Διαβάζουμε στο
Παπικοί που μνημονεύουν ως αρχή τους
τον Πάπα,
είναι ντυμένοι με τα άμφια που φορούν
οι Ορθόδοξοι κληρικοί.
Προβατόσχημοι λύκοι».
Ρεσ.Θεωρούμε σκόπιμο να αναρτήσουμε το άρθρο του μακαριστού πατρός Γεωργίου Δ. Μεταλληνού από το τεύχος 26 του Ρεσάλτο:
|
Με τον Ηλία Παπαναστασίου
Ο Κύριος αναστήθηκε…Για την Ελλάδα υπάρχει έστω και μια ελπίδα Ανάστασης; Ο οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας Ηλίας Παπαναστασίου, σε μια συζήτηση στο στούντιο militaire channel, αναλύει τα δεδομένα . Η εικόνα της χώρας είναι τραγική σε όλα τα επίπεδα. Πολιτικά,οικονομικά,κοινωνικά. Ο κ.Παπαναστασίου συμπεριλαμβάνει στις πρώτες θέσει των παθογενειών μας την κατάσταση που επικρατεί στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία όπως λέει στερούν την ενημέρωση από τον Έλληνα πολίτη. Η επιβολή της μιας άποψης και στη προκειμένη περίπτωση της κυβερνητικής άποψης. «Δεν είναι απλά λογοκρισία. Έχουμε περάσει στο πεδίο της εξαφάνισης της αλήθειας και επιβολής της μιας άποψης στη κοινή γνώμη. Στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής η άποψη αυτή είναι 100% αμερικανική. Στην οικονομία φιλελεύθερη-νεοφιλελεύθερη και στο χωρο της κοινωνικής πολιτικής η προπαγάνδα είναι άνευ προηγουμένου», λέει ο κ.Παπαναστασίου.
Μιλά για τη περιβόητη «μεσαία τάξη» και το ρόλο της στις εξελίξεις. Τα υπόλοιπα στρώματα και ειδικά η καθαρόαιμη εργατική τάξη είναι εκτός νυμφώνος. Κανένας δεν μιλάει γι΄ αυτά. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα μέσα ενημέρωσης. Όλοι μιλάνε για τη μεσαία τάξη που αυτή τη περίοδο είναι προφανώς ταυτισμένη με την κυβέρνηση Μητσοτάκη».
 |
Η επικήρυξη του Γιάννη
Βερούχη
από τη Χούντα
|
|
Του
Ηλία Παπαναστασίου
Συνηθίζουμε το τελευταίο διάστημα να ξεκινάμε το άρθρο μας με
παραθέσεις άρθρων συγγραφέων τους οποίους θεωρούμε εξαιρετικούς όχι μόνο
λόγω του ύφους αλλά κυρίως λόγω της ποιοτικής τους ανάλυσης. Ο Δημήτρης
Κωνσταντακόπουλος (ένας από τους αξιολογότερους) του οποίου παραθέτουμε
ένα εκτενές απόσπασμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους «πολιτικούς του αστέρες»,
«διαπρεπείς» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αγωνιστές «μεγάλους και
τρανούς» της Ταξικής Πάλης όπως ο Γιώργος Σταθάκης που διακρίθηκε στο
«καμίνι των ταξικών αγώνων στον χώρο του εφοπλισμού», γράφει
χαρακτηριστικά:
«Όταν το φθινόπωρο του 2011, ενόψει συζήτησης προγραμματικών Παπαδήμου και PSI, προσπάθησα (επιτυχώς εν τέλει) να εξηγήσω στον Αλέξη Τσίπρα την τεράστια σημασία της υπαγωγής του ελληνικού χρέους στο αγγλικό δίκαιο, o τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μου ’λεγε ότι οι οικονομολόγοι του κόμματός του, δηλαδή ο Δραγασάκης, του έλεγαν ότι το αγγλικό δίκαιο δεν είχε καμία σημασία. Για να μην πάμε πιο πίσω, στην εποχή της Οικουμενικής και της εισόδου της Siemens στην Ελλάδα......Από την άλλη δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή και η συμβολή του Νίκου Κοτζιά στις Μεταμορφώσεις της Αριστεράς (το πρότυπο παρόμοιων μετασχηματισμών το έχει αναλύσει έξοχα ο Φραντς Κάφκα στην αριστουργηματική του «Μεταμόρφωση» που συστήνω ενθέρμως στους αναγνώστες μου. Συνδυάζει το τραγικό με το διασκεδαστικό).
Με αφορμή την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, και την επέτειο των 204 χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821, στην εκπομπή του «Ιδεοχώρου», ο Δημήτρης Λιάτσος και ο προσκεκλημένος του, οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας, Ηλίας Παπαναστασίου, συζητούν για τον ρόλο της Ρωσίας στην ελληνική επανάσταση, τις πολιτικές που κατά καιρούς ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις έναντι της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ, αλλά και για την «επιμονή» του πρωθυπουργού, Κυριάκο Μητσοτάκη, να ακολουθεί την αντιρωσική πολιτική της τελευταίας τριετίας. Ακόμα και τώρα που η ίδια η Ουάσιγκτον έχει φτάσει στο σημείο να ευαγγελίζεται την «ειρηνική» επίλυση του Ουκρανικού.
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Η απόλυτη υποκρισία συνεχίζεται...
Το ’21... ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα στην Ιστορία του Ανθρώπου, με μια αποικία (Ελλάδα) όπου το όλο πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να προσφέρει υπηρεσίες με απόλυτη δουλικότητα!
Το λάβαρο της Επανάστασης που απεικονίζεται στα χέρια του Καραϊσκάκη και των Ηρώων του '21... δεν είναι η ελληνική σημαία, αλλά είναι η σημαία του πολεμικού Ναυτικού της τσαρικής Ρωσίας! Σήμερα το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα -χωρίς καμία εξαίρεση-, δίνει τον "αγώνα" υπέρ του κοκαϊνομανή φυρερίσκου των ουκροναζί, εναντίον του "Ρωσικού ιμπεριαλισμού"... Σήμερα το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα αποτελεί βάση των εβραιοναζί για τη Γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού...
Ηλία Παπαναστασίου
Διαβάζουμε από το site του Δημήτρη Κωνσταντακοπούλου, γνωστού και εξαιρετικού αρθρογράφου, την παρακάτω δημοσίευση:
«ΣΥΡΙΖΑ σε φιλοπόλεμη, φιλο-Σόρος παράκρουση»,, 4 Μαρτίου 2025
«Κατά του Τραμπ ο ΣΥΡΙΖΑ για την δημόσια αντιπαράθεση με τον Ζελένσκι»,, 1 Μαρτίου 2025
«Η στάση που τήρησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ απέναντι στον πρόεδρο της Ουκρανίας – που πέρα από τις ευθύνες του, εκπροσωπεί μια αμυνόμενη από εισβολή χώρα – κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στη Ουάσιγκτον, ήταν προσβλητική, απαράδεκτη και επικίνδυνη για τις διεθνείς εξελίξεις», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Καραμέρος, σχολιάζοντας την τροπή που έλαβαν οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών.”
Δεν είχαμε καμμιά αυταπάτη για την πολιτική και «αριστερή» ακεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την διακυβέρνηση των 4,5 ετών της περιόδου 2015-19. Όμως πιστεύαμε πως ο πολίτικος σαλτιμπάγκος και προβοκάτορας Ζελένσκυ θα τύχαινε μιας –έστω– πιο «ουδέτερης» αντιμετώπισης από το πολιτικό συνοθύλευμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι γνωρίζαμε τον αντι-Ρωσισμό της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της Αμερικανο/Νατοϊκής «Αριστεράς» την οποία αντιπροσωπεύει. Ο ΣΥΡΙΖΑ –και χωρίς να προσπαθεί ιδιαίτερα για να μας το αποδείξει...– αποτελεί το «αριστερό» συμπλήρωμα της Αμερικανο/Νατοϊκής πολιτικής στη χώρα μας με χαρακτηριστικά παραδείγματα όπως η συμπεριφορά του ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Κοτζιά απέναντι στην Ρωσική Διπλωματία κατά την διάρκεια της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα για τους Ρώσους στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας πέρσι, την απόρριψη της Σύμβασης Ενεργειακής Συνεργασίας που υπέγραψε ο Υπουργός Ενέργειας της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης τον Ιούνιο του 2015 με τον Ρώσο Υπουργό Ενέργειας Νόβακ. Ένας διαρκής αντι-Ρωσισμός εναντίον της πλέον σταθερά φίλης χώρας απέναντι στην Ελλάδα, κατάπτυστος και ανήθικος!
Δεν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της «αριστερής» Αμερικανοδουλείας και υποτέλειας, έρχεται και παριστάνει τον τιμητή, τον κατήγορο και τον είρωνα!
Όταν είναι ο ανεκδιήγητος ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, ο μεγαλύτερος πολιτικός οπορτουνιστής των «τελευταίων» 100 ετών, που ακολούθησαν πιστά και με απόλυτη δουλοπρέπεια τα «νάματα» της Αμερικάνικης πολιτικής και στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια! Είναι ο πολιτικά άθλιος Τσίπρας που έγινε «κολλητός» όχι μόνο με τον Τραμπ αλλά με τον κύριο «σχεδιαστή» της Ουκρανικής κρίσης του 2014, τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρεϊ Πάιατ! Είναι η ακατονόμαστη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο αχαρακτήριστος υπουργός εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Κοτζιάς, που έδιωξαν (όπως προαναφέραμε) πρώτοι Ρώσους διπλωμάτες γιατί –υποτίθεται– αντιτίθεντο στην Συμφωνία των Πρεσπών, κάνοντας έτσι την αρχή, το δυστοπικό έναυσμα της μοιραίας ρήξης των πατροπαράδοτων και ιστορικών σχέσεων Ρωσίας και Ελλάδας! Μάλιστα η πρώην υπουργός του πολιτικά ανεκδιήγητου ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη, χαμογελαστή και πολύ–πολύ περήφανη, εννοείται με σαρδόνιο χαμόγελο, υπερηφανεύονταν σε εκπομπή του ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟΥ καναλιού Kontra Channel πως «Εμείς διώξαμε πρώτοι Ρώσους διπλωμάτες»!!! Υπάρχει άραγε «πάτος» στο βαρέλι της πολιτικής ανηθικότητας και του ιδεολογικού εκμαυλισμού του ΣΥΡΙΖΑ;
Του Γιάννη Παπαμιχαήλ,
τ.Καθηγητή ΕκπαιδευτικήςΨυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
Η δημοκρατική κοινή γνώμη, θρησκευόμενη, σκεπτικιστική ή ομολογουμένως
άθεη, δεν ενοχλήθηκε μόνο από την προσβολή στα ιερά σύμβολα της
χριστιανικής πίστης από τα εκθέματα του κυρ-Χριστόφορου (;!) στην εθνική
πινακοθήκη. Ενοχλήθηκε πολύ περισσότερο από την φανατική και κρατικά,
επίσημα ενορχηστρωμένη σταυροφορία των νέων θρησκόληπτων της πολιτικής
θρησκείας του δικαιωματισμού και της κουλτούρας της συμβολικής
αποδόμησης. Ενοχλήθηκε με άλλα λόγια από τα εχθροπαθή, ρατσιστικώς
οικειόφοβα, μονομερώς χριστιανόφοβα, στερεότυπα της καθεστωτικής
πολιτικής ορθότητας που προβάλλονται από τους δήθεν πεφωτισμένους
«αντισκοταδιστές» του διαδικτύου και του τηλεοπτικού συρμού ως τα μόνα
αποδεκτά, ιερά και απαραβίαστα αξιακά ορόσημα της απεριόριστης ατομικής
ελευθερίας του «καθενός» να γελοιοποιεί και να εξευτελίζει τα εθνικά,
τα θρησκευτικά, τα ηθικο-πολιτικά σύμβολα, μαζί με τις μαγευτικές,
παρηγορητικές, μυστηριακές και παράλληλα ορθολογικές παραδόσεις που
συνέχονται ιστορικά σε ένα βιωματικά αδιαίρετο σύνολο.
Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*
Ήμουν δευτεροετής φοιτήτρια όταν ο αείμνηστος Καθηγητής Φιλοσοφίας
και Αντιπρύτανης Αιμίλιος Μεταξόπουλος σε ένα από τα τελευταία του
μαθήματα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μιλώντας μας για την φιλοσοφία της
Τέχνης, είχε δώσει το παράδειγμα της περίφημης έκθεσης «Το σκατό του
Καλλιτέχνη».
Πράγματι, το 1961, ένας νεαρός Ιταλός καλλιτέχνης, o Piero Manzoni,
παρουσίασε και εξέθεσε το έργο του, που ήταν 90 αριθμημένες και από τον
ίδιο υπογεγραμμένες κονσέρβες, κάθε μια 30 γρ., με τα κόπρανά του.
Τότε σκεφτόμουν πως όλοι οι υπόλοιποι πλην των Ελλήνων θα μπορούσαν
να αναφωνήσουν: «Τι πρωτότυπη δημιουργία! Τι ρηξικέλευθη ιδέα! Η τέχνη
χωρίς όρια! Να τι διευρύνει τα όρια της τέχνης!» και άλλα παρόμοια,
προοδευτικά «φιλότεχνα». Η λαϊκή ελληνική θυμοσοφία όμως, που ήξερε να
σατιρίζει τα πάντα, χωρίς να παραλείπει να σέβεται ό,τι θεωρούσε καλώς ή
κακώς αξιοσέβαστο, γνωρίζοντας πως δεν πρέπει να διαβεί το στάδιο της
ύβρεως, πρωτοπόρος στο θέμα, ως γνωστόν ισχυριζόταν ανέκαθεν πως «ο
καλύτερος καλλιτέχνης είναι ο κ…..λος της κατσίκας, διότι φτιάχνει τα
κόπρανά του ολοστρόγγυλα» - και μάλιστα, χωρίς διαβήτη.
Ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών στο Μάτι απευθύνει κάλεσμα για συγκέντρωση συμπαράστασης στις 12 Μαρτίου έξω από το Εφετείο
«Την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025, στο Εφετείο Αθηνών, η Εισαγγελέας της Δίκης για το “ΜΑΤΙ” θα προτείνει περί της ενοχής ή όχι των 21 κατηγορουμένων για το έγκλημα της 23ης Ιουλίου 2018, της 2ης φονικότερης πυρκαγιάς παγκοσμίως. Η Δίκη μας πλησιάζει στο τέλος της. Βρίσκεται στο προτελευταίο κομβικό σημείο, καθώς θα απομένουν οι αγορεύσεις των δικηγόρων και η Απόφαση. Το έγκλημα της 23ης Ιουλίου 2018 δεν θα ξανακριθεί εντός των τειχών της χώρας με τον τρόπο που σήμερα γνωρίζουμε, ακόμα και αν υπάρξει προσφυγή στον Άρειο Πάγο. Με αυτά δεδομένα, καλούμε όλους τους φίλους, τους πληγέντες, τους συμπολίτες με ενσυναίσθηση και συνείδηση, να δηλώσουν το “παρών” στην δίκη.
Διαβάζουμε από το Banking News (15/2/2025)
«Σε περιδίνηση βρίσκεται το ευρωπαϊκό κατεστημένο μετά την επιχείρηση «σοκ και δέος» από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ J.D Vance και τον αποκλεισμό της Ευρώπης από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Ουκρανικό. Η Ύπατη Εκπρόσωπος Kaja Kallas συγκαλεί άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο. Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, θα συμμετάσχει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου και ώρα 8:30 π.μ., στην έκτακτη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου.
Η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Kaja Kallas θα συγκαλέσει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, μια άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο για να γίνει απολογισμός των τελευταίων επαφών με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Ουκρανίας.»
Γράφαμε στο προηγούμενο άρθρο μας χαρακτηριστικά για την κατάσταση ρωσο–υστερίας και παρανοϊκής ρωσο–φοβίας:
«Ομολογουμένως πολύ δύσκολα μπορεί να σχολιάσει κάποιος ανατριχιαστικές ανοησίες τέτοιου βαθμού και μάλιστα από εκπρόσωπο σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γνωστή η βιτριολικού τύπου εμπάθεια, προκατάληψη, ρατσιστική πρόληψη και λυσσώδης εχθρότητα των Ευρωπαίων μανδαρίνων εναντίον της Ρωσίας που πολεμά για την ύπαρξή της, την προστασία και σωτηρία των πολιτών της που κινδυνεύουν από την Ναζιστική βαρβαρότητα των Ουκρανών δωσίλογων του Χίτλερ. Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, στάζουν χολή, αίμα και δηλητήριο κροταλία για την Ρωσία και τους Ρώσους, τον πολιτισμό και την ιστορία τους, την θέση τους στην Ευρώπη. Για τους Ευρωπαίους Μανδαρίνους του Ευρωιερατείου και γενικότερα για την Πολιτικο/Οικονομική Ολιγαρχία των Ευρωπαίων η Ρωσία δεν «ανήκει» στην Ευρώπη, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και για τους πλέον αφιονισμένους αντι–Ρώσους, δεν ανήκουν ούτε στο ανθρώπινο είδος ακολουθώντας τα κελεύσματα των Ναζί μετά 8–9 δεκαετίες και οι οποίοι αποκαλούσαν τους Ρώσους «Untermenshen» (Υπάνθρωπους)...»
Όπως αναμενόταν, τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη σ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, ξεπέρασαν κατά πολύ τα προηγούμενα και μπορεί χωρίς καμία υπερβολή να χαρακτηριστούν πρωτοφανή στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι ποικίλες προσπάθειες του άτυπου κυβερνητικού μηχανισμού να τρομοκρατήσουν τους πολίτες για να τους αποτρέψουν να συμμετάσχουν έπεσαν στο κενό.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Όπως συνήθως, η Αστυνομία εκτίμησε το πλήθος που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας σε ένα κλάσμα του πραγματικού αριθμού. Ήμουνα στη Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της Λέσχης Αξιωματικών και για πολύ χρόνο έβλεπα ένα ειρηνικό ποτάμι να κατευθύνεται προς το Σύνταγμα, αποφασισμένο να καταθέσει τη διαμαρτυρία του. Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις νέους γονείς ακόμα και με μωρά σε καροτσάκια, να βλέπεις ηλικιωμένους και κάθε ηλικία, αλλά και πολίτες σχεδόν κάθε κοινωνικής τάξης.
Έντρομη η κυβέρνηση Μητσοτάκη είδε να γίνεται στην εποχή της η μεγαλύτερη αντι-κυβερνητική συγκέντρωση όλων των εποχών στην Ελλάδα. Όλες οι εκτιμήσεις συμφωνούν ότι η συμμετοχή στο συλλαλητήριο για τα 2 χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, ξεπέρασε κάθε προηγούμενη ιστορική συγκέντρωση. Ξεπέρασε δηλαδή την αξέχαστη λαοσύναξη του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, όπως και το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, αλλά και όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις κατά των μνημονίων.
Τέμπη: Εμπιστοσύνη-Δικαίωση
Της
Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*
Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό
άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε,
θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να
αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί
πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην
κοινωνία. Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η
πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού
συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του
πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων,
μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια
και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής
και αντοχής της. Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα
καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες,
παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες
συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα
αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.
Συμβιβάζεται άραγε πρακτικά ή θεωρητικά, μια συντηρητική στάση ή πολιτική επιλογή με την έννοια της αριστεράς;
Στο επίπεδο του υπό αμφισβήτηση σήμερα (αν όχι υπό συνειδησιακή
αποδόμηση), συλλογικού υποκειμένου της κοινωνικής τάξης των θυμάτων της
εκμετάλλευσης, ο συντηρητισμός χαρακτηρίζει την ελάχιστη βάση ταξικής
συλλογικής συσπείρωσης, που, τουλάχιστον στην μαρξίζουσα θεωρία,
αντανακλούσε την αυθόρμητη, μεταρρυθμιστική και μάλλον συντηρητική
πολιτική συνείδηση των χειμαζόμενων λαϊκών μαζών. Αποτελούσε τρόπον
τινά, αυτή ακριβώς η συντήρηση, την απολύτως απαραίτητη συνδικαλιστικού
τύπου προϋπόθεση ή έστω, «τρεϋντγιουνιστική» συνεκτική βάση για κάθε
μετέπειτα προσπάθεια μετάβασης σε ένα υψηλότερο, επαναστατικό επίπεδο
συλλογικής πολιτικής συνείδησης και πράξης. Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς η
«ταξική πάλη» είναι εδαφοποιημένη και όχι ανεδαφική- και όπως κατά
συνέπεια, η αριστερά είναι εξ ορισμού πατριωτική, (αλλιώς δεν μπορεί να
είναι ούτε διεθνιστική, αλλά απλώς μια εκτός τόπου και χρόνου
κοσμοπολίτικη μικροαστική ιδεολογία), έτσι, για τους σοσιαλιστές
τουλάχιστον, σε ορισμένες περιόδους υποχώρησης των λαϊκών κινημάτων,
αυτή ακριβώς η «ταξική πάλη» καθίσταται και η μόνη, συγκυριακά έστω,
αλλά πραγματικά, συντηρητική αντίπαλος των αστικών εκσυγχρονισμών και
ριζοσπαστισμών. Δεν πρόκειται καθόλου για τα ψιλά, αλλά για τα «χοντρά
γράμματα» της μαρξίζουσας πολιτικής κοινωνιολογίας, έστω και αν ο ίδιος ο
Μαρξ στην εποχή του, σε αντίθεση με άλλους στοχαστές και φιλοσόφους
(όπως αργότερα ο Πολάνυι), αλλά συνεπής με το μοντέλο ανάλυσης του
ιστορικά προοδευτικού ρόλου της αστικής τάξης του 19ου αιώνα καθώς και
με το επαναστατικό πολιτικό όραμα του, απαξίωσε τις λουδίτικες λαϊκές
αντιδράσεις των τότε εργαζομένων στη βιομηχανική επανάσταση και στη
μηχανοποίηση της παραγωγής…
Οι αρχές των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1960 σχεδίασαν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των πολιτών τους!
Έχουν
προκύψει νέα στοιχεία μέσα από αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα των
ΗΠΑ, για μια επιχείρηση της CIA που χρονολογείται από το 1962.
ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ
Του Γιάννη Παπαμιχαήλ
Πέραν της συζήτησης περί του «βαθέως κράτους» στην Αμερική και σε όλο το
δυτικό κόσμο, (ποιες θεσμικές και εξωθεσμικές μορφές έχει, ποιες
κοινωνικές δυνάμεις και συμφέροντα το ελέγχουν, ποιοι οι κεντρικοί του
προσανατολισμοί ως προς τη διαχείριση των ροών κεφαλαίου και ανθρώπινου
δυναμικού κλπ.), το πρόβλημα με την εκλογική επικράτηση των φιλελεύθερων
λαϊκιστών τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε χώρες όπως η Ιταλία, ή σε λίγο η
Γερμανία και η Γαλλία, δεν είναι πια τόσο οι κίνδυνοι της επιστροφής σε
εθνικιστικούς και «παλαιο φασίζοντες» ολοκληρωτισμούς. Είναι η δυσκολία
του φιλελεύθερα σκεπτόμενου συντηρητισμού και του
εθνοκεντρικού-κρατοκεντρικού λαϊκισμού του, να δώσουν ένα νέο ιδεολογικό
κοινωνιο- πολιτικό περιεχόμενο στην όλο και πιο έντονη, περιρρέουσα
κοινωνική δυσφορία και λαϊκή οργή. Με άλλα λόγια, κάποιο νέο πολιτικό
νόημα στην γενικευμένη κοινωνική ανησυχία που κατά καιρούς, εκτονώνεται
με βίαιες αντιδράσεις έναντι της απειλητικής κοινωνικής αποσύνθεσης,
χωρίς να έχει κάποιο σαφή πολιτικό στόχο. Που συχνά εκφράζεται με
«αλλεργικές» επιδερμικές αντιδράσεις και πολιτικές εκδηλώσεις
πολιτισμικού «ταλιμπανισμού», οι οποίες, όσο και αν είναι κατανοητές,
δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τις οικείες παραδόσεις του νεότερου
δυτικού κόσμου (συνήθως οι νεότερες δυτικές κοινωνίες, για να
στιγματίσουν τις βλάσφημες υπερβολές, ήταν πιο πρόθυμες να προσφύγουν
σε σαρκασμούς και ειρωνείες παρά σε θρησκόληπτα αναθέματα).
Ηλία Παπαναστασίου
Αντιγράφουμε από Ίσκρα (26/1/2025)
« Εκπληκτικά πράγματα από την Εσθονή εκπρόσωπο, «ύπατη» μάλιστα, για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ Κάγια Κάλλας.
Μιλώντας σε φόρουμ για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ρωσία επειδή είναι μεγάλη χώρα είναι «απειλή» για την Ευρώπη και έτσι η μόνη λύση είναι να την διασπάσουμε σε μικρότερα κράτη.
Δεν διευκρίνισε πόσο μικρά στο μέγεθος για παράδειγμα του κρατιδίου, από το οποίο προέρχεται η ίδια,
«Η ήττα της Ρωσίας δεν είναι ένα κακό πράγμα. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρξει για αλλαγή στην κοινωνία.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά έθνη, τα οποία είναι μέρος της Ρωσίας τώρα. Αν είχαμε πολλά τέτοια μικρότερα κράτη, αυτό δεν είναι άσχημο, αν κάνει μια μεγάλη δύναμη πολύ πιο μικρότερη», είπε η δικηγόρος από την Εσθονία η οποία δυσκολεύεται επίσης να εκφραστεί και στα αγγλικά.
Προφανώς οι θέσεις της απηχούν τις ονειρώξεις της Εσθονίας, αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τις παρουσιάζει ως θέσεις ολόκληρης της ΕΕ, η οποία ΕΕ έχει εκφραστεί κατά των αλλαγών συνόρων στην Ευρώπη.
Πρόκειται περί ενός επικίνδυνου ατόμου με άγνοια κινδύνου και περιορισμένη αντίληψη έχοντας μάλλον μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της.»
Γιάννη Παπαμιχαήλ
Τα πρώτα δείγματα γραφής του Τραμπ – Ο Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός στην πράξη
Λες και τα
γεωπολιτικά σύνορα ήταν ανέκαθεν δεδομένα και απαραβίαστα. Λες και δεν
υπάρχουν αναρίθμητες πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε
όλο τον κόσμο, συνήθως μάλιστα με πρωτοβουλία των δημοκρατικών
κυβερνήσεων. Λες και η Αλάσκα, η 49η αμερικανική πολιτεία, δεν
αγοράστηκε από τους Αμερικανούς όταν πουλήθηκε στα τέλη του δέκατου
ένατου αιώνα από την τσαρική Ρωσία. Λες και για πρώτη φορά ακούγεται το
θέμα της Γροιλανδίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, σχετικούς
με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Λες και το θέμα της προσάρτησης του
Καναδά στις ΗΠΑ, με ή χωρίς το γαλλόφωνο τμήμα του που τόσο απασχόλησε
κάποτε τον Ντε Γκωλ, ακούστηκε για πρώτη φορά. Λες και δεν έγινε
αιματηρή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά το 1989, ούτε
φυλακίστηκε ποτέ ο Νοριέγκα. Λες και η μετονομασία του κόλπου του
Μεξικού είναι κάτι πρωτάκουστο, καθώς και η πιθανή μελλοντική παράκαμψη
της διώρυγας του Παναμά από ένα νέο «μεξικανικό» πέρασμα από τον ένα
ωκεανό στον άλλο.
Βέβαια, ήταν
και ο χαιρετισμός του Μασκ στο πλήθος: Αν και “έμοιαζε” σαν δύο σταγόνες
νερού με άλλους, παλαιότερους όπως της Κλίντον ή του Ομπάμα, ειδικά σε
αυτή την περίσταση, ταυτίστηκε όχι με την αυτοκρατορική σημειολογία της
νέας «αμερικανικής Ρώμης» που ο Τραμπ υποσχέθηκε στους οπαδούς του, αλλά
με τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό. Τα δημοσιογραφικά τσιράκια της
φιλελεύθερης γκλομπαλιστικής προπαγάνδας έχουν ήδη πιάσει δουλειά, παρέα
προφανώς με πολλούς άλλους, γνωστούς η άγνωστους, “προοδευτικούς
πολιτικούς στοχαστές”…
© Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
