γονείς, δημοκρατικοί, προοδευτικοί. Εξάλλου, σύμφωνα με νεοφανές θέσφατο, «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Οι ίδιοι όμως «μεγαλόκαρδοι» γονείς για άλλες δραστηριότητες των παιδιών τους δεν επιδεικνύουν την ίδια …προοδευτικότητα. Ο υιός Ζαγορίτης υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία «στην Αθήνα μες στο κέντρο», σε μονάδα που «συνορεύει» με το πατρικό σπίτι, κοντά στη «μαμά», να το πλένει το παιδί, να το «ξεσκατώνει», να τρώει καλά. Είναι καλομαθημένο, ευαίσθητο, η τραχύτητα μιας συνοριακής μονάδας μπορεί να του προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα.
Ποιος όμως φρόντισε για να τοποθετηθεί το ανόητο μειράκιο στην πρώτη, έξω από το σπίτι του, γραμμή; Ο υψηλά ιστάμενος, επωνυματοφόρος πατήρ Ζαγορίτης, με διαδικασίες βέβαια νόμιμες γι’ αυτό και ηθικές.
Είναι σίγουρο ότι μετά το πέρας των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, «ο άσωτος υιός», μέσω και με μέσον του γονιού του, θα προσληφθεί - στη Βουλή, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, σε κάποια «ΑΓΡΟΓΗ» - και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα κληρονομήσει την εκλογική πελατεία του μεγαλόσχημου πατέρα του. Και αφού γίνει βουλευτής ή υπουργός θα διδάξει στον αμνήμονα λαό, «πνεύμα και ηθική».
Σημείωση: Θυμήθηκα τον Λασκαράτο, ο οποίος έγραφε σ’ ένα σατιρικό στιχούργημα, το 1852: «Ιδού σου παρουσιάζω το παιδί μου/ την εικόνα και ομοίωση δική μου/ πιστεύει πως οι γάιδαροι πετούνε/ πως οι εκλογείς ελεύθερα ψηφούνε». (Παρουσίαζε το γιο του κάποιος στον έπαρχο Επτανήσων, για διορισμό).
Έτσι, λοιπόν, οι δικαιόφρονες πολιτικοί, καλλιτέχνες, μεγαλοδημοσιογράφοι και λοιπά «κοινωνικά ζώα» στο κακό προσφεύγουν στην ηλικία, αποποιούμενοι την γονική ευθύνη.
Για ζητήματα όμως διορισμού και λοιπών συμφεροντολογικών δοσοληψιών, προσφέρουν αφειδώς την γονική προστασία και ασυδοσία. Ο φαρισαϊσμός, σ’ όλο του μεγαλείο. «Τάφοι κεκονιαμένοι, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας», Ματθ. Κγ΄ 27.
Παρέθεσα προλογικώς το εξαιρετικό εράνισμα από τα έργα του Πλάτωνα, το οποίο επεξηγεί την τωρινή εξαχρείωση του πολιτικοκοινωνικού βίου.
Θα παραθέσω κι ένα κείμενο του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Αναφέρεται στους κακούς άρχοντες και κυβερνήτες, που γίνονται δάσκαλοι της διαφθοράς και της ανομίας για τον λαό, εξαιτίας του επίμεπτου βίου και της άδικης πολιτείας τους.
«Μεγίστης νόσου και διαστροφής σημείον (συνεχίζω σε μετάφραση), το να ενθαρρύνουν οι γιατροί τις αρρώστιες. Γιατί έργο των αρχόντων είναι να αναχαιτίζουν τις αταξίες του λαού, να τον κατευθύνουν προς το ορθό και να κάνουν τους πολίτες να είναι πειθαρχικοί στο νόμο∙ όταν όμως αυτοί πρώτοι παραβαίνουν τον νόμο, πώς θα μπορούσαν να γίνουν δάσκαλοι στους άλλους; Γιατί το απειθούν σημαίνει, δεν υπακούουν στο νόμο, δεν ανέχονται τις εντολές, πράγμα που και ο Παύλος κατηγορεί, όταν λέει: «Ο ουν διδάσκων έτερον, σεαυτον ου διδάσκεις;». Όταν λοιπόν η ρίζα είναι σάπια, τι καλό είναι δυνατόν να περιμένει κανείς από τα κλαδιά;» («Παιδαγωγική Ανθρωπολογία, αγίου Ιω. Χρυσοστόμο, τομ. Α΄, σελ. 683).
Σοφές και πολυτίμητες οι διδαχές των σοφών και των αγίων μας, αλλά χωρίς αντίκρισμα στην πολιτική πράξη. Και το χειρότερο τέτοια κείμενα, διαμάντια αειλαμπή της παράδοσής μας, έχουν προγραφεί από τον χώρο που «ανυπερθέτως» έπρεπε να προβάλλονται: την χειμάζουσα και παρακμάζουσα εκπαίδευση.
Θα γράψω πάλι… τον καημό μου. Τι να περιμένει κανείς από υιούς τύπου Ζαγορίτη, που μαγαρίζουν μουσεία όπου φυλάσσονται αιματοβαμμένα άρματα αγωνιστών και σημαίες ελευθερίας και ενδόξων αγώνων του Έθνους, αλλά και από χιλιάδες άλλους γιους και θυγατέρες Ελλήνων, όταν δεν έχει διδαχτεί και παιδευτεί με τέτοια μυρίπνοα άνθη που δρόσισαν για αιώνες το «ολόδροσο δέντρο της φυλής μας»; (Κόντογλου).
Τι να σεβαστούν τα παιδιά, από ποιους έμαθαν ότι πρέπει «κοσμείν και σώζειν τα ιερά και τα όσια»; Στο σπίτι συμβουλεύει και παιδαγωγεί, το διαφθορείο, η τηλεόραση. Το σχολείο, αντί για θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του Γένους, κατάντησε εκκολαπτήριο αναισχυντίας, αφιλοπατρίας, αθεΐας.
Γιατί να σεβαστούν μνημεία και μουσεία, «ιερά βήματα» του Γένους οι νέοι, όταν από την Στ΄ Δημοτικού καλούνται να πάρουν μέρος σε αντιπολεμικό συλλαλητήριο στο «Σύνταγμα». Τι να ακούσουν, τι να δουν και τι να διδαχτούν; Προπαιδεία… κουκουλοφορίας; (σελ 85-86, βιβλίο γλώσσας Στ΄ δημοτικού, τεύχος γ΄). Πώς να σεβαστούν την πατρίδα, όταν διαβάζουν στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», Α΄ Γυμνασίου, σελ. 124 ότι «η Ελλάδα είναι μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά, που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα».
Πώς θα μάθουν «όταν τους βρίσκει το κακό και θολώνει ο νους τους», να προφέρουν ένα «Κύριε Ελέησον» ή «Βοήθα Παναγιά», όταν «δάσκαλός» τους στην Γ΄ Γυμνασίου, στο μάθημα της «Νεοελληνικής Γλώσσας» (σελ. 73) είναι ο αστρολόγος – μπουρδολόγος Κώστας Λεφάκης, που τους μυεί στον ερεβώδη κόσμο των ζωδίων; «Ο Άρης θα εμπνεύσει πολύ κόσμο πάνω σε νέους σκοπούς. Οι σκοποί αυτοί ίσως να είναι ερωτικοί αλλά μπορεί να είναι και δημιουργικοί… Αυτόν τον μήνα οι συμπτώσεις θα ενισχύσουν τις ερωτικές σχέσεις…». (Βρίθουν τα βιβλία από έρωτες και ερωτισμούς. Απανωτά τα σεξοκείμενα, μην τυχόν και τους ξεφύγει κανένα παιδί και σκεφτεί το του Ρήγα «από την παιδεία πηγάζει η αρετή και λάμπουν τα έθνη»).
Θα επέμβει κανείς αρμόδιος, για να σταματήσει το κακό; Είναι άραγε «σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη χώρα»;
