Του Ηλία Παπαναστασίου
Γράφει ο Νίκος Κλειτσίκας: «Βρίθουν τα ΜΜΕ της αργυρώνητης δημοσιογραφικής ψευδολογίας από τις φυλακές του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Όπως μας ενημερώνει το έγκυρο ΜΜΕ του Χατζηνικολάου: «Τα εγκλήματα του καθεστώτος Άσαντ. Για πέντε δεκαετίες, η Συρία υπό την οικογένεια Άσαντ είχε εξελιχθεί σε ένα από τα πιο καταπιεστικά κράτη...»
Κι εντελώς "φυσιολογικά" το ξέπλυμα του αποκεφαλιστή φονιά,
πάντα από το μέσο του Χατζηνικολάου: «"Θα κλείσουμε τις φυλακές του
Άσαντ" λέει ο Μοχάμεντ αλ Τζολάνι...»
Στην ίδια "γραμμή" ολόκληρη η ελληνόφωνη "δημοσιογραφία",
της Νατοϊκής αριστεράς και της Νατοϊκής δεξιάς... Χωρίς να μαθαίνουμε τις
αμοιβές για την "έγκυρη ενημέρωση"!
Θέλει δεν θέλει ο Έλληνας πολίτης βλέπει τα κανάλια, διαβάζει τις λεζάντες των ελληνόφωνων και δυτικών Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης έναν "Σύρο" να βγαίνει από την υπόγεια φυλακή του χασάπη Άσαντ, στη Σεντνάγια.
Αποδείχθηκε ότι αυτό είναι έργο της τεχνητής νοημοσύνης. Ε... και; Αφού οι πολίτες εμπέδωσαν τις φυλακές του χασάπη κι η "δημοσιογραφία" έλαβε τις αμοιβές... αλλάζει κάτι;”(Νίκος Κλειτσίκας, Press–GR)
Ο αρθρογράφος με κοφτερή γλώσσα, κατακεραυνώνει όλο το δημοσιογραφικό συρφετό που τις τελευταίες μέρες έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει με στόχο την ωραιοποίηση και «καλλιτεχνοποίηση» του Μεταμοντέρνου Αμερικανοτραφούς Τζιχαντιστή που θέλει να προωθήσει με ιεραποστολικό ζήλο τα νάματα της «Συμπεριληπτικής Φιλελεύθερης Δημοκρατίας» αλλά και τα βαναύσως καταπατηθέντα από τον Άσαντ «Ανθρώπινα Δικαιώματα». Συγκινητική προσπάθεια του ντυμένου με casual ρούχα, πεπειραμένου και βαθύτατα ανθρωπιστή Julani που μιλά για «Δημοκρατία όλων των Σύρων», βγάζοντας selfies με θαυμάστριά του ενώ οι κάπως ζωηροί οπαδοί του, αποκεφαλίζουν Χριστιανούς, εκτελούν αόπλους και κρεμούν παραδειγματικά –μετά από άψογες δικονομικές διαδικασίες– τον ξάδελφο του Άσαντ από Γερανό. Προφανώς πρόκειται για αταξίες «παραβατικών νέων» που παράκουσαν τις νουθεσίες του ειρηνοποιού Julani (...)
Οι –υποθετικά μιλώντας...– «αιφνιδιασθέντες» Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, ζήτησαν
«εξηγήσεις» από την «ουδέτερη» και «υπεράνω κάθε υποψίας» Τουρκία χωρίς να έχουν
καταφέρει να κρύψουν τους πανηγυρισμούς τους για την πτώση του Άσαντ και παριστάνοντας
με χαριτωμένο ύφος και αθώα παιδική διάθεση τους «προβληματισμένους»...
Εμείς προτιμώντας
την γραφίδα των αντι–συστημικών δεξιοφρόνων αρθρογράφων όπως του Γιώργου
Χαρβαλιά από αυτήν των (ψευδο) «προοδευτικών» που νυχθημερόν εδώ και 10–15 μέρες
ρίχνουν ποταμούς χολής και εμπάθειας απέναντι στη Ρωσία την οποία κατηγορούν
ανενδοίαστα για «μύρια όσα» χωρίς το παραμικρό ίχνος λογικής σκέψης και συνολικής
στρατηγικής ανάλυσης, γράφοντας ανενδοίαστα για «Προδοσία» της Ρωσίας» «Ξεπούλημα»
του Άσαντ και άλλες ουρανομήκεις κραυγές απύθμενης ανοησίας και πιστοποιημένης αβελτηρίας.
Γραφικές ηλιθιότητες ανθρώπων που δεν ήσαν ποτέ υποστηρικτές της Ρωσίας αλλά
απλά, «αντίπαλοι» των Αμερικάνων, φαντασιωνόμενοι πως η Ρωσία είναι ένας
«Σούπερμαν του Γαλαξία» που πατώντας ένα κουμπί κατατροπώνει τους Αμερικανο/Ευρωπαίους
όπου Γης, από Συρία έως νησιά Γκαλαπάγκος και από Νέα Γουινέα έως Καραϊβική (Ίσως
της Ανταρκτικής εξαιρουμένης...). Στερούμενοι αυτοί οι κύριοι της παραμικρής
ενσυναίσθησης όχι μόνο της ψυχολογικής αλλά και της «στρατηγικής» ενσυναίσθησης,
χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την εξαιρετικά επικίνδυνη και αφόρητα πιεστική
θέση της Ρωσίας που πολεμά εναντίον ολόκληρου του ΝΑΤΟ των 40 χωρών
και «λησμονώντας» οι αγαπητοί αυτοί κύριοι πως όλη τους η ασφάλεια και βεβαιότητα
συνέχισης ύπαρξης των απόψεών τους αλλά και των ιδίων ως «πολιτικών και ιδεολογικών
οντοτήτων» είναι υποθηκευμένη στην ύπαρξη και νίκη της Ρωσίας. Έτσι
και «φύγει από την μέση» η Ρωσία δεν τους σώζουν ούτε όλοι οι Ψαλμοί της Παλαιάς
Διαθήκης ούτε το Κοράνι ούτε οι Παλαιστίνιοι για τους οποίους κόπτονται... Στα 1000
και πλέον χρόνια που θα ακολουθήσουν μια πτώση της Ρωσίας και μια νίκη του σημερινού
Φεουδαρχικού Καπιταλισμού με Φασιστικοποιημένο Πολιτικό Σύστημα Δουλοπαροικίας,
η όποια έκφανση «Προοδευτισμού» –για να μην μιλήσουμε για «Αριστερά»– δεν θα εξοβελισθεί
στο «πυρ το εξώτερον» απλώς αλλά κυριολεκτικά θα εξαϋλωθεί πριν καν σχηματιστεί
έστω και φαντασιακά. Ίσως να συνεχίζουν να υπάρχουν οι Gay και οι «όμορες ομάδες»
(και για τους οποίους οι προαναφερθέντες κύριοι κόπτονται συγκινητικά εδώ και αρκετά
χρόνια) όπως σίγουρα θα υπάρχει το πρότυπο της Γυναίκας–Μέγαιρας ως Πολιτικού όπως
η Εσθονή Κάλλας όπως και σίγουρα θα υπάρχουν οι Γυναίκες των ερωτικών φαντασιώσεων
όπως η αναμενομένη Πρέσβειρα των ΗΠΑ αλλά και όπως θα συνεχίζουν να υπάρχουν οι
Πολιτικοί της «Άγευστης, άοσμης, άχρωμης» Σχολής των Μετα–Ανθρώπων. Όμως σίγουρα
δεν θα υπάρχουν ανεξάρτητοι άνθρωποι με κριτική, ανθρώπινη σκέψη γιατί
θα αντικατασταθούν από πρόθυμους Δουλοπάροικους που ήδη πληθαίνουν επικίνδυνα.
Και όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν απλώς για τους (ψευδο) «διανοούμενους» της
αντι/Ρωσικής Σχολής αλλά και για τους «Από καθέδρας δάσκαλους» και οι οποίοι με
τις αρλουμπολογικού τύπου εκφραστικές λεξιπλασίες τους και τις σοφιστικέ λεκτικές
στρεψοδικίες, μεταθέτουν σε ένα συνειδητά δυσνόητο λόγο την δική τους ανικανότητα
κατανόησης «επί του πεδίου και επί του πρακτέου». Ο ακατανοήτως γράφων δεν γνωρίζει
ούτε ο ίδιος το αντικείμενο για το οποίο γράφει, λέγοντας εκ του πονηρού δυσνόητες
ασυναρτησίες, μη κατανοητές από την «μεγάλη μάζα» και από την οποία «μάζα» ο ίδιος
έχει αριστοκρατικά αποχωρήσει... Όταν δεν σε καταλαβαίνουν οι πολλοί λόγω γλώσσας
και την οποία ο ίδιος συνειδητά δυσκολεύεις στην κατανόησή της για να ξεχωρίζεις
ως «διανοούμενος» από την πλέμπα, τότε «Μάλλον δεν έχεις καταλάβει το αντικείμενο
για το οποίο γράφεις όταν δεν μιλάς με κατανοητή γλώσσα» (Αϊνστάιν)...
Εννοείται πως όλη η αντι/Ρωσική τοποθέτηση –και όχι μόνο για την Συρία...– και ο υποβόσκων και υποσυνείδητος αντι/Ρωσισμός όλων των παραπάνω σεβαστών προσώπων που προαναφέραμε, έχει σαν «ιδεολογικό βάρος» και τα ιστορικά προηγούμενα αλλά και τα τωρινά τελούμενα. Στον χώρο ειδικότερα της «Αριστεράς» –πάντα εντός εισαγωγικών– και ξεκινώντας από τους Σούπερ–Επαναστάτες της λεγομένης εξωκοινοβουλευτικής «Αριστεράς» που διαδήλωναν το 2011–2014 εναντίον του Άσαντ στο κέντρο της Αθήνας και πριν μερικές μέρες κατέβηκαν (!) στην συγκέντρωση των πανηγυρτζήδων Τζιχαντιστών στην Πλατεία Συντάγματος διαδηλώνοντας υπέρ της «Επανάστασης» των Τζιχαντιστών στην Συρία...
Συνεχίζοντας με τον ΣΥΡΙΖΑ που διατήρησε «κομψά και ευγενέστατα» την Διακοπή των Διπλωματικών Σχέσεων μεταξύ Ελλάδας–Συρίας αγνοώντας ταυτόχρονα και την Σύμβαση του Καραμανλή τον Αύγουστο του 2008 μεταξύ Ελλάδας–Ρωσίας για την κατασκευή του Αγωγού Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολης αλλά και πετώντας στον «κάλαθο των αχρήστων» την Σύμβαση μεταξύ Ελλάδας–Ρωσίας για τον Ενεργειακό εφοδιασμό της Ελλάδας που υπέγραψε (2015) σαν Υπουργός Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μετά την παραίτηση του τελευταίου, συνεχίζοντας δε –ο ανεκδιήγητος και ελεεινός ΣΥΡΙΖΑ–με την απέλαση 9 Ρώσων Διπλωματών και ακολουθώντας μια αρνητική έως κομψά «ουδέτερη» Πολιτική όσον αφορά τα Εμπάργκο και την Αντι/Ρωσική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τήρησε συνολικά μια «άψογα αντι/Ρωσική» Πολιτική με πρωτεργάτη τον πολύ Νίκο Κοτζιά. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον κυνηγούσε το «Φάντασμα του ΚΚΕ Εσωτερικού» που ήταν βαπτισμένο εκ γενετής στην κολυμβήθρα του Αντι/Σοβιετισμού και του Αντι/Ρωσισμού. Για τους «Εσωτερικάκηδες» (ΚΚΕ Εσωτερικού), ο αντι/Ρωσισμός ήταν το υπόβαθρο του αντι/Σοβιετισμού και όχι το αντίθετο. Πολύ καλύτερες, εξαιρετικές σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση, την σημερινή Ρωσία, είχε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου απ’ ότι το πολιτικό/ιδεολογικό έκτρωμα που λεγόταν ΚΚΕ Εσωτερικού. Για να μην μιλήσουμε για τις άριστες σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον πατέρα Άσαντ και ο οποίος συμπαραστάθηκε στην Ελλάδα στην κρίση με την Τουρκία τον Μάρτη του 1987, παρατάσσοντας τον Στρατό και την Αεροπορία της Συρίας στο πλευρό της Ελλάδας. Όσο για το ΚΚΕ, από τον άκρατο και άκριτο φιλο/σοβιετισμό που θύμιζε Ιεχωβάδες που πουλάνε φυλλάδια στο Θησείο, κατέληξε στον παραληρηματικό αντι/Ρωσισμό, πρωταγωνιστώντας στην πρώτη διαδήλωση πολιτικού κόμματος εναντίον της Ρωσίας έξω από την Ρωσική Πρεσβεία το ίδιο βράδυ που ξεκίνησε η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση των Ρώσων με συμμετοχή των μεγάλων επαναστατών Νοτίου Βαλκανικής, Κουτσούμπα και Παπαρήγα. Έκτοτε το ΚΚΕ, ζηλεύοντας την δόξα του αείμνηστου και πάντα επίκαιρου Πόντιου Πιλάτου, μιλά για «Δύο Ιμπεριαλισμούς» (Αμερικής και Ρωσίας) που πολεμάνε μεταξύ τους, χωρίς ίχνος ντροπής. Κυριολεκτικά χωρίς τσίπα, ταυτιζόμενο με τις κυρίαρχες Ελίτ (Αστικές Τάξεις) των Αμερικανο/Ευρωπαίων, άξιο περιφρόνησης όχι μόνο για την απίστευτη θεωρητική αγραμματοσύνη του αλλά και για την πολιτική του ηλιθιότητα, διεκδικώντας μονίμως και επάξια βραβείο Νόμπελ και μάλιστα χωρίς ανταγωνιστές...
Για να επιστρέψουμε στον Γιώργο Χαρβαλιά όπως προαναφέραμε και την πένα του οποίου εκτιμούμε ιδιαίτερα και για την «αύρα αντισυμβατικότητας» και κριτικής σκέψης που αποπνέει αλλά και για το «κατεδαφιστικό» χιούμορ της γραφίδας του, τηρώντας παράλληλα μια συνεπέστατη στάση ενάντια στις ψυχοπαθολογικού, παρανοϊκού τύπου υστερίες πολλών συναδέλφων του στην χώρα μας. Σε χαλεπούς καιρούς, από τις πρώτες εβδομάδες της Ρωσικής Στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία, μονίμως απέκρουε τις χυδαίες και παντελώς ανιστόρητες, συκοφαντικού τύπου και ψευδολογικού περιεχόμενου επιθέσεις των εγχώριων συστημικών «φωστήρων» της δημοσιογραφίας εναντίον της Ρωσίας, του Ρωσικού πολιτισμού και Ιστορίας, γενικότερα του Ρωσικού Κόσμου όπως τον αποκαλούμε. Όταν ξεκίνησε η Μεταμοντέρνα, «Φιλελεύθερη Επανάσταση Συμπεριληπτικής Δημοκρατίας» των ειρηνοποιών και αγαθοποιών της περιοχής Ιντλίμπ εναντίον της Συρίας δηλαδή των Τζιχαντιστών, καλούσε σε συναγερμό προειδοποιώντας για τις βαρβαρότητες που θα ακολουθήσουν, θέτοντας ταυτόχρονα το Ελληνικό Κράτος προ των ευθυνών του για την τύχη των Χριστιανών και ειδικότερα των Ελληνο/Ορθόδοξων Χριστιανών στην Συρία. Με την αστείρευτη και σαρκαστική πένα του, μας περιγράφει την συνάντηση Ευρωπαίων και του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Φιντάν την επαύριον των γεγονότων στην Συρία. Γράφει:
«Αντί όλοι αυτοί μαζί να έχουν καθίσει τον Φιντάν στο σκαμνί και να ζητούν εξηγήσεις για την εισβολή στη Συρία, έσπευσαν απλώς να ακούσουν το… όραμά του για την επόμενη μέρα, και στο τέλος τού έδωσαν και συγχαρητήρια. Γιατί πείσθηκαν ότι αυτοί που τελικά υποστηρίζει η Τουρκία και η CIA δεν είναι και τόσο… εξτρεμιστές. Ούτε τρομοκράτες. «Ξέρετε» τους είπε ο Φιντάν «τελικά ανακαλύψαμε ότι δεν πειράζουν αμάχους, και ειδικά χριστιανούς. Μετριοπαθείς αντάρτες είναι οι φουκαράδες, που στέναζαν κάτω από τον ζυγό αυτού του… σοβιετόφιλου Άσαντ. Και το παλικάρι που έχουν για αρχηγό –πως τον είπαμε; Α, ναι ο Αμπού Τζολάνι– είναι καλό παιδί. Παλιά, που φορούσε σαρίκι, έκανε κάτι νεανικές τρέλες. Αλλά όχι τίποτα ακραίο, μη φανταστείτε. Και τους χριστιανούς να ρωτήσετε εκεί τα καλύτερα θα σας πουν. Μάλλον κατά λάθος τον είχαν επικηρύξει οι Αμερικανοί με αμοιβή 10 εκατ. δολαρίων. Σε κάθε περίπτωση, τώρα σοβάρεψε – αποτελεί εγγύηση» (Γιώργος Χαρβαλιάς– ANTINEWS)
Ας έλθουμε τώρα και στον σταρ της υπόθεσης, τον Τζωρτζ Κλούνει του Μεταμοντέρνου, Αμερικανικής Προέλευσης Τζιχαντισμού, τον δημοκράτη, πονόψυχο και συμπεριληπτικό Julani.
Την «καλλιτεχνική καριέρα»
του ως ισλαμιστής, Τζιχαντιστής τρομοκράτης ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία, όταν το 2003 προσφέρθηκε «εθελοντικά» για το Ιράκ – να
πολεμήσει εναντίον των ΗΠΑ στις ομάδες της οργάνωσης Jund Al–Sham, της ιρακινής
μονάδας της Al Qaeda.
Ο Al–Julani συνελήφθη από τους Αμερικανούς και
πέρασε αρκετά χρόνια υπό κράτηση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Bucca στο Ιράκ. (Προφανώς
εκεί του έκαναν οι Αμερικανοί εντατικά μαθήματα «Συμπεριληπτικής Δημοκρατίας»...).
Την εποχή της
απελευθέρωσής του, η ιρακινή μονάδα της Al Qaeda είχε συνεργαστεί με μια σειρά
από άλλες ισλαμιστικές ομάδες για να δημιουργήσει το Ισλαμικό Κράτος του
Ιράκ,
το έμβρυο του μελλοντικού ISIS.
Μετά την απελευθέρωσή του εντάχθηκε στις τάξεις
αυτής της δομής.
Όταν άρχισαν οι ταραχές στη Συρία το 2011, εξελισσόμενες ταχύτατα σε
εμφύλιο πόλεμο, η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ είδε στα γεγονότα την ευκαιρία να διαδώσει τις
δραστηριότητές της σε αυτή τη χώρα. Γεννημένος στη Συρία, ο al–Julani έγινε το πρόσωπο που εστάλη για να
οργανώσει ένα τοπικό παράρτημα του «Ισλαμικού κράτους».
Έτσι, υπήρχε μια οργάνωση γνωστή ως Jabhat al–Nusra, με επικεφαλής τον Al–Julani.
Ο Al–Julani κατάφερε γρήγορα να μετατρέψει την οργάνωσή
του σε μια ισχυρή δύναμη, η οποία σύντομα έγινε ένας από τους βασικούς παίκτες
στον πόλεμο στη Συρία. Πρώτη φορά, η
Jabhat al–Nusra πραγματοποίησε τρομοκρατική επίθεση στις 6 Δεκεμβρίου 2011. Ένα
αυτοκίνητο παγιδευμένο με εκρηκτικά εξερράγη κοντά στο κτίριο υπηρεσίας πληροφοριών
της Συρίας στη Δαμασκό, με αποτέλεσμα 44 άνθρωποι να σκοτωθούν και 166
να τραυματιστούν.
Η επόμενη τρομοκρατική επίθεση μεγάλου προφίλ
έγινε μόλις ένα μήνα αργότερα.
Τον Ιανουάριο του 2012, ένας βομβιστής αυτοκτονίας ανατινάχτηκε στη
συνοικία Al – Mindan της Δαμασκού, η έκρηξη στοίχισε τη ζωή σε 26 ανθρώπους. Στις 10
Φεβρουαρίου, έκρηξη σημειώθηκε στο Χαλέπι, τα
θύματά της ήταν 28 άτομα. Η
οργάνωση έγινε γνωστή και οι ισλαμιστές άρχισαν να συρρέουν μαζικά στις τάξεις
της. Μετά τον θάνατο του αρχηγού της Αλ Κάιντα Ζαρκάουι το 2010, την ανάληψη
της ηγεσίας από τον Μπαγκνταντί και την ρήξη με τον τελευταίο το 2014, ο Julani μετονομάζοντας
την οργάνωση του Al Nusra σε HTS, προχώρησε κατά την διάρκεια
του πολέμου –εισβολή των Τζιχαντιστών κατά της Συρίας, σε «γενναιόδωρες σφαγές»
και φρικαλεότητες στα ακόμα ελεγχόμενα εδάφη. Όπως η σφαγή 450 Κούρδων
ομήρων, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, τον Αύγουστο του 2013 και η εκτέλεση
56 κρατουμένων του συριακού στρατού. Τον Αύγουστο του 2014, η Nusra πήρε ομήρους 45
μέλη του ειρηνευτικού σώματος του ΟΗΕ.
Αυτό λοιπόν το «Μεταμοντέρνο παλικάρι» εκθειάζεται από τα Αμερικανο/Ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης της «αηδιαστικής μπόχας και ψευδολογίας» όπως το CNN, NBC, BBC κλπ. με χυδαίες αναπαραγωγές ασύστολου ψεύδους και Γκεμπελικής προπαγάνδας από τα Ελληνικά ΜΜΕ και τους εκπροσώπους της αργυρώνητης δημοσιογραφίας. Ταυτόχρονα με συνεχή, βομβαρδιστικού τύπου ρεπορτάζ μαύρης προπαγάνδας παρουσιάζουν (α) έναν Άσαντ σαν λήσταρχο του Συριακού πλούτου και «έμπορο ναρκωτικών»… Όπως ακριβώς έκαναν πριν δυο δεκαετίες με τα (δήθεν) χημικά όπλα του Χουσεΐν, προέδρου του Ιράκ τότε και τα οποία αποτέλεσαν αφορμή να ισοπεδώσουν το Ιράκ. Φυσικά, όταν ρωτήθηκαν ο πανηλίθιος Τζωρτζ Μπους και η Αμερικανική μαζορέτα και μπαλαρίνα, Τόνυ Μπλερ «Που βρίσκονται τα χημικά του Χουσεΐν;» απάντησαν πως δεν βρήκαν χημικά! Έτσι απλά.
Ταυτόχρονα τα Μέσα Διαστρέβλωσης/Προπαγάνδας εκμεταλλεύονται στο έπακρο την πτώση του Άσαντ για να δείξουν (1) την «αναξιοπιστία» του Πούτιν (2) την «αδυναμία» και «ανικανότητα» των Ρώσων να υπερασπίσουν τον σύμμαχο τους Άσαντ λησμονώντας εξεπίτηδες πως η Ρωσία έσωσε «Από του Χάρου τα δόντια» τον Άσαντ στον πόλεμο 2012–2020 εναντίον του και πως η Συρία χωρίς την Ρωσική τεράστια βοήθεια σε χρήμα και σύγχρονο εξοπλισμό δεν θα άντεχε ήδη από τις δεκαετίες 1970–1990! (3) Ο στόχος είναι απλός, να πιστέψουν οι αφελείς και οι πολιτικά ηλίθιοι πως η Ρωσία είναι αδύναμη, αναξιόπιστη, ανήθικη και άφιλη!
Δυστυχώς, η βλακεία είναι ανίκητη και ιδιαίτερα μάλιστα στον χώρο των αφελών, ανιστόρητων και πολιτικά/γεωστρατηγικά αγράμματων που είναι οι λεγόμενοι «Αριστεροί» δηλαδή όλα τα εξωτικά πολιτικά φρούτα που προαναφέραμε. Αρκετοί έχουν επηρεαστεί από το τεράστιο βάρος της Εικόνας και Προπαγάνδας που στον Αστικό Κόσμο της Παρακμής ελέγχεται κυρίως από τους Αγγλοσάξονες. Εάν ο Αστικός Πολιτισμός είναι σε μεγάλο βαθμό «Πολιτισμός Εικόνας», ο Αστικός Κόσμος της Παρακμής είναι «Πολιτισμός» Αμερικάνικης Εικόνας, εκφυλισμένης και Γκεμπελικής χροιάς! Όσοι άκριτα χωνεύουν αμάσητα τον χείμαρρο της Αμερικάνικης Προπαγάνδας και πολύ περισσότερο όσοι «τσιμπάνε» και αφυπνίζουν τα «εν ληθάργω ευρισκόμενα» στο υποσυνείδητό τους αντι/Ρωσικά ένστικτα, δεν είναι απλώς αφελείς και γελοίοι αλλά άξιοι της μοίρας τους...
Πολλοί δεν έχουν καταλάβει πως η Ρωσία πολεμά ( όπως προαναφέραμε)
1. Για την ύπαρξή της απέναντι στους Αμερικανο/Ευρωπαίους που θέλουν να την εξοντώσουν και να την τεμαχίσουν, εκμεταλλευόμενοι τον τεράστιο πλούτο της για ίδιον όφελος μήπως και σταματήσουν την Κατάρρευση του Φεουδαρχικού Καπιταλισμού της λεγομένης «Δύσης».
2. Εναντίον 40 χωρών του ΝΑΤΟ. Δεν είναι και λίγες, δόξα τω θεώ!
3. Ο Πόλεμος είναι εμφύλιος γιατί Ρώσοι και Ουκρανοί είναι «Αδέλφια και ξαδέρφια» όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Πάπας της Ρώμης.
4. Ρώσοι και Ουκρανοί είναι «Ομόαιμον, ομοούσιον, ομόθρησκο και ομόγλωσσο έθνος» όπως έλεγε και ο Ηρόδοτος.
5. Τον πόλεμο δεν τον ξεκίνησε η Ρωσία αλλά οι Αμερικανοί το 2014 με πραξικόπημα εναντίον της ουδετερόφιλης Κυβέρνησης της Ουκρανίας, πυροδοτώντας την λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση του Μαϊνταν» (2014) κατά την διάρκεια της οποίας κάηκαν ζωντανοί 50 αθώοι άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο Κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό.
6. Η Ρωσία δεν είναι μία αλλά τρεις, η Μεγαλορωσία, η Λευκορωσία και η Μικρή Ρωσία του Κίεβου. Η Ουκρανία είναι μέρος της Ρωσίας.
7. Ακριβώς επειδή η Ουκρανία είναι μέρος της Ρωσίας, πρόκειται περί Εμφυλίου Πολέμου. Είναι σαν να πολεμάνε οι Μοραΐτες Πελοποννήσιοι εναντίον των Ηπειρωτών ή των Θεσσαλών. Πάντα ο εμφύλιος είναι ο πιο σκληρός πόλεμος.
8. Το Ιστορικό γεγονός της Ιερότητας της Ουκρανίας σαν Ρωσικού Εδάφους πιστοποιείται από το πρώτο Βασίλειο των Ρώσων (Ρως) με πρωτεύουσα το Κίεβο ιδρυμένο το 988 μ.Χ..
9. Η Ορθόδοξη Εκκλησιά της Ρωσίας ως και ο παλιός Ρώσος Ηγεμόνας ονομαζόταν Ηγεμόνας «Πασών των Ρωσιών». Ποιες ήταν «οι Ρωσίες»; Οι τρεις Ρωσίες, αυτές που προαναφέραμε.
10. Ας σκεφτούν μερικοί –και οι οποίοι έχουν την γλώσσα τους «αμολημένη και την γραφίδα τους ξεσαλωμένη»– πως η Ρωσία πολεμά σε μια χώρα –Ουκρανία– της οποίας η έκταση είναι 604.000 τ.χ. δηλαδή σχεδόν 5 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Η έκταση της ισοδυναμεί με την έκταση όλων των Βαλκανικών χωρών από Σλοβενία έως το Ταίναρο της Μάνης και από την Κροατία και Αλβανία της Αδριατικής έως την Ρουμάνια και Βουλγαρία του Εύξεινου Πόντου! Ας σκεφτούν μερικοί, από τα τρολ του Διαδικτύου έως τους «Από καθέδρας δάσκαλους» για τα πανέρια, για ποιας έκτασης μέτωπο μιλάμε και πόσος χρόνος απαιτείται για μια πλήρη νίκη σε τέτοιου μεγέθους μέτωπο...
11. Ας σκεφτούν μερικοί «ανυπόμονοι και φτερωτοί» στις αντιλήψεις τους και τα εκατοντάδες Οικονομικά Εμπάργκο εναντίον της Ρωσικής Οικονομίας, την αντι/Ρωσική Υστερία και Παράνοια εδώ τρία χρόνια που ξεκινά τουλάχιστον από τον 19ο Αιώνα και την Στρατηγική Απομόνωσης και Καραντίνας σε Φυλακές Ασφάλειας τύπου Αλκατράζ που θέλουν να βάλουν την Ρωσία.
12. Ας σκεφτούν τα 300 δισεκατομμύρια Ρωσικών Κεφαλαίων που κατακρατούν οι απατεώνες και κανονικότατοι κλέφτες Αμερικανο/Ευρωπαίοι, συν την αποκλεισμένη Ρωσική Οικονομία που θέλουν να γονατίσουν αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, η Ρωσική Οικονομία έχει έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης παγκοσμίως το 2024 της τάξης του 4,2%, σύμφωνα πάντα με το, όχι και ιδιαίτερα Ρωσόφιλο, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!
13. Όσοι δε από τους «κριτικούς και Ρωσοφοβικούς» της «Προοδευτικής» ή και «Αριστερίζουσας» πλευράς έχουν αποκτήσει Μάστερ, Διδακτορικό και γενικότερα έχουν κάνει σπουδές σε Αμερικανικό, Βρετανικό και Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και νομίζουν πως έχουν γίνει «Ευρωπαίοι» και «Δυτικοί», ας προσγειωθούν γιατί θυμίζουν την «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά. Πως είναι δυνατόν να υφίσταται ως «Ευρωπαϊκή» μια χώρα που δεν γνώρισε Βιομηχανία, Διαφωτισμό και δεν έχει –ακόμη και σήμερα– Σιδηρόδρομο της προκοπής ή Κτηματολόγιο!!
14. Ας σκεφτούν όλοι οι παραπάνω, πως χρωστάμε στην Ρωσία την κρατική μας υπόσταση με την Συνθήκη της Αδριανουπόλεως του Ρωσο/Τουρκικού Πολέμου και την ύπαρξη Εμπορικού και Πολεμικού Στόλου στην Επανάσταση του 1821 που δημιουργήθηκε με την ευνοϊκή για τους Έλληνες, Συνθήκη των Ρώσων στο Κιουτσούκ Καιναρτζή (1774) όταν συνέτριψαν τους Τούρκους. Για να μην μιλήσουμε για τον εξαίρετο και υποδειγματικό Ηγέτη και Κυβερνήτη Καποδίστρια, πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας.
15. Ας θυμηθούν οι φωστήρες του Διαδικτύου πως η Επαναστατική Οργάνωση που προετοίμασε την Επανάσταση του 1821, η Φιλική Εταιρεία, δεν ιδρύθηκε στο Σίτυ του Λονδίνου ούτε στη Γκραν Πλας των Βρυξελών! Ιδρύθηκε στην Οδησσό της Ρωσίας το 1814 που ιδρύθηκε σαν πόλη ειδικά για τους Έλληνες από την Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’ την Μεγάλη.
16. Όσοι επίσης ανήκουν στην ιστορική σοσιαλιστική/μαρξιστική παράδοση, ας γνωρίζουν πως δεν γίνεσαι αντι/μαρξιστής εάν δεις με Κριτικό μάτι και διάθεση τα αντι/Ρωσικά κείμενα της Περιόδου 1840–1870 των Μαρξ /Ένγκελς και τα οποία εκτός από λανθασμένες και άδικες κρίσεις για πολιτικές προσωπικότητες είχαν και πολλά λάθη Γεωστρατηγικής και συνολικής ανάλυσης. Χαρακτηρισμοί όπως « Ο Σκοτεινός Καποδίστριας», «Πάλμερστον, πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας, πράκτορας των Ρώσων(!)» και άλλα. Μόνο στην τελευταία δεκαετία–δεκαπενταετία της ζωής του κάνει ο Μαρξ μια ιδιοφυή «επανεξέταση» της Ρωσίας και των δυνατοτήτων της ενώ ο Ένγκελς παρέμεινε σφόδρα αντι/Ρώσος έως τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεχόμενος μια σφοδρή και δίκαιη κριτική από τον Ι. Στάλιν στον 14ο τόμο των Απάντων του τελευταίου. Πάνω σε αυτά τα κείμενα των Μαρξ–Ένγκελς –εν πολλοίς λανθασμένα στην μακροπρόθεσμη οπτική τους, υποτιμητικά για την Ρωσία και υπερτιμητικά για την Βρετανία σε υπερβολικό τόνο– στηρίχτηκαν πολλές ομαδούλες σαλταρισμένων αριστεριστών και «απογειωμένων μαοϊκών» για να υποστηρίζουν απίστευτες ανοησίες παραληρηματικού χαρακτήρα. Και όχι μόνο αυτοί!
Ας σκεφτούν λοιπόν, όσοι καλοπροαίρετοι, πως «Μαρξισμός δεν σημαίνει Ταλμουδισμός» και όσο μεγαλώνει ηλικιακά ο άνθρωπος –ελπίζουμε βέβαια να ωριμάζει κιόλας...– τόσο περισσότερο λειτουργεί κριτικά και ολοκληρωμένα, διαλεκτικά και ολιστικά. Όπως το να κάνουμε «Κριτικές Παρατηρήσεις» στους Δάσκαλους μας, από τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα έως τον Φρόιντ ή τον Μαρξ δεν σημαίνει πως γινόμαστε αντι/Αριστοτελικοί, αντι/Φροϋδικοί ή αντι/Μαρξιστές, όπως το να κάνουμε κριτική στον Εθνομηδενισμό δεν σημαίνει πως γινόμαστε «Ακροδεξιοί», όπως το να υπερασπιζόμαστε τον Χριστιανισμό και την Ορθοδοξία ή την αρχαία Ελληνική Γραμματολογία δεν σημαίνει πως γινόμαστε «οπισθοδρομικοί» ή «βαρεμένοι» Παγανιστές του Δωδεκάθεου, όπως το να θεωρούμε την Ελλάδα και την Ελληνικότητα έννοιες του «Μεταίχμιου μεταξύ Ανατολής και Δύσης» με «ελαφρά απόκλιση» προς τα Βαλκάνια και την Ανατολή δεν σημαίνει πως θα γίνουμε πεισματικοί «αντι/Ευρωπαΐστες» αρνούμενοι κάθε τι δημιουργικό και προοδευτικό του Ευρωπαϊκού και Αμερικανικού Κόσμου, έτσι και το να έχουμε ανοιχτό και κριτικό μυαλό απέναντι στις «χαριτωμένες ανοησίες» ή τις «βαρύγδουπες και υπέρβαρες κοτσάνες» του Διαδικτύου και ειδικότερα του Facebook, δεν σημαίνει πως γινόμαστε αρνητές της Τεχνολογίας και ειδικότερα του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή που αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο μάθησης!
