Αρχίζω να έχω (επιτρέψτε μου το πρώτο ενικό) επαγγελματικό πρόβλημα. Απ' όταν άρχισα να σκιτσογραφώ στον πρωθυπουργικό θωκό της χώρας έχουν καθήσει επτά πρωθυπουργοί• δεν θα έλεγα ότι ήταν και οι επτά σαν τις επτά πληγές του Φαραώ, αλλά όλοι, άλλος λίγο άλλος πολύ, μας έδιναν απλόχερα και πλουσιοπάροχα το υλικό απ' το οποίο φτιάχνονται οι γελοιογραφίες.
Οπως επί παραδείγματι ο κ. Μητσοτάκης• ο οποίος παραδεχόταν, μιλώντας μια φορά σε όλους τους σκιτσογράφους (στο πλαίσιο μιας πανελλήνιας έκθεσης), ότι «εγώ είμαι γεννημένος, χο-χο, για γελοιογραφία, χο-χο!». Αρχοντας! (του σκότους συνήθως, αλλά και με ευρύτερες περιοχές)...
Τι γίνεται όμως όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν είναι «γεννημένος για γελοιογραφία», αλλά γεννημένος για να κάνει γελοιογραφίες ο ίδιος;
Διότι τι άλλο από γελοιογραφία (πλην όμως δευτεράντζα) είναι όταν ο κ. Πρωθυπουργός μάς καλεί σε αγώνα για να απαλλαγούμε απ' το Μνημόνιο που ο ίδιος μάς επέβαλε;
Εδώ ο τάλας γελοιογράφος σηκώνει τα χέρια ψηλά και αφίεται στα χέρια της επιστήμης ή της θείας χάριτος για να μπορέσει να κάνει μια γελοιογραφία χειρότερη απ' την προρρηθείσα.
Τι άλλο από γελοιογραφία είναι όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου διαβεβαιώνει τους Ελληνες ότι δεν θα χρειασθεί δεύτερο Μνημόνιο, απλώς θα... επικαιροποιείται το υπάρχον!
Θα μου πείτε «αυτό είναι δούλεμα! κουλάτο μεν, με άνεση βεβαίως αλλά δούλεμα! όχι γελοιογραφία!».
Μεγάλο το δίκιο σας! Οι γελοιογραφίες δεν δουλεύουν τον κοσμάκη. Οι κυβερνήσεις τον δουλεύουν. Αλλά πόσο να γελοιογραφήσει κανείς αυτό το διαρκές και ξεδιάντροπο δούλεμα, χωρίς να καταντήσουν οι γελοιογραφίες σαν αυτές που σκιτσάρει καθημερινώς ο Πρωθυπουργός μας;
Διότι τι είναι όταν ο κ. Στίγκλιτς, σύμβουλος του κ. Πρωθυπουργού, χαρακτηρίζει ανοησία την ανυπαρξία πολιτικής δημοσίων επενδύσεων, που εφαρμόζει ο κ. Παπανδρέου; Γελοιογραφία ή δράμα;
Ας δώσουμε όμως στον ίδιον τον κ. Πρωθυπουργό την ευκαιρία να απαντήσει: «Υπάρχουν τα λεφτά, πάμε στις κάλτσες»!
Πηγή: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=196439
