Φαίνεται ότι αυτό που μας σεληνιάζει και μας «βάζει νέφτι» είναι το πώς θα σπεύσουμε να φωνάξουμε δυνατά, δίχως να «βουτήξουμε» τη γλώσσα μας στο μυαλό.
Διαβάζω κραυγές του τύπου: «Για τον Παναγόπουλο διέταξαν έρευνα για το Γλέζο όχι».
Με αυτή την ταχυδακτυλουργία επιδιώκεται μια φτηνή αντιπολίτευση και επικάλυψη της παρακρατικής πρακτικής.
Και το σπουδαιότερο: Το γιατί πραγματικά ανησυχούν για τον ξυλοδαρμό του Παναγόπουλου.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, διευκρινίζοντας κάποια ζητηματάκια που οι «εραστές» της «αδέσμευτης» ενημέρωσης θέλουν σκόπιμα (άλλοι από αφέλεια) να αγνοούν:
α). Οι δύο περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετικές.
Ο γραφειοκράτης, επαγγελματίας εργατοπατέρας κτυπήθηκε από δυνάμεις των διαδηλωτών, του εργατικού κινήματος δηλαδή και ΟΧΙ από «συγκρούσεις» με την αστυνομία.
Ο Γλέζος βρέθηκε μέσα σε «εστία» (δεν εξετάζουμε το χαρακτήρα αυτής της «εστίας») συγκρούσεων διαδηλωτών με την αστυνομία.
Καμία, συνεπώς ποιοτική και πολιτική ομοιότητα των δύο περιστατικών.
Και μην ανησυχείτε. Θα βρεθεί ο «μπάτσος» από τον Χρυσοχοϊδη και θα τιμωρηθεί παραδειγματικά. Το έργο το έχουμε ξαναδεί…
β). Ο Το επεισόδιο με τον Γλέζο δεν ανησυχεί διόλου το κατεστημένο. Μάλλον το χρειαζόταν για να σκούζουν οι μωρές παρθένες.
Ο ξυλοδαρμός, όμως του Παναγόπουλο από εξεγερμένους εργάτες είναι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ζήτημα για το καθεστώς και τις ποικίλες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες.
Εδώ έχουμε πράξη βίαιης αμφισβήτησης των κρατικών και κομματικών συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών. Εδώ έχουμε κοινωνικό και πολιτικό μήνυμα πολύ επικίνδυνο για τους μηχανισμούς χειραγώγησης του λαού. Εδώ έχουμε μια πράξη που δίνει άλλες διαστάσεις στο λαϊκό κίνημα: Το βίαιο γκρέμισμα των «αγχονών»: κομματικών και συνδικαλιστικών.
Να, γιατί το καθεστώς και ΟΛΕΣ οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, δηλαδή το ευρύ παρακρατικό πλέγμα, ανησυχεί πολύ…
Είναι, λοιπόν, ο τρόμος από τη λαϊκή οργή που οδηγεί στο βίαιο ξεπέρασμα των μηχανισμών χειραγώγησης του λαού, που συστρατεύει του πάντες στο διωκτικό παιχνίδι εναντίον τέτοιων εκδηλώσεων.
Αυτός ο τρόμος της λαϊκής οργής είναι που οδηγεί σε θεατρικές παραστάσεις θεάματος τα ΜΜΕ και τις «πολιτικές πόρνες».
Αυτός ο τρόμος οδήγησε και τον Παπουτσή στο εμετικό σώου: «Σε ποια κυβέρνηση νομίζετε ότι είστε υφυπουργός;»!!!
Ο Παπουτσής απευθύνει αυτή τη θεατρική ρητορική στον υφυπουργό της δικής του κυβέρνησης, τον Φίλιππο Σαχινίδη.
Και άρχισε η «ατάκα» να περιφέρεται από τις «πίστες» των ΜΜΕ.
Μόνο που ο Παπουτσής ξέχασε να μας πει σε ποια κυβέρνηση βρίσκεται ο ίδιο και σε ποιο κόμμα είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.
Ξέχασε να μας πει αν ο ίδιος ψήφισε κατά του προγράμματος της κυβέρνησης και κατά των εθνοκτόνων και νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Μια ζωή ο Παπουτσής κάθεται σε στάση προσοχής στους υπερεθνικούς μηχανισμούς εξουσίας, στα όργανα της Ε.Ε., στο Σημίτη παλιότερα, στο Γιωργάκη σήμερα, και ξαφνικά τον έπιασαν οι «σοσιαλιστικές» ευαισθησίες…
Την ξέρουν καλά τη συνταγή οι «πολιτικές πόρνες» του ΠΑΣΟΚ. Μπροστά σε εκρηκτικές καταστάσεις βγαίνουν κάποιοι και πυροβολούν στον αέρα.
Χιλιοπαιγμένο το έργο. Διαβάστε σχετικό κείμενο εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4265
Φυσικά το τωρινό «ξέσπασμα» του Παπουτσή (αύριο θα υπάρξουν και άλλοι) σηματοδοτεί και τα παιχνίδια που παίζονται στην αρένα του γενικότερου ανταγωνισμού της Ε.Ε. με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Σηματοδοτεί και τα εκκολαπτόμενα πολιτικά εκτρώματα «ανασύστασης» του πολιτικού σκηνικού, που «φουσκώνουν από την γενική κατακραυγή της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των διατεταγμένων εκτελεστών της…
