Σημείωμα ΡΕΣΑΛΤΟ
Το Χρήστο Κυργιάκη δεν τον γνωρίζουμε. Μας αρέσουν όμως τα κείμενά του, όχι μόνο επειδή διαπιστώνουμε μεγάλες ιδεολογικές συγγένειες και ταυτίσεις, αλλά επειδή διαπνέονται από οξύτατη πολιτική οξυδέρκεια και λεπτή αίσθηση του χιούμορ…
Σε αυτό το κείμενο, όμως, θα διατυπώσουμε μια ένσταση: ΟΧΙ στο περιεχόμενο, αλλά στο ύφος…
Είναι πολύ «μαλακό» και «ευγενικό»…
Λόγω αυτής της αβρότητας διαφεύγουν από τον αγαπητό φίλο τα εξής:
α). ΟΥΔΕΙΣ δημοσιογράφος, με τόσο χρόνια θητείας και σε ποικίλες εφημερίδες συγκροτημάτων και κρατικά κανάλια, είναι ΑΘΩΟΣ…
Για να αρθρογραφείς ακόμα, σε τέτοια ηλικία, σε μεγάλα έντυπα, σημαίνει ότι έχεις φιλήσει πολλές κατουρημένες ποδιές και έχεις αριστεύσει στο πεδίον των δημοσίων σχέσεων (εξ αντικειμένου άκρως καθεστωτικό)…
Συνεπώς και πολυθεσίτης έχεις υπάρξει και «εκτελεστής» προπαγανδιστικών «παραγγελιών»…
β). Το ίδιο το βιογραφικό, αν το μελετήσει κανείς προσεκτικά, το πιστοποιεί. Εξάλλου κάθε «φουσκωμένο» βιογραφικό κινείται στη ΛΟΓΙΚΗ των δημοσίων σχέσεων…
γ). Το ουσιαστικό όμως πολιτικό κριτήριο (η συνισταμένη των παραπάνω) είναι τούτο: Η διάρκεια και η «επιτυχία» στη δημοσιογραφία σημαίνει ότι έχεις αφομοιώσει και εμπεδώσει ΠΛΗΡΩΣ την καθεστωτική ΛΟΓΙΚΗ.
Τη λογική του τεμαχισμού του ΟΛΟΥ και της ανάδειξης ενός ασήμαντου «τεμαχίου» που συμφέρει, άμεσα ή έμμεσα, στο καθεστώς.
Η ιδιοτελής, πονηρή και τυπική ΛΟΓΙΚΗ της καθεστωτικής δημοσιογραφίας, αξιολογεί και ταξινομεί διαφορετικές καταστάσεις και ανόμοιες ταξικές ουσίες, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και δευτερεύουσα εκδήλωση, που για τον συγκεκριμένο ταξινομητή έχει ειδική ιδεολογική ή επαγγελματική αξία.
Σε αυτό το ιδιοτελές καθεστωτικό τέχνασμα καταφεύγει ο Πέτρος Μακρής (ο γνωστός μου από παλιά) για να μεταθέσει ταχυδακτυλουργικά το ΜΕΓΑ καθεστωτικό έγκλημα κατά της Παιδείας, στους εκπαιδευτικούς: ΕΜΜΕΣΩΣ μεν, αλλά ΣΑΦΩΣ δε…
Μένει σε κάποια εξωτερικά, νοσηρά και πολύ τριτεύονται αποστήματα, προϊόντα του καθεστωτικού εγκλήματος (σε κάποιους, ισοπεδωμένους εκπαιδευτικούς) για να επικαλύψει τους παραγωγούς και τους εκτελεστές του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ.
Καταπιάνεται με «Το αίσχος της βαθμοθηρίας», ΟΧΙ για να αναδείξει την καθεστωτική φιλοσοφία και πρακτική που έχει μετατρέψει τα σχολεία σε «Εξεταστικά Κέντρα», ΟΧΙ για να στηλιτεύσει τον καθεστωτικό ΡΑΤΣΙΣΜΟ εναντίον των «παιδιών του κατώτερου Θεού» (τα οποία αποκλείονται βαναύσως από κάθε γνωστική πρόσβαση), ΑΛΛΑ για να στηλιτεύσει ένα νοσηρό σύμπτωμα: Κάποιους «εκβιαστές» εκπαιδευτικούς…
Με τέτοιες ταχυδακτυλουργίες ο Πέτρος Μακρής αθωώνει κυριολεκτικά τους δήμιους της Εκπαίδευσης και της ελληνικής κοινωνίας, κραυγάζοντας, δήθεν, για το «αίσχος της βαθμοθυρίας»…
Μπροστά σε τέτοιες δόλιες πονηράδες της καθεστωτικής δημοσιογραφίας, δεν μπορούμε να είμαστε «ευγενικοί»: Εδώ η «ευγένεια» υποδηλώνει κάποια σύγχυση (σχετικά με το δημοσιογραφικό πεδίο) ή «υπόκλιση» στο «κύρος» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας…
Αυτή είναι η μοναδική μας ένσταση για τον αγαπητό μας Χρήστο Κυργιάκη.
Διαβάστε το κείμενό του:
Μια απάντηση σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας
Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη
Στο φύλλο της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» με ημερομηνία 5/9/2013, δημοσιεύτηκε στη στήλη «Ναι μεν αλλά…» ένα άρθρο με τίτλο «Το αίσχος της βαθμοθηρίας» που υπογράφεται από τον κύριο Πέτρο Μακρή.
Το άρθρο αναφέρεται στις εξαγγελίες του υπουργού παιδείας για το νέο Λύκειο σχετικά με την τριετή βαθμολογία και το συνυπολογισμό της βαθμολογίας αυτής στις εισιτήριες εξετάσεις για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.
http://www.enet.gr/
Κύριε Μακρή
Σεβόμενος τη μακρά σας πορεία ως δημοσιογράφος, από την Ελευθεροτυπία και την Πρωινή μέχρι την ΕΡΤ αισθάνθηκα την ανάγκη να σας πω την άποψή μου παρακινούμενος από την πικρία και την απογοήτευση που ένιωσε ένας συνάδελφός μου στο σχολείο από το χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών και μαθημάτων, γέροντα τον αποκαλώ εγώ, με 30 χρόνια προϋπηρεσία γεμάτα προσφορά στους μαθητές ο οποίος δεν ανήκει σ’ αυτούς τους «ορισμένους» που εμφανίζουν «διδακτική ανεπάρκεια» όπως αναφέρετε στο άρθρο σας.
«Μικρέ, διάβασε να δεις σε πόση υπόληψη μας έχουν οι δημοσιογράφοι και οι εφημερίδες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη», μου είπε.
Το μυαλό μου πήγε σε ορισμένους-ευτυχώς όχι όλους-διπλοθεσίτες δημοσιογράφους, σε ορισμένους-ευτυχώς όχι όλους- κατευθυνόμενους δημοσιογράφους και σε ορισμένους-ευτυχώς όχι όλους- δημοσιογράφους που υπηρετούν την λεγόμενη «κίτρινη δημοσιογραφία».
Η αλήθεια είναι πως ησύχασα και ανακουφίστηκα διαβάζοντας το βιογραφικό σας γιατί διαπίστωσα ότι δεν ανήκετε στους «ορισμένους» από τους παραπάνω δημοσιογράφους.
Τώρα, όσον αφορά στα υπόλοιπα που αναφέρετε στο άρθρο σας.
Θεωρείτε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί εκεί επικεντρώνετε, με τις αλλαγές στο νέο Λύκειο είναι αυτοί οι «ορισμένοι», όπως λέτε εκπαιδευτικοί που θα εκμεταλλευτούν εκβιαστικά την κατάσταση για να τσιμπήσουν ιδιαίτερα και όχι ο αποκλεισμός και η εκδίωξη μιας μεγάλης μερίδας μαθητών από το λύκειο;
Το λέω αυτό γιατί συζητιέται η προσαρμογή του προφορικού βαθμού στον γραπτό κατά τα πρότυπα των πανελλαδικών κάτι που αναιρεί το επιχείρημά σας σχετικά με τη δυνατότητα εκβιασμού εκ μέρους του εκπαιδευτικού.
Η δε συμμετοχή του εκπαιδευτικού στις γραπτές εξετάσεις θα είναι στο 50% επί των θεμάτων και τέλος, να μην ξεχνάμε ότι ο μαθητής έχει τη δυνατότητα επανεξέτασης του γραπτού του, αν θεωρήσει ότι αδικήθηκε εσκεμμένα, όπως εννοείτε, ή όχι.
Ξέρετε κάτι κύριε Μακρή; Στις μέρες μας οι εύποροι γονείς θα προτιμήσουν να στείλουν το παιδί τους σε κάποιο ιδιωτικό σχολείο παρά να πληρώσουν ιδιαίτερα σε έναν από τους «ορισμένους», όπως τους αποκαλείτε, εκπαιδευτικούς. Οι βιοπαλαιστές θα προτιμήσουν, αν αντέχουν οικονομικά, τα φροντιστήρια και όσοι δεν αντέχουν…καταλαβαίνετε.
Και θα επιλέξουν πολλοί τα φροντιστήρια γιατί ο ανταγωνισμός για την εισαγωγή σε μια σχολή υψηλής ζήτησης που προσφέρει μια μεγαλύτερη επαγγελματική ασφάλεια είναι πολύ μεγάλος και θα γίνει πιο έντονος.
Βλέπετε, εκεί θα βρουν τάξεις με 7 και 10 μαθητές και όχι με 25. Για τους οικονομικά ασθενέστερους μαθητές και για όσους εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες ο δρόμος προς την έξοδο από το λύκειο φαντάζει, μάλλον, ως μονόδρομος.
Προσωπικά θα περίμενα, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, με την εμπειρία σας, την ευαισθησία που σας διακρίνει και την κριτική σας ματιά να αναδεικνύατε το πραγματικό, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα των αλλαγών στο νέο Λύκειο που είναι η μετατροπή του σε ένα μακροχρόνιο προπαρασκευαστικό εξεταστικό κέντρο μακριά και πέρα από τις ανάγκες και τις προσδοκίες των νέων παιδιών, των γονιών τους και της κοινωνίας ολόκληρης.
Εννοείται πως το δικαίωμα στο τι θα επιλέξετε για να αναδείξετε μέσα από τα άρθρα σας ανήκει απολύτως σε σας και την εφημερίδα σας.
Εγώ απλώς, ασκώντας το δικό μου δικαίωμα στο να κρίνω τα γραφόμενά σας θεωρώ ότι, όχι εσκεμμένα, μεγιστοποιήθηκε το μικρό και εξαφανίστηκε το μεγάλο.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://www.alfavita.gr/
