Η ιστορία είναι μπούσουλας. Για να εξηγήσουμε τα όσα αλλόκοτα και παρανοϊκά συμβαίνουν σήμερα πρέπει να ξετυλίξουμε τον ιστορικό Μίτο της Αριάδνης. Ξετυλίγοντας αυτό το ιστορικό νήμα θα διαπιστώσουμε το εξής: Τη στενή διαπλοκή Κεφαλαίου-κράτους-παρακράτους.
Μετά τη γερμανική κατοχή και την ήττα (συντριβή) του εθνικό-απελευθερωτικού κινήματος στον Εμφύλιο (προδοσία του ΚΚΕ), συντελέστηκε η εξής ιστορική διαπλοκή:
Η οικονομική ελίτ και το πολιτικό της προσωπικό γίνανε ένα σώμα με τους δωσίλογους γερμανοτσολιάδες και μαυραγορίτες.
Από εδώ αρχίζει να αναπτύσσεται και να θεριεύει το παρακράτος, σαν ένας επιπλέον θώρακας του καθεστώτος απέναντι στον «κομμουνιστικό» κίνδυνο.
Η επάνδρωση αυτού του παρακράτους έγινε από το πλήθος των δωσίλογων γερμανοτσολιάδων, των ταγμασφαλιτών, των μαυραγοριτών και CIA…
Κεφάλαιο-κράτος-παρακράτος βρίσκονταν σε τέτοια αξεδιάλυτη διαπλοκή που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τα όρια αυτού του πλέγματος.
Σε όλα τα πλοκάμια του κρατικού μηχανισμού (στρατός, αστυνομία, δικαιοσύνη κ.λπ) το παρακράτος αποτελούσε το συμπληρωματικό στοιχείο του κράτους και της κυρίαρχης δεξιάς.
Το «ιστορικό κράτος» της Δεξιάς ήταν ένα κράμα του κράτους με το παρακράτος.
ΣΕ καμιά ιστορική περίοδο δεν υπήρξε ΚΑΘΑΡΣΗ, δηλαδή δεν κόπηκαν αυτές οι στενές διαπλοκές κράτους και παρακράτους, συνακόλουθα και του κεφαλαίου με το παρακράτος, μια και οι οικονομικές ελίτ στην Ελλάδα από την αρχή ήταν διαπλεκόμενες με το παρακράτος: συντηρούσαν και επιδοτούσαν τις συμμορίες του.
Αν μελετήσει κανείς την ιστορία θα διαπιστώσει αβίαστα τούτο: Ότι από αυτό το καθεστώς της διαπλοκής (κεφαλαίου- κράτους- παρακράτους) γεννήθηκαν ΟΛΑ τα κυβερνητικά τέκνα και η ελίτ του πολιτικού κατεστημένου, ακόμα και μέχρι σήμερα…
Η χούντα του 1967 γιγάντωσε περαιτέρω τις διαπλοκές και τις «εξαρτήσεις» κράτους και παρακράτους…
Μετά την πτώση της χούντας δεν θίχτηκαν αυτές οι διαπλοκές.
Ούτε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε αυτές τις διαπλοκές. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ πάτησε πάνω σ’ αυτές τις διαπλοκές, τις «αφομοίωσε» και «αφομοιώθηκε», ταυτίστηκε και αλληλοεξαρτήθηκε, κτίζοντας έτσι, ταυτόχρονα με τον εκφυλισμό του, το «πράσινο παρακράτος»: Το σύγχρονο κράτος-παρακράτος (δωσίλογο) της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης…
Η παγκοσμιοποίηση (ο ΥΠΕΡ-εθνικός ιμπεριαλισμός) ανέτρεψε τα παλιά δεδομένα.
Οι κυρίαρχες πλέον στρατηγικές επιλογές ήταν αυτές του πολυεθνικού κεφαλαίου, των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ εξουσίας, του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Και αυτές οι στρατηγικές επιλογές συνοψίζονται στα ακόλουθα:
α). Υπονόμευση των εθνικών κρατών, διάλυση του «κοινωνικού κράτους» και κατάλυση κάθε έννοιας εθνικού κράτους...
β). Ισοπέδωση και κατάλυση των ιστορικών κατακτήσεων των λαών, των εργατικών κατακτήσεων, των εθνικών κοινωνικών ιστών, των πολιτισμικών παραδόσεων, κάθε κοινωνικού και πολιτικού κυττάρου της ιστορικής και εθνικής υπόστασης των λαών: Η ισοπέδωση της ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ…
γ). Τα «ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ» στα πάντα και κυρίως στην αγορά εργασίας. Δηλαδή εισαγωγές και εισβολές λαθρομεταναστών…
δ). ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ του εγχώριου κυβερνητικού και πολιτικού οικοδομήματος στα διεθνή κέντρα του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Μετατροπή δηλαδή της Βουλής και των κομμάτων, συνακόλουθα και του κράτους σε μηχανισμούς υπηρεσίας και σε αχυρανθρώπους της Νέας Τάξης: Σε προτεκτοράτα…
Αυτές οι στρατηγικές επιλογές ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, δηλαδή αναπόφευκτα, θα ανέπτυσσαν και θα γιγάντωναν τις κοινωνικές αντιστάσεις, δίνοντας σ’ αυτές τα χρώματα των ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ. Τα «εθνικά ζητήματα» θα αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος της λαϊκής ΟΡΓΗΣ και των αγωνιστικών αντιστάσεων.
Το ίδιο και οι στρατιές των εισαγόμενων αλλοδαπών εισβολέων: Θα αποτελούσαν και αυτές κεντρικές εστίες της λαϊκής αγανάκτησης, πυροδότες των λαϊκών εκρήξεων…
Αυτές οι νέες στρατηγικές επιλογές του ΥΠΕΡ-εθνικού καπιταλισμού και οι νέοι ΚΑΤΑΛΥΤΕΣ πυροδότησης των κοινωνικών αντιστάσεων και της λαϊκής αγανάκτησης (εθνικό, λαθρομεταναστευτικό, σχέσεις εργασιακού Μεσαίωνα κ.λπ), ΘΕΤΑΝΕ επιτακτικά μια σειρά νέων καθηκόντων στους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, στο κυβερνητικό οικοδόμημα, στο κράτος και το παρακράτος.
Φυσικά και στην Αριστερά. Αλλά Αριστερά δεν υπήρχε. Αυτή που υπήρχε προσαρμόστηκε, εξελικτικά και διαδοχικά, όπως όλο το καθεστωτικό οικοδόμημα, στις νέες ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ: Αυτές του πλανητικού ιμπεριαλισμού.
Υπογραμμίζουμε ξανά ότι η ολοκληρωτική προσαρμογή του καθεστωτικού οικοδομήματος, (κράτους, παρακράτους, αλλά και «αριστεράς» στις νέες απαιτήσεις του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού, ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΚΕ στα χρόνια του πασοκικού «εκσυγχρονισμού» (Σημίτης).
Από αυτήν την εποχή άρχισαν και να προβάλλονται καταιγιστικά και υστερικά τα νέα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης: «αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «αντιφασισμός» και CIA…
Την ίδια εποχή γιγαντώθηκε και το πολυκέφαλο κύκλωμα των επιδοτούμενων ΜΚΟ, καθώς και οι ποικίλες «αριστερές» εστίες των επαγγελματιών εθνομηδενιστών, «αντιρατσιστών», στήριξης των λαθρομεταναστών, των «εθνικών μειονοτήτων», των «ιδιαιτεροτήτων» και CIA…
Την ίδια εποχή μπαίνει και το παρακράτος στον «αγώνα», προσαρμοσμένο ΑΠΟΛΥΤΑ στις νέες απαιτήσεις των ληστών και δημίων.
Το παρακράτος, προσαρμοσμένο στις νέες ιδεολογικές και πολιτικές ανάγκες του καθεστώτος, ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ πάνω στις ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές κληρονομιές του: Στις δεξιές, ακροδεξιές και φασίζουσες κληρονομιές του.
Τα επιτελεία του κεφαλαίου, οι σπόνσορες και οι επιτελάρχες αυτού του παρακράτους, με τα παλιά ιδεολογικά και πολιτικά υλικά, κτίζουν δεξαμενές για τη συλλογή, τον εγκλωβισμό, την αλλοίωση και τη συκοφάντηση των πατριωτικών αντιδράσεων που μοιραία θα γεννιόντουσαν και θα θέριευαν.
Στήνουν ξόβεργες για να παγιδεύσουν ένα μεγάλο μέρος της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που θα συσσωρευόταν από την κατάλυση του εθνικού κράτους, την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας, από όλα τα εγκλήματα του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος και του «επίσημου» κράτους.
Στήνουν ξόβεργες στον αυθεντικό πατριωτισμό για να τον μετατρέψουν σε πατριδοκαπηλία, να τον μολύνουν και να τον συκοφαντήσουν.
Ταυτόχρονα στήνουν ξόβεργες που θα αποτελέσουν το άλλοθι του καθεστώτος, το «σκιάχτρο» και τον διατεταγμένο προβοκάτορά του…
Στήνουν ξόβεργες και για μια άλλη χρησιμότητα: Του αντίπαλου «δέους» («άκρου») από την εκφυλισμένη «αριστερά»: Για να αξιοποιούν τη σιχασιά του κόσμου γι’ αυτήν την «αριστερά», αλλά και για να ταυτίζουν και συκοφαντούν κάθε λαϊκή κινητοποίηση με τη θεωρία των «άκρων» (αυτή που ανθεί σήμερα).
Και αυτή η παρακρατική κινητοποίηση άρχισε να εντατικοποιείται από την εποχή Σημίτη: Από την εποχή εκείνη που η εθνική ισοπέδωση και το λαθρομεταναστευτικό πήραν τη μορφή καταιγίδας…
Ήταν η εποχή που εκκολάφτηκε ο Καρατζαφέρης και επιδοτήθηκε πολιτικά (αλλά και οικονομικά) από το ΠΑΣΟΚ…
Έκτοτε ο Καρατζαφέρης αποτέλεσε ταυτόχρονα: το «ακροδεξιό σκιάχτρο» και το μόνιμο θαμώνα των ΜΜΕ.
Ο Καρατζαφέρης «πάτησε» ακριβώς πάνω στα «εθνικά» ζητήματα και στο λαθρομεταναστευτικό.
Με βάση αυτά «φούσκωσε» από την αφηνιασμένη προβολή του «σκιάχτρου» του: Προβολή από το καθεστώς, μέσω των ΜΜΕ, αλλά και από την «αριστερά» που τον ανήγαγε σε «ακροδεξιά απειλή», μέσα σε συνθήκες ΕΘΝΙΚΗΣ άλωσης και αλλοδαπής κατοχής, σε συνθήκες οξυμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ από την εισβολή των λαθρομεταναστών και τις ποικίλες παρενέργειές της.
Η «αριστερά» αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συντελεστές «φουσκώματος» του Καρατζαφέρη με τη λαθρομεταναστευτική λαγνεία της, τους «αντιρατσισμούς» της, την αναγωγή του ΛΑ.Ο.Σ σε «αντίπαλο πόλο», και «φασιστική απειλή» και τα λοιπά…
Το ίδιο συνεισέφερε τα μέγιστα αυτή η «αριστερά» και στο εκλογικό «φούσκωμα» της Χρυσής Αυγής. Ουρλιάζει για «φασιστική απειλή», αλλά τις δικές της μεγάλες ευθύνες για την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής, τις «καταπίνει». Φταίνε πάντα οι άλλοι…
Από τα χρόνια του πασοκισμού άρχισε να δραστηριοποιείται και η παρακρατική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Από την αρχή αποτελούσε το βίαιο και τραμπούκικο απόστημα του παρακράτους. Ο ίδιος ο αρχηγός της ήταν οικότροφος αυτού του παρακράτους και των μυστικών υπηρεσιών…
Η δράση της εντάθηκε όταν το άλλο γρανάζι της παρακρατικής μηχανής (Καρατζαφέρης) άρχισε να φθείρεται. Όταν κάηκε Η Χρυσή Αυγή το αντικατέστησε…
Οι «άθλοι» της, τα εγκλήματά της, καθώς και οι διασυνδέσεις της με το ΣΥΝΟΛΙΚΟ παρακράτος, ιδιαίτερα με τα σώματα ασφαλείας και τους μπράβους της νύχτας είναι πασίγνωστες και πολλές φορές καταγεγραμμένες…
Και όμως, μέχρι χθες τη διαφήμιζαν μανιωδώς. Σήμερα οι υστερικοί διαφημιστές της το παίζουν μωρές παρθένες…
Τα υπόλοιπα τα έχουμε καταγράψει σε σωρεία άρθρων. Ιδιαίτερα στα τελευταία δείχνουμε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται με το παρακρατικό αυτό προβοκάτορα, τον αφόρητα επιδοτούμενο από το καθεστώς και από την εκφυλιστική ενσωμάτωση της «αριστεράς», καθώς και χρηματοδοτούμενο από ισχυρές και άκρως επιθετικές μερίδες του κεφαλαίου (εφοπλιστές και CIA).
Εδώ απλώς σκιαγραφήσαμε συνοπτικά τις ρίζες, το παχνί και την εξέλιξη των παρακρατικών μηχανισμών και συμμοριών για να μην μας εμπαίζουν με τα σημερινά θεατρικά τους ΚΙΤΣ τα κατοχικά ανδρείκελα και τα πολύχρωμα εξαπτέρυγά τους, εμφανίζοντας έναν παρακρατικό βραχίονα («συνδικάτο του εγκλήματος») σαν «φασιστική απειλή», και τον κατοχικό τους φασισμό, σαν «αντιφασισμό»…
