Του Θύμιου Παπανικολάου
(Απόσπασμα άρθρου από το τεύχος 20 του περιοδικού Ρεσάλτο, Σεπτ. 2007)
Όταν ένα κακό φτάσει
στις διαστάσεις ενός ιστορικού κοινωνικού και εθνικού δράματος,
επιβάλλεται να αναδείξουμε το ουσιώδες, να κοιτάξουμε την πραγματικότητα
κατά πρόσωπο, δίχως φόβο και δίχως να αποφεύγουμε τις συνέπειες.
Όταν πάνω από τριάντα χρόνια καίγεται η Ελλάδα, όταν σήμερα εκδηλώθηκαν
ταυτόχρονα τριακόσιες εστίες φωτιάς που
Για όλα αυτά τα παραμύθια που μας σερβίρουν οι καθεστωτικοί μηχανισμοί προπαγάνδας και πολιτικής χειραγώγησης γράφουν άλλοι συντάκτες του ΡΕΣΑΛΤΟ. Εδώ θα καταπιαστώ με το κεντρικό ζήτημα του κράτους, το οποίο αποτελεί τη μήτρα όλων των παραπλανητικών μύθων.
«Το κράτος δεν λειτουργεί»
Γύρω από αυτό το αλγεβρικό αξίωμα αναπτύσσεται από όλους τους πολιτικούς καιροσκόπους και δημαγωγούς μια αβυσσαλέα μυθολογία. Για όλα φταίει το «κακό», «διαλυμένο», «αναποτελεσματικό» ή «διεφθαρμένο» κράτος. Αν υπήρχε κράτος, θα σωζόταν η Πάρνηθα και η Ελλάδα από τις φωτιές!!!
Με την αφαίρεση της αφαίρεσης φτάνουμε στους τύπους των πραγμάτων. Έτσι παρακάμπτουμε το περιεχόμενο και δαιμονοποιούμε το τσόφλι. Αυτό γίνεται και με την έννοια του κράτους. Δεν εξετάζουμε τι είναι το κράτος, ποιος είναι ο χαρακτήρας του και η λειτουργία του, αλλά το χρησιμοποιούμε φανατικά για να συγκαλύψουμε την ουσία των πραγμάτων, για δημαγωγική πλειοδοσία και ψηφοθηρία, για μικροκομματικά οφέλη και μετατόπιση των ευθυνών.
Κάθε κόμμα, όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι διέλυσε και «εξασθένισε» το κράτος. Όλο το οικοδόμημα της σκανδαλολογίας (αυτού του ορού αντί-αληθείας) στηρίζεται σε αυτό το μύθο του «κακού» και «διεφθαρμένου» κράτους. Σε αυτό το μύθο στηρίζεται και όλη η εκλογική δημαγωγία των κομμάτων, όλες οι κομματικές στρατηγικές εξαπάτησης και αιχμαλώτισης των εκλογικών κορόιδων. Όλοι οι υπηρέτες του κεφαλαίου και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του καθεστώτος επιδίδονται λυσσωδώς, και στην τωρινή καταστροφή με τον εμπρησμό της Πάρνηθας, στη συγκάλυψη της πραγματικότητας και στην άθλια εκλογική εκμετάλλευση και ψηφοθηρία. Ουδείς από όλους αυτούς νοιάζεται για την καταστροφή της Ελλάδας και τα δεινά του ελληνικού λαού. Τη φρίκη εμπορεύονται και ένα σκοπό έχουν: Τη συγκάλυψη του εγκλήματος (των ηθικών και φυσικών αυτουργών) και το κομματικό, εκλογικό όφελος. Το μπαλάκι του Πινγκ πονγκ είναι το κράτος!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Θα ξεκινήσω με μια απλή αλήθεια: Το κράτος είναι το όργανο κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, με δύο κεντρικές λειτουργίες: Τη λειτουργία της ιδεολογικής ενσωμάτωσης και τη λειτουργία της καταστολής. Δεν θα αναπτύξω εδώ τη θεωρία περί κράτους. Θα επανέλθω σε επόμενα άρθρα αναλυτικά για το κράτος και συγκεκριμένα για το σημερινό κράτος της Νέας Τάξης.
Εδώ απλώς θα υπογραμμίσω (ιστορικά και επιστημονικά επαληθευμένο) ότι το κράτος είναι το εργαλείο του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι ένας μηχανισμός πριν από όλα μηχανισμός τρομοκρατικός. Κάθε κράτος υπήρξε πάντοτε τρομοκράτης, ιδιαίτερα στη γέννησή του και στο πλησίασμα του τέλους του.
Πρώτο γενικό συμπέρασμα: Όποιος συνεπώς ζητά από το κράτος-τρομοκράτη να κτυπήσει την τρομοκρατία είναι ή πολιτικά αφελής ή πολιτικός απατεώνας. Και φυσικά είναι με την τρομοκρατία του κράτους το οποίο κατασκευάζει τρομοκρατικές προβοκάτσιες για να υποτάξει την κοινωνία, ιδιαίτερα σήμερα που το καπιταλιστικό σύστημα αποσυντίθεται.
Σε κάθε μεγάλο τρομοκρατικό γεγονός, από τις «τρομοκρατικές» οργανώσεις, τους Κουκουλοφόρους μέχρι τους εμπρησμούς, πίσω βρίσκονται οι μηχανισμοί του κράτους. Το να ζητάμε λοιπόν από αυτούς τους μηχανισμούς να σβήσουν τις φωτιές που οι ίδιοι ανάβουν, είναι το άκρον άωτον της ανοησίας και της πολιτικής απάτης.
Στην ιμπεριαλιστική εποχή των μονοπωλίων το κράτος συγχωνεύεται προοδευτικά με τα μονοπώλια. Αυτή η συγχώνευση δεν είναι καθόλου το αποτέλεσμα της υποταγής της οικονομίας στο κράτος. Είναι το εντελώς αντίθετο: Η υποταγή του κράτους στα μονοπώλια που πραγματοποιείται με τη συνεχώς μεγαλύτερη προσωπική ένωση του διευθυντικού προσωπικού του κράτους με τους ίδιους τους αρχηγούς των μεγάλων μονοπωλίων. Στην Αμερική αυτή η διαδικασία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.
ΣΗΜΕΡΑ, το εθνικό καπιταλιστικό κράτος έχει αλωθεί πλήρως από τους πλανητικούς μηχανισμούς της Νέας Τάξης. Τα υπερεθνικά ιμπεριαλιστικά μονοπώλια έχουν καταλύσει και υποτάξει τα πάντα. Το δε ελληνικό κράτος δεν είναι απλώς εναγκαλισμένο με τις διεθνείς μυστικές υπηρεσίες (μηχανισμοί των υπερεθνικών ελίτ του κεφαλαίου), αλλά αποτελεί το κυρίαρχο δεσποτικό εργαλείο αυτών των υπηρεσιών. Σε όλους τους τομείς του ελληνικού κράτους (από την Αστυνομία, τη Δικαιοσύνη, την Εκπαίδευση έως τις Κρατικές υπηρεσίες του «δημόσιου συμφέροντος») δρουν και λειτουργούν κυρίαρχα τα διεθνή κέντρα εξουσίας. Το ίδιο και στα ΜΜΕ, στα καθεστωτικά κόμματα, στην ιεραρχία της Εκκλησίας, στις ΜΚΟ και στις ποικίλες και πολύχρωμες σέχτες.
Συμπέρασμα δεύτερο: Όποιος συνεπώς μιλάει για «διάβρωση» του κράτους και των αστικών πολιτικών δομών εξουσίας, (κόμματα, Εκπαίδευση, ΜΜΕ κ.λπ.), χωρίς να αποκαλύπτει και να ξεσκεπάζει τους πλανητικούς νεοταξικούς μηχανισμούς, είναι ή αφελής ή πολιτικός απατεώνας.
Το κράτος σήμερα είναι το τρομοκρατικό εργαλείο της Νέας Τάξης εναντίον του ΕΘΝΟΥΣ και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι το εργαλείο που υλοποιεί τους στρατηγικούς και τους πολιτικούς σχεδιασμούς των υπερεθνικών ελίτ εξουσίας και ιδιαίτερα της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ.
Είναι αυτό λοιπόν το νεοταξικό κράτος ο εμπρηστής της Ελλάδας!!!
Συμπέρασμα τρίτο. Είναι συνεπώς αβυσσαλέα υποκρισία και απάτη, πομπώδης δημαγωγία ύπνωσης και παραπλάνησης το να ζητάμε από αυτό το κράτος να κινητοποιηθεί και να «συγκινηθεί» από τις εθνικές τραγωδίες και τα κοινωνικά δράματα του ελληνικού λαού που το ΙΔΙΟ δημιουργεί!
ΑΥΤΟ το νεοταξικό κράτος πρέπει να καταστραφεί.
Η μόνη σωτηρία είναι οι λαϊκές πολιτοφυλακές. Η αυτο-οργάνωση του κόσμου σε αγωνιστικούς συνδέσμους περιφρούρησης των δασών και των εθνικών και κοινωνικών κατακτήσεων.
Μόνο με τη συλλογική, ενιαιομετωπική αυτοάμυνα των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, μέσα από αμεσοδημοκρατικές, κοινοτικές διαδικασίες αυτο-οργάνωσης και λαϊκών πολιτοφυλακών μπορεί να δημιουργηθούν τα έμβρυα του αυριανού νέου κράτους που θα στηρίζεται στον ίδιο το λαό και τις οργανώσεις του.
Δεν είναι τυχαίο το γιατί ΚΑΝΕΝΑ κόμμα δεν προωθεί τέτοιες διαδικασίες. Δεν θέλουν το λαό να είναι το υποκείμενο της ιστορίας, αλλά το αντικείμενο της οικονομικής, αλλά και πολιτικής εκμετάλλευσης. Και μόνο αυτό αποκαλύπτει ότι όλα τα υπάρχοντα κόμματα λειτουργούν δουλικά εντός του νεοταξικού πλαισίου και διαπραγματευτικά με το νεοταξικό κράτος
Παραπέμπουμε σε κάποια συγκεντρωμένα κείμενα, ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.com/search?q=%CE%95%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF
