Ένα πονηρό τέχνασμα των απολογητών και εγκάθετων του καθεστώτος είναι να παρακάμπτουν την εστία των κακοδαιμονιών και να δαιμονοποιούν τα συμπτώματα της καθεστωτικής εκμετάλλευσης, αδικίας και καταπίεσης.
Κλείνουν λοιπόν ΠΑΝΤΑ τα μάτια στις κυβερνητικές στρατηγικές εξόντωσης των εργατών, των αγροτών και όλης της κοινωνίας και αναθεματίζουν το «καταστροφικό» έργο των απεργιών και λαϊκών κινητοποιήσεων.
Με απλά λόγια αθωώνουν τους θύτες και καταδικάζουν τα θύματα. Και ούτε αναρωτιούνται ποτέ ότι η «βία» των απεργιών υπάρχει γιατί υπάρχει ΠΡΩΤΑ απ’ όλα η ολοκληρωτική και αυθάδης ΒΙΑ του καθεστώτος και των οργάνων του…
Έτσι όλοι αυτοί οι εξυπνούληδες και δόλιοι απολογητές (οι περισσότεροι εγκάθετοι) εφευρίσκουν κάθε φορά και τα ανάλογα τεχνάσματα για να ρίξουν, πονηρά, την πέτρα του αναθέματος στις απεργιακές και λαϊκές κινητοποιήσεις.
Όλα αυτά τα τεχνάσματα αναπαράγουν την κυρίαρχη καθεστωτική αντίληψη και φιλοσοφία: Οι απεργίες είναι «κακό» πράγμα, ζημιώνουν την κοινωνία και προκαλούν προβλήματα.
Αυτή η φιλοσοφία είναι γνωστή.
Την επικαλούνται πάντα οι κυρίαρχοι του κόσμου και οι δήμιοι των λαών σηματοδοτώντας και προωθώντας το εφιαλτικό φασιστικό αξίωμα της κατάργησης κάθε αντίστασης στο καθεστώς και την ΕΠΙΒΟΛΗ της ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ, δηλαδή την αποδοχή του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».
Αυτή η καθεστωτική φιλοσοφία διατυπώνεται σε ποικίλες παραλλαγές:
α). Οι λαϊκές κινητοποιήσεις δημιουργούν «εμφράγματα» και ζημιώνουν το κοινωνικό σύνολο.
β). Τα «μπλόκα» των αγροτών στρέφονται εναντίον άλλων κοινωνικών κλάδων και εναντίον του κοινωνικού συνόλου.
γ). Η απεργία των ναυτεργατών καταστρέφει τον τουρισμό και εμποδίζει τις μετακινήσεις…
δ). Η απεργία των φορτηγατζήδων, προκαλεί και αυτή ποικίλα οικονομικά και τουριστικά «εμφράγματα», καθώς επίσης στρέφεται εναντίον των «μπάνιων του λαού»…
Άπειρες είναι οι παραλλαγές για κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση.
Τώρα διαβάσαμε από κάποιον άλλο πονηρούλη ένα άλλο τυπικό τέχνασμα:
«Όταν οι αγρότες έκλειναν τους δρόμους στο καταχείμωνο, όταν δεν υπήρχαν αγροτικές εργασίες, οι φορτηγατζήδες παραπονιόντουσαν για το γεγονός ότι ήταν αποκλεισμένοι στην μέση του πουθενά. Σήμερα είναι οι φορτηγατζήδες που έχουν αποκλείσει την χώρα και οι αγρότες βλέπουν την παραγωγή τους να σαπίζει στο χωράφι. Είμαστε μία... ωραία ατμόσφαιρα!».
Ο άνθρωπος είναι ή γεννημένος ραγιάς, ή «χρήσιμος ηλίθιος» (όταν είσαι ραγιάς είσαι και χρήσιμος ηλίθιος), ή απολογητής της κυβέρνησης (το πιο πιθανό).
Δηλαδή, σύμφωνα, με το κύριο αυτό θα πρέπει να καθόμαστε στα αυγά μας σε κάθε επίθεση και αναλγησία της εξουσίας η οποία, αυτή και μόνο αυτή, έχει δημιουργήσει τα προβλήματα και την ΑΝΑΓΚΗ στα θύματά της να απεργούν.
Μας λεηλατούν και μας εξοντώνουν και εμείς θα σκύβουμε το κεφάλι για να μην γίνουμε «μια…ωραία ατμόσφαιρα»!!!
Μας ακρωτηριάζουν, κόβοντας ένα-ένα τα δάκτυλα και εμείς θα υπομένουμε τον ακρωτηριασμό μας για να μη βλάψουμε και τους άλλους που καταστρέφουν και γίνουμε «μία…ωραία ατμόσφαιρα»!!!
Θα ισοπεδώνουν όλη τη χώρα και εμείς θα λέμε «ΟΧΙ απεργίες» που βλάπτουν τη χώρα!!!
Ποια χώρα; Αυτοί όταν λένε χώρα εννοούνε τα συμφέροντα των αρπακτικών, αυτών δηλαδή που λεηλατούν και καταστρέφουν τη χώρα…
Επειδή τέτοια γλυκερά ηθικολογικά τεχνάσματα ραγιαδισμού παρασύρουν πολλούς μεταφυσικούς της «αγάπης» και της «ειρήνης» θα προβούμε σε κάποιες αλφαβητικές παρατηρήσεις γύρω από το θέμα.
Πρώτη παρατήρηση
Η καπιταλιστική ΛΟΓΙΚΗ και ΗΘΙΚΗ, για να δημιουργεί «χρήσιμους ηλιθίους» και να παραπλανά, ΣΚΟΡΠΑΕΙ ακατανόητα τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ από τις ΑΙΤΙΕΣ.
Όταν, όμως, αποκόβεις μηχανικά τις αιτίες από τα αποτελέσματα ισοπεδώνεις και εξαφανίζεις τις σύνθετες κοινωνικές συναρτήσεις, δηλαδή το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΛΟ.
Έτσι ένα γεγονός το αποσπάς από το κοινωνικό όλο και τις αιτίες που το γεννούν και το δαιμονοποιείς.
Αυτό κάνουν οι απολογητές και τα παπαγαλάκια του καθεστώτος σε κάθε ζήτημα: Από τις απεργίες μέχρι τα σκάνδαλα και το φετιχισμό των προσώπων.
Παράδειγμα: εξαγόραζε η Ζήμενς τα πρωτοπαλίκαρα του πρωθυπουργού και δεν είναι πολιτικό έγκλημα, αλλά «έγκλημα» προσώπων, τα χρήματα δεν τα έδωσε στην κυβέρνηση και το κόμμα, αλλά στα «πρόσωπα»!!!
Μάθημα 1ον
Η κατεστημένη, εξουσιαστική λογική συνίσταται σε τούτο: Κόβει το κοινωνικό κύκλωμα, απομονώνει ένα συμβάν (σύμπτωμα) και το δαιμονοποιεί. Καταλύει δηλαδή κάθε διαλεκτική, αντιπαραθέτει τον απεργό με τον χρήστη (τον «απλό άνθρωπο) την ίδια ακριβώς στιγμή που μια απεργία διαψεύδει αυτόν τον τεμαχισμό του όλου, διαψεύδει τη «μοναξιά» του χωρισμού του ανθρώπου από τον άνθρωπο, δηλαδή αποδεικνύει ότι τα κοινωνικά κύτταρα είναι αχώριστα και αλληλοεξαρτώμενα.
Δεύτερη παρατήρηση
Μια απεργία δεν θα είχε κανένα αποτελέσματα αν δεν υπήρχε αυτή η αλληλεξάρτηση των κοινωνικών λειτουργιών, αν δεν υπήρχε αυτή η ενότητα του κοινωνικού όλου, δηλαδή η διαλεκτική σύνθεση των κοινωνικών κυττάρων.
Η δύναμη αυτού του «όπλου» των εργαζομένων και των ποικίλων κοινωνικών τομέων ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ακριβώς σε αυτή την ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ
Μάθημα 2ον
Αυτή η ενότητα του ΟΛΟΥ είναι που τρομάζει το κατεστημένο.
Γι’ αυτό η κατεστημένη λογική και ηθική δεν εξαλείφει, απλώς, ή εξατμίζει την ουσία και τα αίτια των γεγονότων (αποτελέσματα του κοινωνικού γίγνεσθαι), αλλά διαιρεί τα αποτελέσματα μεταξύ τους για να απομονώσει καλύτερα μόνο εκείνο που αφορά το κατεστημένο. Έτσι μια απεργία ή ένα αγροτικό μπλόκο εμφανίζεται σαν μεμονωμένο επεισόδιο, ένα «φαινόμενο» ανεξήγητο και παράλογο, συνακόλουθα σαν «σκάνδαλο».
Μάθημα 3ον
Αυτή η ιδιοτελής συρρίκνωση της κοινωνικής πραγματικότητας οδηγεί τα απλοϊκά μυαλά να υπεκφεύγουν και να σχηματοποιούν τα πράγματα. Και να μην αντιλαμβάνονται ότι μια απεργία ή ένα αγροτικό μπλόκο τείνουν να θεμελιώσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι και την αλήθεια του όλου. Γιατί αποδεικνύουν ότι ο άνθρωπος είναι ΟΛΙΚΟΣ, ότι όλες του οι λειτουργίες είναι αλληλεξάρτητες, ότι οι ρόλοι του χρήστη, του φορολογούμενου κ.λπ είναι προκαλύμματα, πάρα πολύ φτηνά για να αντισταθούν στη μεταδοτικότητα των γεγονότων, και ότι στην κοινωνία όλα έχουν σχέση με όλα.
Τρίτη παρατήρηση
Έργο όλων αυτών που μιλάνε από την πλευρά του λαού είναι να αντιτάσσονται στη διαίρεση και τη διάσπαση του κοινωνικού όλου που επιδιώκει το κατεστημένο και να αποκαθιστούν την αντικειμενική ενότητα του κοινωνικού όλου και της αλληλεξάρτησης των αγώνων, αλληλεξάρτηση που ανταποκρίνεται στην αντικειμενική αλληλεξάρτηση όλων των λειτουργιών του ανθρώπου.
Οι ναυτεργάτες που κλείνουν τα λιμάνια, οι αγρότες που στήνουν μπλόκα, οι φορτηγατζήδες και κάθε ένας κλάδος που απεργεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ έχουν τα ίδια συμφέροντα και αλληλοεξαρτώνται.
ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ από την ίδια όχθη. Απέναντί τους έχουν τα μεγάλα αφεντικά, τους ληστές και το πολιτικό κατεστημένο, τα ΜΜΕ και τους πολύχρωμους προπαγανδιστές του συστήματος, την ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ της Νέας Τάξης…
Παρατήρηση τέταρτη
Οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους, πολύ περισσότερο οι κατεστραμμένες μικρο-μεσαίες τάξεις δεν έχουν συνείδηση του κοινωνικού όλου.
Το σπουδαιότερο: συνειδητοποιούν τα πράγματα και το γίγνεσθαι του ΟΛΟΥ μέσα από τους αγώνες και όχι μέσα από τα βιβλία.
ΚΑΘΕ, όμως αγώνας ΠΑΝΤΑ ξεκινάει από τα άμεσα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του καθενός. Όταν θίγονται τα συμφέροντα ή τα κεκτημένα κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων τότε μπαίνουν σε κίνηση οι μηχανισμοί του αγώνα, με το μοναδικό ΠΡΩΤΟ «όπλο» την απεργία και άλλες μορφές πάλης.
ΑΥΤΟΣ ο αγώνας είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ μέσον για να φτάσουν οι εργαζόμενοι στη συνειδητοποίηση του κοινωνικού όλου, στη ΣΥΝΔΕΣΗ των αγώνων και σε ανώτερους πολιτικούς και οργανωτικούς μηχανισμούς συντονισμού των αγώνων…
Αυτό το κενό που υπάρχει μεταξύ της αυθόρμητης, μοριακής κίνησης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων και της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ του κοινωνικού όλου, ΚΑΝΕΙ αναγκαίο το επαναστατικό κόμμα.
Ένα κόμμα που πραγματικά αγωνίζεται για τα συμφέροντα του λαού έχει σαν κύριο έργο του να συνδέεται οργανικά με το λαό, ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΙ τους αγώνες και να συμβάλει στο πρακτικό, δηλαδή αγωνιστικό έργο συνειδητοποίησης του λαού και στο ξεπέρασμα των μηχανικών διαιρέσεων και αντιπαραθέσεων που προωθεί το κατεστημένο και η ηθική του μέσα στο λαό…
Κάθε απεργία, συνεπώς, αποτελεί σχολείο για το λαό, απαραίτητο στάδιο για να ξεπεραστούν οι καθεστωτικοί διαχωρισμοί και να αποκατασταθεί η ενότητα των αγώνων εναντίον αυτών που σφυρηλατούν τις αλυσίδες της διαίρεσης της κοινωνίας και τους χαλύβδινους κύκλους στο σώμα της κοινωνίας και του λαού.
Μάθημα 4ον
Όποιος συνεπώς, με οποιοδήποτε πρόσχημα, αντιπαραθέτει τις απεργίες με το λαό και μεταξύ τους, τους τεμαχισμένους ακόμα αγώνες του λαού με τα δήθεν γενικά συμφέροντα της κοινωνίας κ.λπ, αυτός είναι με το μέρος του κατεστημένου, με το μέρος εκείνων που λεηλατούν, καταστρέφουν και ισοπεδώνουν την Ελλάδα, με το μέρος της κατοχικής κυβέρνησης.
Ακριβώς τα ίδια σοφίσματα λένε τα ΜΜΕ, η δικτατορική κυβέρνηση και η Νέα Τάξη.
Η «νομιμότητα» της Νέας Τάξης σημαίνει ηλεκτροσόκ για το λαό, ατσάλινες αλυσίδες, λεηλασίες, νεκροταφεία σιωπής και ακινησίας…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4785
