Με αφορμή την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, και την επέτειο των 204 χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821, στην εκπομπή του «Ιδεοχώρου», ο Δημήτρης Λιάτσος και ο προσκεκλημένος του, οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας, Ηλίας Παπαναστασίου, συζητούν για τον ρόλο της Ρωσίας στην ελληνική επανάσταση, τις πολιτικές που κατά καιρούς ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις έναντι της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ, αλλά και για την «επιμονή» του πρωθυπουργού, Κυριάκο Μητσοτάκη, να ακολουθεί την αντιρωσική πολιτική της τελευταίας τριετίας. Ακόμα και τώρα που η ίδια η Ουάσιγκτον έχει φτάσει στο σημείο να ευαγγελίζεται την «ειρηνική» επίλυση του Ουκρανικού.
0:00 Έναρξη εκπομπής. Ελληνική κυβερνητική μικροπρέπεια κατά Ρωσίας για την εθνική γιορτή. Ο Τράμπ θέλει να σταματήσει να πολεμούν οι ΗΠΑ κατά της Ρωσίας. Εμείς; Η Αθήνα;
3:35 Συμπαράσταση στο Ρώσο ανταποκριτή στην Αθήνα που εκδιώκεται
5:40 Επισφράγιση της αγγλοκρατείας μετά την ανεξαρτησίας μας. Μας θεωρούν αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Αγγλία, η πλέον αντιρωσική δύναμη στον κόσμο
7:35 Μετά το 1947 περάσαμε στην αμερικανοκρατούμενη κατάσταση. Αλλά έμενε ένα παράθυρο συνεργασίας με Σ.Ε
8:55 Βίαιη απομάκρυνση Καραμανλή το 2007 για το ρωσικό του άνοιγμα. Μητσοτάκης ταύτισε τη χώρα με τους δημοκρατικούς που ξεκίνησαν δεκάδες πολέμους στον κόσμο
12:00 Η Τουρκία έχει μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας σε αντίθεση με εμάς. Εδώ υπάρχει ρατσιστική υστερική πολιτική κατά Ρωσίας
14:00 Πολιτική αγωγών του Καραμανλή είχε, εκτός οικονομικών, και εθνική κατεύθυνση
17:00 Η Τουρκία γιατί έχει καλές σχέσεις με Ρωσία; Εμείς την ωθήσαμε.
18:35 Για τη Ρωσία ο πόλεμος είναι υπαρξιακός. Πάντα δεχόταν επιθέσεις, κυρίως από δυτικά
20:25 Η ρωσική κλασική λογοτεχνία, κορυφαία στην Ευρώπη. Η συλλογική Δύση κατά Ρωσίας. Ο πόλεμος εκεί είναι εμφύλιος
22:10 Κιέβο-μάνα των ρωσικών πόλεων. Το 1991 εμφανίστηκε ένα κράτος, Ουκρανία, στα όρια που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία
25:00 Η Οδησσός της… Ουκρανίας(;). Που έγινε η «Φιλική Εταιρία»;
Μαρασλής και Οδησσός… Μοναδική σχέση Ελλάδας Ρωσίας ανά τους αιώνες
27:30 Γρήγορη διαδικασία αμερικανοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Ορθόδοξη Ελλάδα και Ρωσία.
30:25 Θυμίζουμε, ως χώρα, αμερικανική αποικία. Το 2021 οι ΗΠΑ όρμησαν να υποκλέψουν την ιστορία με φανφάρες περί 200 χρόνων ελληνοαμερικανικής… φιλίας.
33:00 Ευχή για αποκατάσταση των αιωνίων διμερών σχέσεων. Τέλος εκπομπής με βάση τις ιστορικές αναφορές Ορισμένες από τις επισημάνσεις που έγιναν, είναι οι εξής:
- Δ. Για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με το παρελθόν, στις εορταστικές εκδηλώσεις για την ελληνική επανάσταση δεν εκλήθησαν να παραστούν Ρώσοι διπλωμάτες. Κι' αυτό, παρ' ότι ο ρόλος της Ρωσίας στην ανεξαρτησία της Ελλάδας, αλλά και μετέπειτα στην οικοδόμηση του νεοελληνικού κράτους, ήταν κρίσιμης σημασίας.
- Παρά τις αλλαγές που συντελούνται διεθνώς, με την ίδια την Ουάσιγκτον να κινείται προς την κατεύθυνση της λήξης του πολέμου στην Ουκρανία, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στη ρωσοφοβία και τον αντιρωσισμό. Εσχάτως, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να διώξει από τη χώρα τον ανταποκριτή του ρωσικού ειδησεογραφικού πρακτορείου, Ria Novosti, Γκενάντι Μέλνικ, έναν δημοσιογράφο που εργαζόταν στην Ελλάδα επί 13 χρόνια.
- Ακόμα και η πολιτική της συντηρητικής παράταξης, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ήταν, όχι φιλική προς τη Ρωσία, αλλά ευμενώς ουδέτερη ή καθαρά ουδέτερη. Ακόμα και επί δικτατορίας δεν διεκόπησαν οι σχέσεις Ελλάδας - ΕΣΣΔ. Στη Μεταπολίτευση, η Κωνσταντίνος Καραμανλής ακολούθησε πολιτική συνεπούς ουδετερότητας. Περιπέτεια είχε ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος απεσύρθη δια της βίας, επειδή προσπάθησε να ακολουθήσει μια θετική πολιτική έναντι της Ρωσίας. Μετά την παρεμβολή της κυβέρνησης Τσίπρα, 2015 - 2019, έχουμε την τάση να ακολουθείται πέραν του δέοντος φιλοαμερικανική πολιτική. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, ο οποίος έδεσε την Ελλάδα στο άρμα των ΗΠΑ,και ειδικότερα σε αυτό του Δημοκρατικού κόμματος, το οποίο θέλει επιθετικούς πολέμους.
- Η ελληνική κυβέρνηση ασκεί αντιρωσική πολιτική, σε βαθμό ρατσιστικό κατά του ίδιου του ρωσικού λαού και των Ρώσων. Στην αντιρωσική υστερία, έχει ταυτιστεί πλήρως με το «ιερατείο των Βρυξελλών».
