Η κυβέρνηση αυτή υλοποιεί και ένα παλιό «συμβόλαιο θανάτου» το οποίο δεν «πρόκαναν» ή δεν τόλμησαν να υλοποιήσουν οι προγενέστεροι: Την ανέγερση Τσαμιού στο Βοτανικό.
Η πρόταση για ανέγερση Τσαμιού στο Μοναστηράκι είχε διατυπωθεί από την αμερικανόδουλη Ντόρα Μπακογιάννη, στις αρχές του 2006!
Ήταν μια πρόταση που δεν είχε τεθεί ούτε από την ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε από τους πιστούς Μουσουλμάνους.
Υπογραμμίζαμε τότε μεταξύ άλλων, στο άρθρο μας:
«Θέλουν στην Ακρόπολη Τζαμί»
(ΡΕΣΑΛΤΟ τεύχος-6):
«Δεν χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει στην πολιτική επιστήμη για να αντιληφτεί τη σκοπιμότητα και δολιότητα τέτοιου είδους προτάσεων. Η ασφαλέστερη πολιτική πυξίδα είναι το ακόλουθο ερώτημα: Ποιος θέτει το ζήτημα, πώς το θέτει, πότε το θέτει και γιατί το θέτει. Υπό το πρίσμα αυτών των ερωτημάτων ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τουλάχιστο τούτο: Κάτι μαγειρεύουν πάλι κατά της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της.
Ο στρατηγικός στόχος ήδη διατυπώθηκε: Η άλωση της ιστορικής και εθνικής μας συνείδησης και η ανάπλασή της, ώστε να αποδεχτούμε να μεταλλαχτούμε σε έναν πολύ-πολιτισμικό πλαγκτόν.
Θέλουν την Ακρόπολη με Τζαμί: Αυτό θα είναι ένα συντριπτικό κτύπημα κατά του ιστορικού φρονήματος της ελληνικής κοινωνίας. Η αμερικανόφερτη όμως αυτή πρόταση της Ντόρας έχει πολυεδρική διάσταση:
Πρώτον. Σπέρνει στο έδαφος της ορθόδοξης ελληνικής Εκκλησίας το μικρόβιο της διχόνοιας και της διαίρεσης. Δημιουργεί μια διάσταση ανάμεσα στην ηγετική ιεραρχία που επιχειρεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και κάθεται ανάμεσα σε δύο καρέκλες και στην πλατιά μάζα των πιστών…
Δεύτερον. Δημιουργεί διχαστικές καταστάσεις στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Το χειρότερο, η προώθηση αυτής της πρότασης και η υλοποίησή της, θα υποκαταστήσει τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις με τις θρησκευτικές. Αυτό που έχουν κάνει στα Βαλκάνια για να τα διαιρέσουν, να τα τεμαχίσουν και να σπείρουν το θρησκευτικό φανατισμό και τον αλληλοσπαραγμό, θέλουν να κάνουν και στην Ελλάδα: Να επικαλύψουν τις κοινωνικές αντιθέσεις με τις θρησκευτικές και να κατασκευάσουν πολύ-πολιτισμικά γκέτο που θα «σφάζονται» μεταξύ τους. Η γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε»…».
Κλείναμε το άρθρο μας ως εξής:
«Η ελευθερία της θρησκευτικής έκφρασης και Πίστης δεν είναι ζήτημα της εξουσίας. Δεν μπορούν οι πιστοί να ζητούν το δικαίωμα της προσευχής από τα χέρια της Νεοταξικής εξουσίας. Κανένας δεν απαγορεύει στους Μουσουλμάνους αν θέλουν το Τζαμί τους (οι άνθρωποι ούτε καν το έχουν θέσει) να αναζητήσουν οι ίδιοι, σεβόμενοι την ιστορία του τόπου που βρίσκονται, τον κατάλληλο χώρο για να κτίσουν οι ίδιοι το ναό της πίστης τους.
Όταν παρεμβαίνει το κράτος και μάλιστα το πλανητικό κράτος της Νέας Τάξης για να υποκαταστήσει το έργο των πιστών, αυτό δεν είναι απλώς ύποπτο, αλλά αποσκοπεί στη χειραγώγηση των πιστών και στη χρησιμοποίησή τους για δόλιους πολιτικούς σκοπούς. Οι νωπές ιστορικές μνήμες των Βαλκανίων είναι πολύ διδακτικές επ’ αυτού…
Κανένα Τζαμί δεν πρέπει να κτιστεί από το κράτος και τον ευρω-ατλαντικό ιμπεριαλισμό. Τα θρησκευτικά αισθήματα δεν μπορεί να τα διαχειρίζεται η αυτοκρατορική εξουσία. Κάθε τέτοια διαχείριση σπέρνει θρησκευτικά μίση και οδηγεί σε αιματοκύλισμα των λαών».
Έρχεται σήμερα, λοιπόν, η τρικομματική δωσίλογη κυβέρνηση να υλοποιήσει την παλιά πρόταση της Ντόρας!
Τζαμί στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας σηματοδοτεί την Μουσουλμανική κατάλυση των Αθηνών και τις πολεμικές ιαχές του Ιμάμη. Μια ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα που υποβάλλει τούτο: Η Ελλάδα και το ελληνικό έθνος είναι ήδη παρελθόν…
Έξω, όμως, από αυτές τις ιδεολογικές υποβολές, το Τζαμί κάτω από την Ακρόπολη γίνεται και το πολιτικό εργαλείο εναντίον του ελληνικού λαού από τους ελεγχόμενους και καθοδηγούμενους μηχανισμούς και «γκέτο» των μυριάδων Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.
Η Ανέγερση του Τζαμιού είναι το πλέον προωθημένο βήμα και η αιχμή της νεοταξικής πολιτικής για την προώθηση θρησκευτικών φανατισμών και αιματηρών συγκρούσεων, στο βωμό των πολιτικών παιχνιδιών του καθεστώτος.
Η Κυβέρνηση Σαμαρά εκτελεί και αυτό το «συμβόλαιο θανάτου» της εθνικής μας υπόστασης.
Θα επιχειρήσει να στηριχτεί πάνω στους διχασμούς, το αγελαίο μίσος και το αίμα…
