Η «αριστερά» της Παγκοσμιοποίησης εκπληρώνει το ρόλο της (αυτόν του «ξεπλύματος» και του δεκανικιού της Παγκοσμιοποίησης), με τη δαι...
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
Ένα ποίημα του Μπρεχτ κατά της πλάνης
Μην τους αφήνεις να σε γελάσουν,
δεν έχει ο δρόμος σου επιστροφή.
Η μέρα νά ΄τη μπροστά στην πύλη
και νιώθεις κιόλας νυχτερινή
ψύχρα. Δεν έχει άλλο πρωί.
Κλείσε τ’ αυτιά σου στην απάτη,
μια στάλα πράμα είν’ η ζωή.
Πιες το νεράκι όσο προφταίνεις,
κρίμα, δεν ήπια, διψώ πολύ,
σαν έρθει η ώρα πικρά θα πεις.
Κλείσε τ’αυτιά σου στις παρηγόριες,
καιρό δεν έχεις περιττό,
Άσε στου τάφου τα σκουλήκια
τη βασιλεία των ουρανών.
Η ζωή φεύγει, πα’στον ανθό.
Μην τους αφήσεις να σε γελάσουν
και μην τσακίζεσαι στη δουλειά.
Μα τι φοβάσαι; Θνητός σαν όλα
του κόσμου είσαι τα ζωντανά και δεν υπάρχει επέκεινα.