Φαίνεται ότι η ιστορία δεν διδάσκει. Και όμως έχουμε ένα ζωντανό και σχετικά πρόσφατο, ιστορικό παράδειγμα: Το ΠΑΣΟΚ
Όταν δημιουργήθηκε και αναπτυσσόταν με ρυθμούς καταιγίδας πολλοί αγωνιστές πίστευαν, τότε, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο φορέας της επαναστατικής ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος και «χώθηκαν» με τα τσαρούχια μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Η ψευδαίσθηση αυτή τότε ήταν δικαιολογημένη. Το ΠΑΣΟΚ ήταν σαρωτικό και εξέφραζε μια παλίρροια ΕΛΠΙΔΑΣ και όχι ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ.
Σήμερα, όμως, οι ψευδαισθήσεις γύρω από την «Κίνηση Μίκη», είναι εντελώς αδικαιολόγητες.
ΟΧΙ μόνο γιατί έχουμε το ιστορικό προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ, αλλά διότι η «Κίνηση Μίκη» είναι μια απελπισμένη απόπειρα να ξαναζεσταθεί η παλιά σούπα του ΠΑΣΟΚ.
Η «Κίνηση Μίκη» είναι μια φάρσα που επιχειρεί μια «ξεκάρφωτη», τεχνητή και τυχοδιωκτική απομίμηση των ίδιων όρων που συγκρότησαν το ΠΑΣΟΚ, στις σημερινές συνθήκες κατάρρευσης και ολοκληρωτικής σήψης των κομμάτων και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, σε συνθήκες ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ η οποία προέρχεται ακριβώς από το γεγονός ότι κανένα κόμμα και κανένας νέος «Μεσσίας» δεν εμπνέει, έστω και ελάχιστα, εμπιστοσύνη και αξιοπιστία…
Γι αυτό η «Κίνηση Μίκη» συγκροτείται και με όρους απελπισίας: Με όρους ψύχωσης στο είδωλο «Μίκης», δηλαδή με όρους που καταργούν και αυτό το τσόφλι της αστικής δημοκρατίας. Εδώ προωθείται και συγκροτείται μια πολιτική κίνηση δίχως να έχει ούτε στο ελάχιστο τις «δημοκρατικές» διαδικασίες του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Εδώ το Α και το Ω είναι ο Μίκης, το «είδωλο» και μάλιστα ένα «είδωλο» μπαγιάτικο και βουτηγμένο στο καθεστώς πολυεδρικά.
Το 1975 είχαμε αναλύσει διεξοδικά το «φαινόμενο ΠΑΣΟΚ».
Θα παραθέσουμε κάποια μικρά αποσπάσματα που θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε τη σημερινή φάρσα της «κίνησης Μίκη»
«…Το ΠΑΣΟΚ σχηματίστηκε πολιτικά μετά την αλλαγή της 23 του Ιούλη 1974. Από την αρχή της συγκρότησής του ήταν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από αστούς πολιτικούς, αντιστασιακούς δημοκράτες, φιλελεύθερους, ριζοσπάστες σοσιαλίζοντες και απογοητευμένους κομμουνιστές. Μια ατέλειωτη σειρά από γνωστούς πολιτικούς, δικηγόρους, καθηγητές της αστικής και μικροαστικής τάξης, που φιγουράρανε με το χρίσμα του αντιστασιακού, από καλοπροαίρετους και χαμένους μικροαστούς «με χάος πολιτικής σύγχυσης στο μυαλό τους», από ανθρώπους που κοιμόνταν μέσα στα χρόνια της δικτατορίας για να ξυπνήσουν ξαφνικά το 1974, από ρεφορμιστές και αντιστασιακούς αγύρτες, όλοι αυτοί, από κοινού ανέλαβαν να φτιάξουν το «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα», να μας διδάξουν το 1974 το σοσιαλισμό και να οδηγήσουν το «λαό» στην απελευθέρωσή του! Δεν μπορείς ούτε αηδία να νοιώσεις παρά μόνο οίκτο για τη μικροαστική κακομοιριά. Αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια για συναισθηματολογίες.
Από την ίδρυσή του λοιπόν το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια πολιτική συμμαχία διαφόρων πολιτικών παραγόντων και ανεύθυνων προσωπικοτήτων με δημοκρατικά, αντιστασιακά, σοσιαλιστικά ψευδώνυμα. Είναι ένας «Δημοκρατικός Συνασπισμός» που κατά την ίδια την διακήρυξή του είναι παλλαϊκός…
… ΄Ενας συνασπισμός, που απευθύνεται σε όλους τους «συνεπείς δημοκράτες» σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, μικροαστικά, αγροτικά, εργατικά, ακόμα και αστικά, δηλαδή υπερταξικός και ακομμάτιστος. «Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν είναι κόμμα αλλά κίνημα», «συμμαχία των μη προνομιούχων» μας διαβεβαιώνουν διαρκώς οι ηγέτες του.
…Σκοπός τώρα του συνασπισμού αυτού είναι «η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η κοινωνική απελευθέρωση, η δημοκρατική διαδικασία
Όλα τα μοτίβα της πολιτικής ζύμωσης του ΠΑΣΟΚ στηρίζονται πάνω στη θεωρία και την πράξη της συμμαχίας όλων των «προοδευτικών δυνάμεων», «των μη προνομιούχων», πάνω στη λογική του δημοκρατικού συνασπισμού
…Απ’ αυτή την άποψη το ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικά καταδικασμένο. Σε γρήγορο, σχετικά, διάστημα θα πάψει να είναι αυτό που είναι, θα μετατραπεί σε ένα κυβερνητικό κόμμα αστικής διαχείρισης (!). Με την αναρρίχησή του στην κυβερνητική εξουσία (που δεν θα αργήσει) θα υποστεί ανατομική αλλοίωση, αν δεν τιναχτεί στον αέρα…»
Η ιστορία έδειξε ότι η ανάλυσή μας ήταν σωστή!
Η «κίνηση Μίκη» είναι ένα γελοιογραφικό κακέκτυπο της ίδιας φιλοσοφίας, των ίδιων μεθόδων, πολιτικών όρων και «υλικών» της συγκρότησης του ΠΑΣΟΚ.
Η «Κίνηση Μίκη» δεν αποτελεί απλώς μια καρικατούρα και γελοιογραφία, προγραμματικά και πολιτικά, του παλιού ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκροτείται και με «υλικά» παντελώς φθαρμένα και «λερωμένα» καθεστωτικά.
Βεβαίως και χωρίς μια πολιτική ιδιοφυία σαν τον Ανδρέα!
Το χειρότερο: η τωρινή «κίνηση» επιχειρεί να συσπειρώσει όλα τα ανεμομαζώματα της απελπισίας, της ιδεολογικής μιζέριας και της δραματικής πολιτικής φτώχειας: Μια «Βαβυλωνία», ιδεολογικής και ηθικής πτώσης, απελπισμένου ατομικισμού και τερατώδους πολιτικής σύγχυσης.
Με αυτά τα σημερινά δεδομένα η «Κίνηση Μίκη», αν υποτεθεί ότι θα περπατήσει (μάλλον απίθανο), θα αποτελέσει τη μοχθηρή, αντιδημοκρατική γκριμάτσα-καρικατούρα του ανδρεϊκού βοναπαρτισμού.
Γράφαμε για τον ανδρεϊκό βοναπαρτισμό το 1975 στο ίδιο άρθρο:
«…Οι ίδιες αυτές αδυναμίες και αντιφάσεις των οργάνων βάσης του ΠΑΣΟΚ είναι που αναπτύσσουν και εδραιώνουν ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό αστικού χαρακτήρα, που στην κορυφή του θα βρίσκεται ο Βοναπάρτης πρόεδρος.
Η ίδια η ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ είχε ανάγκη ένα Βοναπάρτη ηγέτη που θα στεκόταν υπεράνω των αντιθέσεων, θα εξασφάλιζε τη συνέχεια και θα έδινε στο ΠΑΣΟΚ το ανάλογο και αναγκαίο οργανωτικό περίβλημα. Δηλαδή θα προωθούσε την οικοδόμηση και την τελειοποίηση ενός βοναπαρτιστικού γραφειοκρατικού μηχανισμού. Αυτό το απαιτούσε η ίδια η ταξική ετερογένεια και αμορφία του ΠΑΣΟΚ.
Την κάλυψη αυτών των αναγκών ήρθε να εκπληρώσει ο Ανδρέας. Ο ρόλος του είναι καθαρά βοναπαρτιστικός και προωθεί μια τέτοια δομική διάρθρωση στο ΠΑΣΟΚ που αντιστοιχεί στον τύπο της προεδρικής δημοκρατίας, του αστικού κράτους. Ο ίδιος ο Ανδρέας είναι ανεξέλεγκτος και οι εξουσίες του απεριόριστες.
Με μια τέτοια δομική διάρθρωση οι δημοκρατικές λειτουργίες δεν εκπληρώνουν άλλον ρόλο απ’ αυτόν των κοινοβουλευτικών εκλογών: Την εκλογή της κυβέρνησης της γραφειοκρατικής μηχανής του ΠΑΣΟΚ …».
Σήμερα με τη δραματική Βαβυλωνία της απελπισμένης σύγχυσης και πολιτικής κατάπτωσης ΚΑΙ με το Μίκη να είναι το Α και το Ω κάθε αναφοράς, θα οικοδομηθεί ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός ολοκληρωτικός ο οποίος θα έχει στην κορυφή το «είδωλο» του Μίκη.
Ευτυχώς, τέτοιες γελοιογραφικές φάρσες, σήμερα, δεν έχουν μεγάλη ζωή. Με την πρώτη εκλογική αναμέτρηση καταρρέουν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5378
