Δύο
κείμενα γραμμένα πριν από δύο χρόνια γύρω από τη διαλεκτική του
«Κοινωνικού» και του «Εθνικού» χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821.
Το ΄21 σήμερα…
Στις 25 Μαρτίου του 2011, γράψαμε, το άρθρο: «25 Μαρτίου: Κανένα όπλο δεν είναι τόσο δυνατό όσο η Μνήμη».
Σημειώναμε μεταξύ άλλων:
«Η Ιστορία τιμωρεί τους χλευαστές της!!!
Και τους τιμωρεί σε βαθμό ανάλογο της αυθάδειας και της μοχθηρίας που επιδεικνύουν, αυτοί οι δήμιοι και χλευαστές, εναντίον της Ιστορίας.
Τα καθεστώτα που βρίσκονται σε κατάρρευση, όπως τα καθεστώτα της Νέας Τάξης σήμερα (το δικό μας π.χ.), μέσα στους επιθανάτιους σπασμούς τους, καταλαμβάνονται από υστερική μανία εναντίον της Ιστορίας και της αγωνιστικής μνήμης.
Αυτοί οι επιθανάτιοι σπασμοί κατά της ιστορίας είναι που γεννούν και τον ορμητικό χείμαρρο αναγέννησης της ιστορίας και του βελονιάσματος της αγωνιστικής μνήμης. ..
Χρωστάμε, λοιπόν, στους δημίους μας, στους αποδομητές και δολοφόνους της Ιστορίας μας, μια χειραψία αβρότητας: Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα χείμαρρο μέσα στην ελληνική κοινωνία ιστορικής ευαισθησίας και λαϊκού πάθους για τις αγωνιστικές μας μνήμες.
Πέτυχαν μεγάλο άθλο: να πυρπολήσουν τον ελληνικό λαό με τη φλόγα της ιστορικής γνώσης και το πάθος αναζήτησης της αγωνιστικής μνήμης.
Ίσως, να μην υπήρξε στο παρελθόν τέτοια παλίρροια από ιστορικά κείμενα και τέτοιος αναβρασμός εκδηλώσεων για τη γνώση της ιστορίας, όσο σήμερα. ..».
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5498
ΟΙ συνθήκες που ζούμε σήμερα, συνθήκες μιας νέας εθνικής υποδούλωσης καθιστούν το ΄21 δραματικά επίκαιρο: Φωτεινό σύμβολο και πυροδότη της λαϊκής οργής…
Αυτή ακριβώς η επικαιρότητα του ΄21 το καθιστά και αντικείμενο πολιτικής εμπορίας και πατριδοκαπηλίας…
Αυτή, όμως, η «επικαιρότητα» αναζωπυρώνει και τις παλιές κατεστημένες μυθολογίες γύρω από ’21, και γεννάει νέες μυθολογίες. Μυθολογίες που ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΕΥΘΕΩΣ το ‘21 με τη σημερινή εποχή: Ταυτίζεται το ιστορικό περιεχόμενο και νόημα του ΄21 με το ιστορικό περιεχόμενο του ΣΗΜΕΡΑ, μέσω γενικών αφαιρέσεων που αφυδατώνουν, εξαλείφουν ή παραμορφώνουν τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ εποχών.
Πιο συγκεκριμένα:
Επιχειρείται να εξαλειφτεί εντελώς η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση του 21 και ο πολιτικός του χαρακτήρας. Τα πάντα επικεντρώνονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, αόριστα και μετέωρα, στον εθνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του ’21. Λες και η Επανάσταση έγινε σε ένα ιστορικό κενό άδειο από κοινωνικές δυνάμεις, δίχως, δηλαδή οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, συνακόλουθα και δίχως μια συγκεκριμένη ηγετική ΠΟΛΙΤΙΚΗ έκφραση, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ κοινωνικών δυνάμεων.
Έτσι διασπάται η διαλεκτική σχέση ΕΘΝΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ. Αποσπάται δηλαδή το ΕΘΝΙΚΟ από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ανυψώνεται σε «θεότητα» και ταυτόχρονα εξαφανίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
ΕΘΝΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ωστόσο στην Επανάσταση του 1821 ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα, απλώς το ΕΘΝΙΚΟ αποτελούσε την ορατή ΑΙΧΜΗ του αγώνα, «έλουζε» το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Καμία Επανάσταση Εθνικής Απελευθέρωσης δεν ήταν καθαρά εθνική, ήταν ταυτόχρονα και κοινωνική. Ήταν Επαναστάσεις της προοδευτικής τότε αστικής τάξης που απελευθέρωναν τις κοινωνίες από τα φεουδαρχικά δεσμά και οικοδομούσαν τα εθνικά καπιταλιστικά κράτη. Γι αυτό σ’ αυτές τις επαναστάσεις στην πολιτική ηγεσία τους βρίσκονταν οι δυνάμεις τις αστικής τάξης και όχι γενικά και αόριστα «εθνικές δυνάμεις».
Τέτοια ήταν και η Επανάσταση του ’21. Μια Επανάσταση που ανέτρεψε τις κοινωνικές φεουδαρχικές σχέσεις, γέννησε ένα νέο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ καθεστώς, το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος υπό την πολιτική ΗΓΕΣΙΑ των αστικών δυνάμεων.
Το ΕΘΝΙΚΟ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και πλημμύρισε τα πάντα, σαν φουσκωμένο ποτάμι, ακριβώς λόγω της οθωμανικής, φεουδαρχικής υποδούλωσης.
Ωστόσο αυτή η «εθνική Επανάσταση» ανέτρεψε τις φεουδαρχικές, οθωμανικές κοινωνικές σχέσεις και έφερε τις νέες καπιταλιστικές σχέσεις και το αστικό, εθνικό κράτος: Και μόνο αυτό δείχνει ότι ήταν μια Επανάσταση ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ανατροπής.
Αυτό αποδεικνύεται και από τις κοινωνικές δυνάμεις που οργάνωσαν και ηγήθηκαν της Επανάστασης, αλλά και επικράτησαν στο νέο αστικό κράτος.
Κατά τη διάρκεια του ιη΄ αιώνα αρχίζει να σχηματοποιείται στους κόλπους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η ελληνική αστική τάξη, απαρτιζόμενη από ένα σύνολο ετερογενών ομάδων: Ανώτερος κλήρος, Φαναριώτες, πρόκριτοι, πλούσιοι έμποροι, τραπεζίτες (στο εξωτερικό), εφοπλιστές (κυρίως στα νησιά), στρατιωτικοί αρχηγοί των αρματολών (κατά κανόνα με κληρονομικό λειτούργημα), και λοιποί.
Όλοι αυτοί αποτελούσαν την ιθύνουσα τάξη του Έθνους: Τάξη σύνθετη, ετερογενής και ακόμα άμορφη, συνδεδεμένη από τη γέννησή της με τις ξένες δυνάμεις που είχαν συμβάλει στο σχηματισμό της. Παρά τις διαφορές ανάμεσα στα στοιχεία της, η τάξη αυτή παρουσιάζει κοινά συμφέροντα, τα συμφέροντα των ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ. Είναι η τάξη που ο ελληνικό λαός, αργότερα θα της δώσει το όνομα «τζάκια».
Αυτά λοιπόν τα «τζάκια» (μια πολυμορφία αστικών δυνάμεων) ηγήθηκαν της Επανάστασης και μετά από αλληλοφαγώματα, μεταξύ τους, δημιούργησαν το νέο ελληνικό, αστικό κράτος.
Όποιος παρακολουθήσει προσεκτικά την ιστορία και δεν μένει απλώς στην μέθη του εθνικού αγώνα θα διαπιστώσει τούτο: Ότι πίσω από τον εθνικό αγώνα βρίσκονταν και λειτουργούσαν ΗΓΕΤΙΚΑ, συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα συγκρούονταν άγρια μεταξύ τους (σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων) για τις κατευθύνσεις του αγώνα και την ηγεσία στο νέο ελληνικό κράτος.
Γιατί, όμως, σήμερα, πολλοί κυρίως από τους παραδοσιακούς χώρους της συντήρησης, της δεξιάς και ακροδεξιάς, μένουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον εθνικό χαρακτήρα του ’21 και πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ του χαρακτήρα;
Θα το αναλύσουμε στη συνέχεια…
ΓΙΑΤΙ αφορίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θεοποιείται το ΕΘΝΙΚΟ;
Το «εθνικό» μέσα στην ιστορία πατάει ΠΑΝΤΑ σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ θεμέλια. Οι εθνικές Επαναστάσεις ήταν αυτές που κάτω από την ηγεσία της νέας ανερχόμενης και προοδευτικής (τότε) αστικής τάξης, ανέτρεψαν το προηγούμενο φεουδαλικό καθεστώς και γέννησαν την καπιταλιστική κοινωνία και τα αστικά εθνικά κράτη.
Όπως δείξαμε και η Επανάσταση του ΄21 ακολούθησε τον ίδιο ιστορικό νόμο. Η ανάγκη του ελληνικού καπιταλισμού να θεοποιήσει το «εθνικό» και να εξορίσει το «κοινωνικό» γεννήθηκε από τον καθυστερημένο και μεσοβέζικο χαρακτήρα της δημιουργίας του.
Ο ελληνικός καπιταλισμός ήρθε πολύ καθυστερημένα στην Ελλάδα, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός, παγκοσμίως, είχε απολέσει τα προοδευτικά του χαρακτηριστικά. Ήρθε καθυστερημένα και «μπασταρδεμένα», δηλαδή με μεγάλους συμβιβασμούς με φεουδαρχικές δυνάμεις οι οποίες πέρασαν στη νέα καπιταλιστική εποχή: Κοτζαμπάσηδες, ανώτερος κλήρος και λοιπά…
Η οθωμανική, ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ, επίσης σκλαβιά ήταν και μια βασική αιτία της εξάρτησης των ποικίλων αστικών μερίδων από τις ξένες δυνάμεις. Οι καπιταλιστικές δυνάμεις που ηγήθηκαν της Επανάστασης αναπτύχθηκαν από τις ξένες δυνάμεις και από την αρχή ήταν ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ από αυτές…
Από την αρχή, λοιπόν, της συγκρότησης του ελληνικού αστικού κράτους οι καπιταλιστικές δυνάμεις ήταν εξαρτημένες και δεν είχαν «περιθώρια» να αναπτυχθούν «προοδευτικά», διότι το παγκόσμιο πλαίσιο είχε μπει ήδη στο γεροντικό του στάδιο.
Το νέο, συνεπώς, καθεστώς δεν το συνέφερε να αναδείξει τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της Επανάστασης, δηλαδή το πρόωρα ρυτιδιασμένο πρόσωπό του.
Η ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης απειλούσε την ΑΠΟΛΥΤΗ ιδέα της νέας καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δίδασκε τη διαλεκτική της ιστορίας: Ότι και ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος από επαναστατικές ανατροπές…
Αυτή η ανάγκη του καθυστερημένου ελληνικού καπιταλισμού έγινε ακόμα πιο επιτακτική, γιατί γρήγορα αυτό το νέο ελληνικό, αστικό κράτος ένιωσε την πνοή του θανάτου από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία.
ΟΛΑ αυτά συνετέλεσαν, στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης του ΄21, στη θεοποίηση του «εθνικού»: Θεοποίηση που πάνω της κερδοσκόπησε ασύστολα η αστική τάξη της Ελλάδας και ανέπτυξε καταστάσεις εθνικιστικής φρενοβλάβειας…
Αυτές, λοιπόν, οι δυνάμεις της εθνικιστικής ιδεολογίας συνεχίζουν και σήμερα, λόγω του νόμου της αδράνειας, το ίδιο τροπάριο: Μυθοποιούν το «εθνικό» στοιχείο του ΄21 και εξαφανίζουν το «κοινωνικό».
Αυτή, βεβαίως, η μυθοποίηση ανταποκρίνεται και στις νέες ανάγκες του κατοχικού καθεστώτος, στις ανάγκες των πατριδοκάπηλων, στις ανάγκες κάθε πολιτικού αγύρτη που θέλει να εμπορευτεί τη νέα υποδούλωση στη Νέα Τάξη.
ΣΗΜΕΡΑ επιχειρείται ο εξοβελισμός του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ και η μυθοποίηση του ΕΘΝΙΚΟΥ, έτσι ώστε να εξισώνεται, αλγεβρικά (τυπικά) το «εθνικό» του ΄21 με το «εθνικό» του σήμερα, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ δυναμική του ΣΗΜΕΡΑ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ υπόβαθρο των αγώνων του ΣΗΜΕΡΑ.
Το κατοχικό καθεστώς του 4ου Ράιχ έχει κάθε συμφέρον να «θάβει» τα κοινωνικά ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ της Ιστορίας και να αφήνει να αναπτυχθούν «εθνικά σχήματα», δήθεν απελευθερωτικά, ΕΝΤΟΣ του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου, ΕΝΤΟΣ του καπιταλισμού.
Τέτοιες «εθνικές καταστάσεις» οι οποίες δεν έχουν κοινωνική προοπτική, που δεν πατάνε πάνω στις σημερινές ιστορικές απαιτήσεις των κοινωνικών ανατροπών, δεν αποτελούν κανένα, απολύτως κανένα, κίνδυνο για την υπάρχουσα κοινωνική τάξη.
Απεναντίας διασώνουν αυτή την «τάξη», διότι οτιδήποτε κινείται εντός των πλαισίων αυτής της «τάξης» εκτονώνει τη λαϊκή ενέργεια και την ενσωματώνει στους μηχανισμούς χειραγώγησης του καθεστώτος.
ΟΣΟΙ μιλούν, ΣΗΜΕΡΑ, για νέα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα δίχως να αναδεικνύουν τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα αυτών των Κινημάτων (δηλαδή την ανατροπή του υπάρχοντος κοινωνικού στάτους), αυτοί ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ τον ελληνικό λαό, τον οδηγούν στην αγκαλιά εκείνων που τον έχουν οδηγήσει στο σημερινό εφιάλτη, στην αγκαλιά εκείνων των καπιταλιστικών δυνάμεων που αποδομούν κάθε έννοια «εθνικού», που ισοπεδώνουν και διαλύουν τα εθνικά κράτη, που μετατρέπουν τα εθνικά κράτη σε νέες αποικίες του πλανητικού φασισμού.
Πού αποσκοπεί ένας σημερινός εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας; Να γίνουμε ανεξάρτητο καπιταλιστικό κράτος;
ΟΥΤΟΠΙΑ ΘΑΝΑΣΙΜΗ. Η Ιστορία δεν γυρίζει στην εποχή των «Εθνικών Επαναστάσεων»…
Μια «Εθνική Επανάσταση», στην εποχή της νεοταξικής δουλείας, πρέπει να έχει ΟΡΑΤΟΥΣ και Κρυστάλλινους κοινωνικούς στόχους, πρέπει να ξεπερνά αυτή την καπιταλιστική δομή της κοινωνίας, ΔΟΜΗ που γέννησε και συγκρότησε, χωρίς ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, το τέρας της Νέας Τάξης: Την πλανητική εξουσία των υπερεθνικών και των μαφιών του χρήματος…
Γι αυτό οι δόλιες «θεωρίες» και τα πονηρά τεχνάσματα που εξαφανίζουν το «κοινωνικό» και δαιμονοποιούν το «εθνικό» είναι καταδικασμένες από την ιστορική πρακτική και τους αγώνες των λαών.
Το ίδιο καταδικασμένα είναι και τα πολιτικά υποκείμενα αυτών των δόλιων τεχνασμάτων: Δεξιοί, ακροδεξιοί, πατριδοκάπηλοι και ποικίλοι τυχοδιώκτες που σπεκουλάρουν πάνω στη θεοποίηση του «εθνικού».
Η ίδια η πρακτική των λαϊκών κινημάτων βαδίζει πάνω στα θεμέλια του «κοινωνικού» και παίρνει και τις όψεις του «εθνικού», όψεις που η καθεστωτική «αριστερά» θέλει να εξαφανίσει.
Και είναι αυτή η κοινωνική λαϊκή πρακτική που αποκαθιστά τις διαλεκτικές σχέσεις ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΕΘΝΙΚΟΥ και αναγεννάει την αυθεντική, «πατριωτική», σοσιαλιστική και επαναστατική ΑΡΙΣΤΕΡΑ…
Είτε το θέλουν, λοιπόν, είτε όχι τα πολύχρωμα Μαντεία της θεοποίησης του ΕΘΝΙΚΟΥ, Μαντεία της παλιάς συντήρησης και της νέας συντήρησης του ευρω-φασισμού, η αυθεντική ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα είναι αυτή που θα επικρατήσει, η ΑΡΙΣΤΕΡΑ των αυθεντικών και επαναστατικών λαϊκών κινημάτων…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9658
Το ΄21 σήμερα…
Στις 25 Μαρτίου του 2011, γράψαμε, το άρθρο: «25 Μαρτίου: Κανένα όπλο δεν είναι τόσο δυνατό όσο η Μνήμη».
Σημειώναμε μεταξύ άλλων:
«Η Ιστορία τιμωρεί τους χλευαστές της!!!
Και τους τιμωρεί σε βαθμό ανάλογο της αυθάδειας και της μοχθηρίας που επιδεικνύουν, αυτοί οι δήμιοι και χλευαστές, εναντίον της Ιστορίας.
Τα καθεστώτα που βρίσκονται σε κατάρρευση, όπως τα καθεστώτα της Νέας Τάξης σήμερα (το δικό μας π.χ.), μέσα στους επιθανάτιους σπασμούς τους, καταλαμβάνονται από υστερική μανία εναντίον της Ιστορίας και της αγωνιστικής μνήμης.
Αυτοί οι επιθανάτιοι σπασμοί κατά της ιστορίας είναι που γεννούν και τον ορμητικό χείμαρρο αναγέννησης της ιστορίας και του βελονιάσματος της αγωνιστικής μνήμης. ..
Χρωστάμε, λοιπόν, στους δημίους μας, στους αποδομητές και δολοφόνους της Ιστορίας μας, μια χειραψία αβρότητας: Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα χείμαρρο μέσα στην ελληνική κοινωνία ιστορικής ευαισθησίας και λαϊκού πάθους για τις αγωνιστικές μας μνήμες.
Πέτυχαν μεγάλο άθλο: να πυρπολήσουν τον ελληνικό λαό με τη φλόγα της ιστορικής γνώσης και το πάθος αναζήτησης της αγωνιστικής μνήμης.
Ίσως, να μην υπήρξε στο παρελθόν τέτοια παλίρροια από ιστορικά κείμενα και τέτοιος αναβρασμός εκδηλώσεων για τη γνώση της ιστορίας, όσο σήμερα. ..».
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5498
ΟΙ συνθήκες που ζούμε σήμερα, συνθήκες μιας νέας εθνικής υποδούλωσης καθιστούν το ΄21 δραματικά επίκαιρο: Φωτεινό σύμβολο και πυροδότη της λαϊκής οργής…
Αυτή ακριβώς η επικαιρότητα του ΄21 το καθιστά και αντικείμενο πολιτικής εμπορίας και πατριδοκαπηλίας…
Αυτή, όμως, η «επικαιρότητα» αναζωπυρώνει και τις παλιές κατεστημένες μυθολογίες γύρω από ’21, και γεννάει νέες μυθολογίες. Μυθολογίες που ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΕΥΘΕΩΣ το ‘21 με τη σημερινή εποχή: Ταυτίζεται το ιστορικό περιεχόμενο και νόημα του ΄21 με το ιστορικό περιεχόμενο του ΣΗΜΕΡΑ, μέσω γενικών αφαιρέσεων που αφυδατώνουν, εξαλείφουν ή παραμορφώνουν τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των δύο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ εποχών.
Πιο συγκεκριμένα:
Επιχειρείται να εξαλειφτεί εντελώς η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση του 21 και ο πολιτικός του χαρακτήρας. Τα πάντα επικεντρώνονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, αόριστα και μετέωρα, στον εθνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του ’21. Λες και η Επανάσταση έγινε σε ένα ιστορικό κενό άδειο από κοινωνικές δυνάμεις, δίχως, δηλαδή οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο, συνακόλουθα και δίχως μια συγκεκριμένη ηγετική ΠΟΛΙΤΙΚΗ έκφραση, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ κοινωνικών δυνάμεων.
Έτσι διασπάται η διαλεκτική σχέση ΕΘΝΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ. Αποσπάται δηλαδή το ΕΘΝΙΚΟ από το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ανυψώνεται σε «θεότητα» και ταυτόχρονα εξαφανίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
ΕΘΝΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ωστόσο στην Επανάσταση του 1821 ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα, απλώς το ΕΘΝΙΚΟ αποτελούσε την ορατή ΑΙΧΜΗ του αγώνα, «έλουζε» το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Καμία Επανάσταση Εθνικής Απελευθέρωσης δεν ήταν καθαρά εθνική, ήταν ταυτόχρονα και κοινωνική. Ήταν Επαναστάσεις της προοδευτικής τότε αστικής τάξης που απελευθέρωναν τις κοινωνίες από τα φεουδαρχικά δεσμά και οικοδομούσαν τα εθνικά καπιταλιστικά κράτη. Γι αυτό σ’ αυτές τις επαναστάσεις στην πολιτική ηγεσία τους βρίσκονταν οι δυνάμεις τις αστικής τάξης και όχι γενικά και αόριστα «εθνικές δυνάμεις».
Τέτοια ήταν και η Επανάσταση του ’21. Μια Επανάσταση που ανέτρεψε τις κοινωνικές φεουδαρχικές σχέσεις, γέννησε ένα νέο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ καθεστώς, το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος υπό την πολιτική ΗΓΕΣΙΑ των αστικών δυνάμεων.
Το ΕΘΝΙΚΟ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή και πλημμύρισε τα πάντα, σαν φουσκωμένο ποτάμι, ακριβώς λόγω της οθωμανικής, φεουδαρχικής υποδούλωσης.
Ωστόσο αυτή η «εθνική Επανάσταση» ανέτρεψε τις φεουδαρχικές, οθωμανικές κοινωνικές σχέσεις και έφερε τις νέες καπιταλιστικές σχέσεις και το αστικό, εθνικό κράτος: Και μόνο αυτό δείχνει ότι ήταν μια Επανάσταση ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ανατροπής.
Αυτό αποδεικνύεται και από τις κοινωνικές δυνάμεις που οργάνωσαν και ηγήθηκαν της Επανάστασης, αλλά και επικράτησαν στο νέο αστικό κράτος.
Κατά τη διάρκεια του ιη΄ αιώνα αρχίζει να σχηματοποιείται στους κόλπους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας η ελληνική αστική τάξη, απαρτιζόμενη από ένα σύνολο ετερογενών ομάδων: Ανώτερος κλήρος, Φαναριώτες, πρόκριτοι, πλούσιοι έμποροι, τραπεζίτες (στο εξωτερικό), εφοπλιστές (κυρίως στα νησιά), στρατιωτικοί αρχηγοί των αρματολών (κατά κανόνα με κληρονομικό λειτούργημα), και λοιποί.
Όλοι αυτοί αποτελούσαν την ιθύνουσα τάξη του Έθνους: Τάξη σύνθετη, ετερογενής και ακόμα άμορφη, συνδεδεμένη από τη γέννησή της με τις ξένες δυνάμεις που είχαν συμβάλει στο σχηματισμό της. Παρά τις διαφορές ανάμεσα στα στοιχεία της, η τάξη αυτή παρουσιάζει κοινά συμφέροντα, τα συμφέροντα των ΚΑΤΕΧΟΝΤΩΝ. Είναι η τάξη που ο ελληνικό λαός, αργότερα θα της δώσει το όνομα «τζάκια».
Αυτά λοιπόν τα «τζάκια» (μια πολυμορφία αστικών δυνάμεων) ηγήθηκαν της Επανάστασης και μετά από αλληλοφαγώματα, μεταξύ τους, δημιούργησαν το νέο ελληνικό, αστικό κράτος.
Όποιος παρακολουθήσει προσεκτικά την ιστορία και δεν μένει απλώς στην μέθη του εθνικού αγώνα θα διαπιστώσει τούτο: Ότι πίσω από τον εθνικό αγώνα βρίσκονταν και λειτουργούσαν ΗΓΕΤΙΚΑ, συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα συγκρούονταν άγρια μεταξύ τους (σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων) για τις κατευθύνσεις του αγώνα και την ηγεσία στο νέο ελληνικό κράτος.
Γιατί, όμως, σήμερα, πολλοί κυρίως από τους παραδοσιακούς χώρους της συντήρησης, της δεξιάς και ακροδεξιάς, μένουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον εθνικό χαρακτήρα του ’21 και πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ του χαρακτήρα;
Θα το αναλύσουμε στη συνέχεια…
ΓΙΑΤΙ αφορίζεται το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θεοποιείται το ΕΘΝΙΚΟ;
Το «εθνικό» μέσα στην ιστορία πατάει ΠΑΝΤΑ σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ θεμέλια. Οι εθνικές Επαναστάσεις ήταν αυτές που κάτω από την ηγεσία της νέας ανερχόμενης και προοδευτικής (τότε) αστικής τάξης, ανέτρεψαν το προηγούμενο φεουδαλικό καθεστώς και γέννησαν την καπιταλιστική κοινωνία και τα αστικά εθνικά κράτη.
Όπως δείξαμε και η Επανάσταση του ΄21 ακολούθησε τον ίδιο ιστορικό νόμο. Η ανάγκη του ελληνικού καπιταλισμού να θεοποιήσει το «εθνικό» και να εξορίσει το «κοινωνικό» γεννήθηκε από τον καθυστερημένο και μεσοβέζικο χαρακτήρα της δημιουργίας του.
Ο ελληνικός καπιταλισμός ήρθε πολύ καθυστερημένα στην Ελλάδα, σε μια εποχή που ο καπιταλισμός, παγκοσμίως, είχε απολέσει τα προοδευτικά του χαρακτηριστικά. Ήρθε καθυστερημένα και «μπασταρδεμένα», δηλαδή με μεγάλους συμβιβασμούς με φεουδαρχικές δυνάμεις οι οποίες πέρασαν στη νέα καπιταλιστική εποχή: Κοτζαμπάσηδες, ανώτερος κλήρος και λοιπά…
Η οθωμανική, ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ, επίσης σκλαβιά ήταν και μια βασική αιτία της εξάρτησης των ποικίλων αστικών μερίδων από τις ξένες δυνάμεις. Οι καπιταλιστικές δυνάμεις που ηγήθηκαν της Επανάστασης αναπτύχθηκαν από τις ξένες δυνάμεις και από την αρχή ήταν ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ από αυτές…
Από την αρχή, λοιπόν, της συγκρότησης του ελληνικού αστικού κράτους οι καπιταλιστικές δυνάμεις ήταν εξαρτημένες και δεν είχαν «περιθώρια» να αναπτυχθούν «προοδευτικά», διότι το παγκόσμιο πλαίσιο είχε μπει ήδη στο γεροντικό του στάδιο.
Το νέο, συνεπώς, καθεστώς δεν το συνέφερε να αναδείξει τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της Επανάστασης, δηλαδή το πρόωρα ρυτιδιασμένο πρόσωπό του.
Η ανάδειξη του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης απειλούσε την ΑΠΟΛΥΤΗ ιδέα της νέας καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δίδασκε τη διαλεκτική της ιστορίας: Ότι και ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος από επαναστατικές ανατροπές…
Αυτή η ανάγκη του καθυστερημένου ελληνικού καπιταλισμού έγινε ακόμα πιο επιτακτική, γιατί γρήγορα αυτό το νέο ελληνικό, αστικό κράτος ένιωσε την πνοή του θανάτου από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία.
ΟΛΑ αυτά συνετέλεσαν, στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης του ΄21, στη θεοποίηση του «εθνικού»: Θεοποίηση που πάνω της κερδοσκόπησε ασύστολα η αστική τάξη της Ελλάδας και ανέπτυξε καταστάσεις εθνικιστικής φρενοβλάβειας…
Αυτές, λοιπόν, οι δυνάμεις της εθνικιστικής ιδεολογίας συνεχίζουν και σήμερα, λόγω του νόμου της αδράνειας, το ίδιο τροπάριο: Μυθοποιούν το «εθνικό» στοιχείο του ΄21 και εξαφανίζουν το «κοινωνικό».
Αυτή, βεβαίως, η μυθοποίηση ανταποκρίνεται και στις νέες ανάγκες του κατοχικού καθεστώτος, στις ανάγκες των πατριδοκάπηλων, στις ανάγκες κάθε πολιτικού αγύρτη που θέλει να εμπορευτεί τη νέα υποδούλωση στη Νέα Τάξη.
ΣΗΜΕΡΑ επιχειρείται ο εξοβελισμός του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ και η μυθοποίηση του ΕΘΝΙΚΟΥ, έτσι ώστε να εξισώνεται, αλγεβρικά (τυπικά) το «εθνικό» του ΄21 με το «εθνικό» του σήμερα, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ δυναμική του ΣΗΜΕΡΑ, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ υπόβαθρο των αγώνων του ΣΗΜΕΡΑ.
Το κατοχικό καθεστώς του 4ου Ράιχ έχει κάθε συμφέρον να «θάβει» τα κοινωνικά ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ της Ιστορίας και να αφήνει να αναπτυχθούν «εθνικά σχήματα», δήθεν απελευθερωτικά, ΕΝΤΟΣ του υπάρχοντος κοινωνικού πλαισίου, ΕΝΤΟΣ του καπιταλισμού.
Τέτοιες «εθνικές καταστάσεις» οι οποίες δεν έχουν κοινωνική προοπτική, που δεν πατάνε πάνω στις σημερινές ιστορικές απαιτήσεις των κοινωνικών ανατροπών, δεν αποτελούν κανένα, απολύτως κανένα, κίνδυνο για την υπάρχουσα κοινωνική τάξη.
Απεναντίας διασώνουν αυτή την «τάξη», διότι οτιδήποτε κινείται εντός των πλαισίων αυτής της «τάξης» εκτονώνει τη λαϊκή ενέργεια και την ενσωματώνει στους μηχανισμούς χειραγώγησης του καθεστώτος.
ΟΣΟΙ μιλούν, ΣΗΜΕΡΑ, για νέα Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα δίχως να αναδεικνύουν τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα αυτών των Κινημάτων (δηλαδή την ανατροπή του υπάρχοντος κοινωνικού στάτους), αυτοί ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ τον ελληνικό λαό, τον οδηγούν στην αγκαλιά εκείνων που τον έχουν οδηγήσει στο σημερινό εφιάλτη, στην αγκαλιά εκείνων των καπιταλιστικών δυνάμεων που αποδομούν κάθε έννοια «εθνικού», που ισοπεδώνουν και διαλύουν τα εθνικά κράτη, που μετατρέπουν τα εθνικά κράτη σε νέες αποικίες του πλανητικού φασισμού.
Πού αποσκοπεί ένας σημερινός εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας; Να γίνουμε ανεξάρτητο καπιταλιστικό κράτος;
ΟΥΤΟΠΙΑ ΘΑΝΑΣΙΜΗ. Η Ιστορία δεν γυρίζει στην εποχή των «Εθνικών Επαναστάσεων»…
Μια «Εθνική Επανάσταση», στην εποχή της νεοταξικής δουλείας, πρέπει να έχει ΟΡΑΤΟΥΣ και Κρυστάλλινους κοινωνικούς στόχους, πρέπει να ξεπερνά αυτή την καπιταλιστική δομή της κοινωνίας, ΔΟΜΗ που γέννησε και συγκρότησε, χωρίς ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, το τέρας της Νέας Τάξης: Την πλανητική εξουσία των υπερεθνικών και των μαφιών του χρήματος…
Γι αυτό οι δόλιες «θεωρίες» και τα πονηρά τεχνάσματα που εξαφανίζουν το «κοινωνικό» και δαιμονοποιούν το «εθνικό» είναι καταδικασμένες από την ιστορική πρακτική και τους αγώνες των λαών.
Το ίδιο καταδικασμένα είναι και τα πολιτικά υποκείμενα αυτών των δόλιων τεχνασμάτων: Δεξιοί, ακροδεξιοί, πατριδοκάπηλοι και ποικίλοι τυχοδιώκτες που σπεκουλάρουν πάνω στη θεοποίηση του «εθνικού».
Η ίδια η πρακτική των λαϊκών κινημάτων βαδίζει πάνω στα θεμέλια του «κοινωνικού» και παίρνει και τις όψεις του «εθνικού», όψεις που η καθεστωτική «αριστερά» θέλει να εξαφανίσει.
Και είναι αυτή η κοινωνική λαϊκή πρακτική που αποκαθιστά τις διαλεκτικές σχέσεις ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΕΘΝΙΚΟΥ και αναγεννάει την αυθεντική, «πατριωτική», σοσιαλιστική και επαναστατική ΑΡΙΣΤΕΡΑ…
Είτε το θέλουν, λοιπόν, είτε όχι τα πολύχρωμα Μαντεία της θεοποίησης του ΕΘΝΙΚΟΥ, Μαντεία της παλιάς συντήρησης και της νέας συντήρησης του ευρω-φασισμού, η αυθεντική ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα είναι αυτή που θα επικρατήσει, η ΑΡΙΣΤΕΡΑ των αυθεντικών και επαναστατικών λαϊκών κινημάτων…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9658
