Έχει υπογραμμιστεί πολλές φορές ότι το πιο αποκρουστικό είδος των δωσίλογων ανδρεικέλων είναι τα ανδρείκελα-κλώνοι: Αυτά που έχουν βγει από άλλα ανδρείκελα, από καραμπινάτους αχυρανθρώπους της πολιτικής μας ζωής.
Ένας τέτοιος κλώνος είναι ο Στουρνάρας: Κλώνος του «μεγάλου» ανδρεικέλου, του Σημίτη…
Γι αυτό σε αυτόν τον κλώνο-ανδρείκελο ο κυνισμός, η βλακεία και το γελοίο παίρνουν γλοιώδεις μορφές.
Σύμφωνα με εύστοχη διατύπωση του Στάθη «Η μόνη γελοία ικανότης (της κυβέρνησης των ανδρεικέλων) είναι να... προσπαθεί (όλο και πιο συχνά χωρίς επιτυχία) να διαχειρισθεί επικοινωνιακώς τη νίλα που υπηρετεί. Η μόνη φιλοδοξία που της έχει απομείνει είναι να σκαρώνει πού και πού (κι αναλόγως ποια κεραμίδα θα της πέσει στο κεφάλι) κανένα (φθηνό) κόλπο για να περάσει η μέρα και να αγοράσει (πανάκριβον) χρόνο».
Η «γελοία ικανότης» του Στουρνάρα αγγίζει τα όρια της φρενοβλάβειας: Αυτό το ανδρείκελο-κλώνος έχει το απύθμενο θράσος ηλιθιότητας να το παίζει, κάπου-κάπου, και Λένιν.
Τον Οκτώβριο του 2012 επικαλέστηκε το Λένιν για να δικαιολογήσει την κτηνωδία της κυβέρνησής του.
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7021
Τώρα ξανακτύπησε …λενινιστικά!
Διαβάστε το νέο σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου:
Στουρνάρας ο... λενινιστής!
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=7/9/2013&columnId=1821
Ο κ. Στουρνάρας το διέπραξε για δεύτερη φορά: Μιλώντας για το δημόσιο χρέος και για να δικαιώσει την πολιτική του επικαλέστηκε τις προάλλες τον... Λένιν. Το είχε ξανακάνει πέρσι τον Οκτώβρη.
*
Συμβαίνει συνήθως με τους περιφερόμενους στα σαλόνια, όπου συχνάζουν «λακέδες του μεγάλου κεφαλαίου» (φράση του Λένιν είναι κι αυτή). Κάποιοι από δαύτους κολακεύονται να παριστάνουν στους άλλους ότι τάχα κατέχουν και ολίγον από μαρξισμό. Πετάνε, λοιπόν, μερικές παρόλες, τις αποδίδουν στον Μαρξ, στον Λένιν, στον Ενγκελς, και μετά κορδακίζονται στο εκστασιασμένο από την ευρυμάθειά τους κοινό που συνωθείται στα σουαρέ της εκλεπτυσμένης μεγαλοαστικής ξιπασιάς...
Βεβαίως, στους παραπάνω δεν ανήκει ο εκλεκτός υπουργός των Οικονομικών. Ο οποίος είναι βαθύς γνώστης του λενινισμού. Αλλο, αν τις προάλλες ατύχησε αποδίδοντας στον Λένιν τη φράση «πρόθυμοι ηλίθιοι», την οποία, όμως, ο Λένιν ποτέ δεν είπε. Οπως δεν έχει εντοπιστεί - από εμάς τουλάχιστον - στα γραφτά κείμενα του Λένιν η φράση «χρήσιμοι ηλίθιοι», που επίσης τού αποδίδεται. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Στουρνάρας ελαφρώς τα μπέρδεψε και χάθηκε κάπου ανάμεσα στο «πρόθυμοι» και στο «χρήσιμοι»...
Η μεγαλύτερη ατυχία, πάντως, του κ. Στουρνάρα είναι αυτή καθ' αυτή η αναφορά του στον Λένιν, στους κομμουνιστές και στους Μπολσεβίκους, όταν μιλάει για το δημόσιο χρέος.
Ελεγε, για παράδειγμα, ο Λένιν (ελπίζουμε να μην ταραχτεί ο κ. Στουρνάρας):
*
«"Δημόσια χρέη"! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή τους σε εκείνους που τα έκαναν».
(Λένιν, «Απαντα», τόμος 33ος, σελ. 203, «Σύγχρονη Εποχή»).
*
Ακόμα και ο κ. Στουρνάρας μπορεί να αντιληφθεί - υποθέτουμε - ότι αυτή η προσέγγιση του Λένιν γύρω από το χρέος είναι... ελαφρώς διαφορετική από τη δική του.
Πόσο μάλλον η πολιτική των κομμουνιστών και του Λένιν (όχι οι διακηρύξεις, αλλά η εφαρμοσμένη πολιτική - όχι μόνο τα λόγια, αλλά και τα έργα) γύρω από το χρέος.
Καθ' ότι οι μπολσεβίκοι (στο σημείο αυτό φοβόμαστε ότι ο κ. Στουρνάρας δεν θα αποφύγει την ταραχή) είναι εκείνοι που στο πλαίσιο της σοβιετικής εξουσίας ένα από τα πρώτα οικονομικά μέτρα που πήραν ήταν
*
«η μη αναγνώριση του εξωτερικού δημοσιονομικού χρέους και των υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι κυβερνήσεις της προεπαναστατικής Ρωσίας (...). Το Γενάρη του 1918, η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή κυβέρνηση»
(για περισσότερη αυτομόρφωση παραπέμπουμε τον κ. Στουρνάρα στο: Κώστας Αυγητίδης, «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).
*
Αυτή ήταν η πολιτική των Μπολσεβίκων απέναντι στα χρέη με τα οποία ο τσάρος και οι αστοί είχαν φορτώσει τις πλάτες του ρωσικού λαού.
Ετσι αντιμετώπισαν οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους. Κάλεσαν το λαό να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία. Τη δική του εξουσία.
Και ήταν αυτή η εξουσία - η λαϊκή - που έστειλε, όπως το έλεγε ο Λένιν, το λογαριασμό των χρεών σε εκείνους που τα δημιούργησαν!
Συνεχίζει, τώρα, να θέλει να επικαλείται τον Λένιν ο κ. Στουρνάρας;...
