Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων εργατών


Τεύχος 2ον: Ιανουάριος 2006

 Στα σκαριά η εξόντωση της ελληνικής εργατικής τάξης. Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο προωθεί μεσαιωνικά και βάρβαρα μέτρα κατά του ελληνικού λαού. Επιχειρεί να πάρει πίσω όλες τις κατακτήσεις του και να τον βυθίσει στα έσχατα όρια της εξαθλίωσης. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, τουλάχιστο σήμερα, με την ωμή βία. Γι’αυτό επιλέγονται σχεδιασμοί πιο αποτελεσματικοί και «ειρηνικοί»: Η περιθωριοποίηση της ελληνικής εργατικής τάξης μέσω της «πολύ-εθνικής» και «πολύ-πολιτισμικής» Ελλάδας.

Τα σχέδια αυτά δεν είναι ευρεσιτεχνία του ελληνικού καπιταλισμού. Έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία στις ΗΠΑ και στην Αγγλία. Εκεί με τη μαζική εισαγωγή εκατομμυρίων ξένων εργατών (χωρίς καμιά ταξική συνείδηση), και την κρατική υποστήριξη της «πολύ-πολιτισμικότητας» πέτυχαν:

Πρώτον.
Να καταστήσουν μειοψηφία τη ντόπια, συνειδητή και οργανωμένη εργατική τάξη, με τις μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις.

Δεύτερον. Να εκτοπίσουν παντελώς τα βασικά ταξικά ζητήματα από το κέντρο της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης, βάζοντας στη θέση τους τα ζητήματα των «μειονοτήτων».

Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μιλάμε ακόμα για την ανεργία, την ακρίβεια, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ωράρια και όλα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να παίρνουν θέση απέναντι σε αυτά τα ζητήματα. Αυτό όμως δε συμβαίνει καθόλου στις λεγόμενες «πολύ-πολιτισμικές» κοινωνίες. Εκεί κεντρικά ζητήματα είναι το δικαίωμα των ισλαμιστών να βάζουν «φερετζέ» στις γυναίκες τους, των ομοφυλόφιλων να παντρεύονται και λοιπά παρόμοια.

Το οργανωμένο προλεταριάτο θεωρείται απλώς μια ακόμα μειονότητα, δίπλα στους μαύρους, στους Ασιάτες, στους ομοφυλόφιλους κλπ. Οι εφημερίδες, τα κανάλια, τα κόμματα, η βουλή δεν έχουν κανένα λόγο να θεωρούν τα δικά του ζητήματα πιο σημαντικά από τα ζητήματα των άλλων μειονοτήτων.

Όσο για την αριστερά, αυτή έχει μετατραπεί σε μια φιλανθρωπική οργάνωση, που μπορεί απλά να διεκδικεί μικρομεταρρυθμίσεις και περισσότερη «κοινωνική ευαισθησία»για τις «μειονότητες».


Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: Μέσα στα σημερινά πλαίσια της καπιταλιστικής παρακμής, «πολύ-εθνική» και «πολύ-πολιτισμική» κοινωνία σημαίνει μια κοινωνία όπου το εργατικό κίνημα και η αριστερά έχουν μπει οριστικά στη γωνία.

Το παιχνίδι του ανακατέματος των πληθυσμών στοχεύει στη διάλυση της ελληνικής εργατικής τάξης και των οργανώσεών της, στην εξαθλίωση όλων των εργαζομένων και στη δημιουργία «γκέτων». Δηλαδή στη διαίρεση και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, στη δημιουργία διχαστικών καταστάσεων, στην υπόθαλψη εθνικιστικών παθών και στην πολτοποίηση της ιστορικής μας μνήμης και των αγωνιστικών λαϊκών μας παραδόσεων.

Οι θλιβεροί κλόουν της «συμμετοχικής αριστεράς», από κοινού με τους υπερεπαναστάτες της φράσης, δεν παρέχουν απλώς το «αριστερό» άλλοθι σε αυτούς τους εφιαλτικούς σχεδιασμούς, αλλά αποτελούν και την ιδεολογική πρωτοπορία της «πολύ-εθνικής» και «πολύ-πολιτισμικής» κοινωνίας.

Σημείωση: Στο ίδιο τεύχος υπάρχει και το άρθρο του Κωνσταντίνου Ρωμανού:
«Ελλάς Τέλος;»
Διαβάστε το εδώ:
http://www.resaltomag.gr/121.mag



Όλα τα κείμενα θα συλλεχθούν ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=27142#27142

  © Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP