Πανηγυρικός ο τόνος των περισσότερων συστημικών Μέσων Ενημέρωσης για την επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου σαν Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολλές αναφορές στο «προοδευτικό» της παρελθόν, την «φεμινιστική» της συνείδηση, την «ζωοφιλία» της, το ανάλαφρο και «άνετο» καθημερινό της στυλ.
Ύμνοι στην «πετυχημένη γυναίκα», άλλωστε είναι χωρισμένη γεγονός που σημαίνει επιπλέον ύμνους στην «μοναχική» γυναίκα
που μεγάλωσε το παιδί μακριά από τον «ανεύθυνο» και «καταπιεστικό» άνδρα–πατέρα, πιθανόν έναν γνήσιο φαλλοκράτη που δεν ανέχονταν το πνεύμα «ανεξαρτησίας» της ευαίσθητης συζύγου του.
Η ίδια βέβαια είχε την αμέριστη συμπαράσταση ενός άλλου άνδρα του οποίου ποτέ δεν αρνήθηκε τις υπηρεσίες του, του πατέρα της.
Με την δική του συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια – είναι σίγουρο – εξελίχθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του δε Αρείου Πάγου Αντιπρόεδρος υπήρξε ο πατέρας της Νίκος Σακελλαρόπουλος.
Δεν θα την λέγαμε και ιδιαίτερα κοπιαστική, δύσκολη και βασανιστική καριέρα όταν η «καριέρα» γίνεται σε Ανώτατα Δικαστικά Σώματα σε ένα εκ των οποίων Αντιπρόεδρος υπήρξε ο πατέρας της ενδιαφερομένης. Γεγονός που δεν αναφέρθηκε σχεδόν από κανένα Μέσο Ενημέρωσης. Γαλατική ευγένεια μεταξύ Ρωμιών. Κανείς δεν αμφισβητεί τις οποίες μαθησιακές και επαγγελματικές ικανότητες της μελλοντικής προέδρου αλλά θα ήταν ενδιαφέρον ερώτημα να ρωτήσει κάποιος για την επαγγελματική εξέλιξη της εάν θα ήταν παρόμοια έχοντας πλάι της έναν άσημο πατέρα, συνταξιούχο ή εργαζόμενο χαμηλής βαθμίδας.
Η πολιτική της προέλευση ξεκινά από την οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού, τον «Ρήγα Φεραίο» ουσιαστικά δηλαδή τον φορέα–μήτρα όλης της Μεταμοντέρνας Αριστεράς των τελευταίων δεκαετιών και τον αληθινό ιδεολογικό προπάτορα του παρακμιακού ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, όλο της το στυλ και η αύρα που εκπέμπει θυμίζουν κλασσική περίπτωση «αριστερής» εκδοχής νεοφιλελεύθερης φεμινίστριας, γυναικείο ανθρωπότυπο «διανοούμενης» του «Ρήγα Φεραίου» που κάποτε κυκλοφορούσε στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων σαν το «γυναικείο πρότυπο» του ΚΚΕ εσωτερικού.
Μια κατασκευή ξεπερασμένη σήμερα όμως επανερχομένη τακτικά για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα ιδεολογικά και ψυχολογικά «συμφέροντα»– υπάρχουν και αυτά– αυτά της Femina Libera που «ανεξαρτητοποιείται» από την ανδρική κυριαρχία στον μικρόκοσμο της οικογένειας αλλά όχι της Γενικής Πολιτικής.
Στο χώρο της Γενικής Πολιτικής και επαγγελματικής σταδιοδρομίας ακολουθούμε μάλλον διαφορετικούς δρόμους γιατί ενώ στην οικογένεια και στον καθημερινό κόσμο απορρίπτουμε τον άνδρα και πατέρα, στην επαγγελματική μας εξέλιξη δεν αρνούμαστε την όποια συμπαράσταση και βοήθεια του Πατέρα που τυγχάνει Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, ή την φιλία με πασίγνωστο Υπουργό και Πρόεδρο Κόμματος (Ε. Βενιζέλος), ταυτόχρονα δε συνεισφέρουμε στην αθώωση Άνδρα– καταπιεστή, φαλλοκράτη κλπ. κλπ. – που σαν Υπουργός κατηγορήθηκε για παραποίηση της Λίστας Λαγκάρντ (Γ. Παπακωνσταντινου).
«Φεμινισμός» στα οικογενειακά αλλά συγκαταβατική και δεκτική στην Ανδρική Συμπαράσταση και βοήθεια στα Μεγάλα και Δύσκολα. Είναι ο κλασσικός τύπος της σημερινής γυναίκας άνω των 55 που εξελίχθηκε βοηθουμένη τα μάλα από τον Άνδρα στην καριέρα της και τον οποίο – εννοείται – ποτέ δεν αναφέρει.
Αυτονόητο πως χρειάζονται και προσόντα για να εξελιχθείς αλλά το ερώτημα είναι άλλο, εάν δηλαδή θα είχε την ίδια εξέλιξη η αυριανή Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην περίπτωση που δεν ήταν επώνυμη όταν έμπαινε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και είσαι επώνυμη όταν ξεκινάς καριέρα σε ένα δικαστικό σώμα –Ανώτατο– όντας κόρη του Αντιπροέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου της Χώρας (Άρειου Πάγου).
Σίγουρα δεν έπαιξε ρόλο το ότι σαν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας ήταν κόρη του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου; Δεν υπήρξαν ποιοτικά «ποσοστά» επιτυχίας – λόγω ονόματος – συγκριτικά με κάποιον ή κάποια άλλη που όντας τελείως άγνωστος ή άγνωστη, ξεκινά ανάλογη καριέρα;
Εύλογα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί από κανένα μέχρι στιγμής. Απέναντι στην καταιγίδα του Νεοφιλελεύθερου Φεμινισμού που στηρίζει τα πάντα στο «φύλο» και ενάντια στις στενές – γυναικείες κατά πρώτο λόγο – αντιλήψεις πως «Γυναικά να είναι και ας χαθεί όλος ο κόσμος!» εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε κάθετοι σε ανάλογες αντιλήψεις που ζητούν απλά, να «Γίνουμε Χαλίφηδες στην θέση του Χαλίφη» δηλαδή να φύγουν οι Άνδρες και να έλθουν οι Γυναίκες. Λες και δεν υπάρχουν Άνδρες δεκάδες φορές πιο καταπιεσμένοι ή και γυναίκες το ίδιο καταπιεσμένες που δεν είχαν παρόμοια τύχη – στην εξέλιξή τους – με αυτήν της Κυρίας Προέδρου. Λες και το αστικό σύστημα θα βελτιωθεί με περισσότερες Γυναίκες – γενικά και αόριστα– στην Πολιτική.
Λησμονήσαμε πόσο επιθετικές και πολεμοκάπηλες γίνονται οι γυναίκες – σαν γνήσιες νεοφώτιστες και νεόπλουτες πολιτικά– όταν αποκτήσουν τεράστια εξουσία και χρήμα. Λησμονήσαμε την Χίλαρι Κλίντον που κατέστρεψε την Λιβύη, την Μαντλίν Ολμπράιτ που ρήμαξε με βομβαρδισμούς την Γιουγκοσλαβία, την πολεμοκάπηλη Κοντολίζα Ράις, το πολεμοχαρές χανουμάκι της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ και φυσικά την Μάργκαρετ Θάτσερ που κατεδάφισε το Κοινωνικό Κράτος της Βρετανίας.
Όσοι νομίζουν πως με Πολιτικές Ταυτοτήτων θα αλλάξουν το σύστημα – Μαύρος Πρόεδρος στις ΗΠΑ, γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας – λησμονούν πως ο Ομπάμα έκανε τους περισσότερους πολέμους από όλους τους Προέδρους, πως η –καταδικασθείσα δικαστικά– Κριστίν Λαγκάρντ κυβερνά το ΔΝΤ και η αριστοκράτισσά Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν την ΕΕ.
Αλλά και η μελλοντική Προέδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας βαρύνεται με τα παρακάτω:
–Επικρότησε και ψήφισε σαν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας τις περικοπές συντάξεων του Α΄ Μνημονίου.
–Ψήφισε τις περικοπές συντάξεων του Β΄ Μνημονίου όπως ψήφισε και την μείωση του εφάπαξ των Δημοσίων Υπάλληλων.
–Ψήφισε την περικοπή του δώρου των Δημοσίων Υπάλληλων.
–Υποστήριξε το PSI του Υπουργού Βενιζέλου με το οποίο ρημάχτηκαν κυριολεκτικά τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
–Η ζωοφιλική της – αγαπά πολύ τις γατούλες όπως μαθαίνουμε – αλλά και η οικολογική της ευαισθησία δεν την εμπόδισαν να υποστηρίξει την επένδυση της ELDORANDO στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Αυτή λοιπόν η οικολόγος και «διανοούμενη» στο ύφος μεταμοντέρνα Φεμινίστρια – Δεύτερου ή Τρίτου κύματος, δεν θυμόμαστε – βαρύνεται με εξαιρετικά αρνητικές αποφάσεις στα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα.
Προφανώς ο Νεοφιλελευθερισμός δεν επικροτεί την Ανδρική Παρουσία για τις κρίσιμες αποφάσεις του. Χρειάζεται «Γυναικεία ευαισθησία» και το απαλό χάδι και άρωμα της Θηλυκής παρουσίας για να περάσει τα σκληρά του μέτρα.
Ένας Άνδρας είναι εξ ορισμού «Φασίστας», «Φαλλοκράτης», «Πατριαρχικός» και «Καταπιεστικός». Χρειαζόμαστε το βελούδινο άγγιγμα μιας Μαρίας Αντουανέτας για να περάσουμε σκληρά και οδυνηρά για τους λαούς μέτρα. Δεν θα ήταν καλύτερα να τοποθετήσουμε Γυναίκες που σαν νεοφώτιστες και νεόπλουτες της Πολιτικής είναι περισσότερο επιθετικές αλλά συναντούν και μικρότερες αντιστάσεις;;;
Είναι δυνατόν οι Γυναίκες να μη θέλουν τα καλό σου;;; Όταν μάλιστα οι περισσότερες Γυναίκες δεν ζητούν Ισότητα – αυτό αποδεικνύεται σταδιακά ένα μεγάλο παραμύθι– αλλά απόλυτη κυριαρχία και εξουσία και σε βάρος των Ανδρών αλλά και σε βάρος των λιγότερο ευνοημένων γυναικείων στρωμάτων. Δύσκολα αντιστέκεται κανένας στην έμφυτη πονηριά της Γυναίκας που θέλει να ελέγξει και να εξουσιάσει.
Βέβαια εάν τα βρει δύσκολα υπάρχουν και οι Ομοφυλόφιλοι που είναι το άλλο βαρύ κανόνι της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης.
Πιστεύουμε πως ο καλπάζων Νεοφιλελεύθερος Καπιταλισμός λόγω της Γυναικείας παρουσίας είναι πιο «πονηρός» και ικανός, πιο επικοινωνιακός και υποστηριζόμενος με υστερικό τρόπο από τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι και πιο πετυχημένος. Γι’ αυτό είναι και πιο επικίνδυνος.
Απευθυνόμενοι στην τεράστια μάζα των «Κάτω» δηλαδή την τεράστια μάζα των Ανδρών και Γυναικών, τους παροτρύνουμε να αφυπνιστούν και να απορρίψουν τον θηλυκοποιημένο και «Φεμινιστικής» προέλευσης Νεοφιλελευθερισμό, αυτό το έκτρωμα της Παγκοσμιοποίησης και του Ύστερου και Παρηκμασμένου Καπιταλισμού.
Ας ξαναβρεί ο άνδρας τις ρίζες του και η γυναίκα τις δικές της, ρίζες κοινής αγάπης και όχι αντιπαλότητας, συμβίωσης και όχι ενός καθημερινού πολέμου. Ο άνδρας είναι ο δημιουργός του πολιτισμού και η γυναίκα ο συνδημιουργός του. Ας το ξαναθυμηθούν.
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11326
