Κάποτε η Αριστερά ανέλυε τον ανασχαιτικό ρόλο της διανόησης: Αυτόν της παραγωγής και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Το ΡΕΣΑΛΤΟ έχει γράψει πλήθος κειμένων πάνω στο ζήτημα…
Η «αριστερά», σήμερα, όντας η ίδια ο «οργανικός διανοούμενος» της Νέας Τάξης και «χωμένη» μέχρι το λαιμό στους πακτωλούς των επιδοτήσεων, δεν έχει απλώς «καταπιεί» τη γλώσσα της, αλλά και έχει υψώσει σε «αρετή» τις επιδοτήσεις και τα σκανδαλώδη καθεστωτικά της προνόμια…
Από το βιβλίο του Στέφανου Ληναίου (Η ΑΛΥΣΙΔΑ, ‘Προσκήνιο’, 2003), ανακάλυψα ένα απόσπασμα του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, καταλυτικό.
Ίσως να είναι από τις τελευταίες «βολές», μιας εποχής (1997), που κάποιοι ακόμα αριστεροί βλέπανε και τα λέγανε έξω από τα δόντια.
Διαβάστε αυτά που σήμερα δεν τολμούν ούτε να τα διαβάσουν οι ποικίλοι «αριστεροί»:
"...Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πια, ότι σε όλο το δυτικό κόσμο η μεγάλη μάζα των διανοουμένων είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από το κεφάλαιο ή από την εξουσία. Τα Πανεπιστήμια που ανέκαθεν ήταν τα άδυτα της ελεύθερης κριτικής σκέψης έχουν πάψει να εκτρέφουν ανεξάρτητες ηθικές προσωπικότητες εδώ και πολύ καιρό. Ενταγμένοι στο, καθολικά, ανταγωνιστικό σύστημα και
αμοιβόμενοι γλίσχρα, οι εργάτες της διανόησης πιέζονται, έμμεσα ή άμεσα, να αναζητήσουν πρόσθετα εισοδήματα…..
Οι μηχανισμοί είναι γνωστότατοι. Η εύνοια, η συμμετοχή σε " ερευνητικά προγράμματα " που συνδέονται
με την παραγωγή, η παροχή υπηρεσιών με την τυπική ιδιότητα του συμβούλου, του τεχνοκράτη, του εμπειρογνώμονα ή ακόμα και του…..γκουρού,
κατέστησαν τη διανόηση " επάγγελμα "..."
Για την παρακμή της αριστερής διανόησης διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=23085#23085
