Ίσως ποτέ άλλοτε στην ιστορία να μην υπήρξε τέτοιος κατακλυσμός σύγχυσης και τέτοια κατάπτωση των ιδεών, των αξιών, των συναισθημάτων, της συνείδησης και της σκέψης...
Αυτός ο γιγάντιος κυκλώνας της σύγχυσης και της κατάπτωσης γεννάει πολλά εκτρώματα και διαστροφές, σε όλα τα επίπεδα: Από την πολιτική μέχρι την προσωπική μας ζωή...
Μόνο μέσα σε μια τέτοια κόλαση ωκεάνιας σύγχυσης και εκφυλισμού των πάντων θα μπορούσε να βασιλεύει το βλακώδες και το γελοίο, κόμματα και πολιτικοί αυθάδους εξαχρείωσης και πολύχρωμοι μασκαράδες, τυχοδιώκτες και απατεώνες.
Σε άλλες εποχές αγωνιστικών ανατάσεων και εξάρσεων του πνεύματος και της πολιτικής σκέψης όλοι αυτοί οι ποικίλοι κλόουν που διακοσμούν το πολιτικό μας τοπίο ή φυτρώνουν καθημερινά με διάφορες μεταμφιέσεις θα πνιγόντουσαν μέσα στα κλούβια αυγά…
Τώρα παριστάνουν και του σωτήρες της κοινωνίας…
Σε τέτοιες εποχές ο αγώνας για να διασωθούν και να διατηρηθούν οι κατακτήσεις της σκέψης, να αναστυλωθούν οι αγωνιστικές ιδέες και αξίες αποτελεί ΚΑΘΗΚΟΝ πρωταρχικής σπουδαιότητας.
Η αμείλικτη, καθημερινή μάχη εναντίον της εφιαλτικής σύγχυσης και η ασυμβίβαστη πάλη για την ανασυγκρότηση των ιδεών και της αγωνιστικής σκέψης αποτελούν τα πρώτα μέτωπα του αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης.
ΟΙ τάσεις που τείνουν προς το ξεπέρασμα της παρακμής βρίσκονται ακόμα σε μια ασχημάτιστη και υποτυπώδη κατάσταση, ώστε να μην μπορούν να παρέμβουν μαζικά.
Ωστόσο οι κοινωνικές εκρήξεις που έρχονται θα τις γονιμοποιήσουν, θα τις σχηματοποιήσουν και θα τις ισχυροποιήσουν.
Αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη του αγώνα για την αναγέννηση των ιδεών και των συλλογικών αξιών, του αγώνα για την ανασυγκρότηση και την άνθηση της σκέψης, του αγώνα για την ανάπτυξη της συνείδησης, του αγώνα εναντίον των πολύχρωμων χαμαιλεόντων…
Για να ξεδιαλύνουμε κάποια αλφαβητικά ζητήματα που είναι πνιγμένα μέσα στη νεοταξική καταχνιά, αλλά και στην καταχνιά της αντινεοταξικής καπηλείας, αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας άρθρο, γραμμένο πριν από δέκα και παραπάνω χρόνια.
Ο εφιάλτης της νέας εποχής
Ο ΑΙΩΝΑΣ που φεύγει ήταν ο αιώνας των μεγάλων επαναστατικών πτήσεων και των οδυνηρών αντεπαναστατικών πτώσεων. Ήταν ο αιώνας που γέννησε τη σοσιαλιστική επανάσταση (την ελπίδα της ανθρωπότητας), αλλά και τη φρίκη δύο πολιτικών εκτρωμάτων: το φασισμό και το σταλινισμό!
Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ επανάσταση δεν έστειλε τον καπιταλισμό στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Ο ιμπεριαλισμός επέζησε και εξελίχτηκε. Αντίθετα οι μεγάλες επαναστατικές κατακτήσεις, προσωρινά, χάθηκαν. Σήμερα ζούμε σε μια νέα εποχή, την εποχή του πολυεθνικού ιμπεριαλισμού.
Υπερεθνικός ιμπεριαλισμός
Η ΕΠΟΧΗ του εθνικού καπιταλισμού και των εθνικών ιμπεριαλισμών δεν υπάρχει πια. Η ήττα του σοσιαλισμού σε συνδυασμό με την τεράστια τεχνολογική πρόοδο στον τομέα των επικοινωνιών και των υπολογιστών επέτρεψε στον ιμπεριαλισμό να αναπτύξει θεαματικά τις εσωτερικές του τάσεις.
Η πιο σημαντική εξέλιξη που καθορίζει τη νέα εποχή είναι η γέννηση και η επέκταση αυτών των ίδιων των παγκόσμιων επιχειρήσεων. Η διαδικασία βεβαίως δεν έχει ολοκληρωθεί. Δεν φτάσαμε στο παγκόσμιο μονοπώλιο και δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ. Όμως τα τραστ εθνικών διαστάσεων πέρασαν πράγματι σε ένα νέο στάδιο, έγιναν πολυεθνικά.
ΟΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ γιγάντιων επιχειρήσεων, πάνω από σύνορα, δημιουργούν μια πλατιά οικονομική βάση που επιτρέπει και επιβάλλει την πολιτική ενοποίηση των πιο ισχυρών τμημάτων του κεφαλαίου. Βρισκόμαστε σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο αυτής της διαδικασίας. Οι ιμπεριαλιστές έχουν ενωθεί, άτυπα, αλλά ουσιαστικά στην περίφημη ομάδα των 7…
ΜΕΧΡΙ το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο το κύριο χαρακτηριστικό ήταν τα εθνικά μονοπώλια. Το πέρασμα στα πολυεθνικά μονοπώλια, φέρνει νέες συμπεριφορές και πρωτόγνωρα φαινόμενα, δίνει νέες ιδιότητες στον ιμπεριαλισμό. Συνιστά νέο, ξεχωριστό, πιο εξελιγμένο στάδιο του ιμπεριαλισμού: ένα τρίτο διαδοχικά στάδιο…
Ο ΝΕΟΣ ιμπεριαλισμός μας γυρίζει πίσω, στο αρχικό στάδιο, αλλά σε ένα ανώτερο επίπεδο, με τη μορφή της σύνθεσης όλων των προηγούμενων φάσεων της εξέλιξης.
Ο υπερεθνικός, πλανητικός ιμπεριαλισμός αναιρεί τους πολλούς αυτόνομους και ανταγωνιζόμενους ιμπεριαλισμούς και μας γυρίζει σε νέες παραλλαγές της θεωρίας και της πράξης του ενός και μοναδικού ιμπεριαλισμού, που δεν είναι βεβαίως σήμερα η κοσμοκράτειρα, όπως κάποτε Αγγλία, αλλά η ένωση των επτά μεγάλων, με τη θεληματική αποδοχή της ηγεσίας των ΗΠΑ.
ΑΥΤΗ η νέα ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία επελαύνει ανάμεσα σε ακρωτηριασμένα κορμιά και ισοπεδωμένες πόλεις για να επιβάλλει τα γεωπολιτικά της σχέδια. Όπως η αγγλική προκάτοχός της, παίζει μόνη, χωρίς αντίπαλο στην παγκόσμια αρένα ή μάλλον με αντίπαλο όλο τον άλλο κόσμο, αλλά και τους δικούς της πολίτες.
Ο προορισμός της σύμφυτος με το χαρακτήρα της, είναι να επιβάλλει σε παγκόσμια κλίμακα μια μοντέρνα, ανώτερης μορφής αποικιοκρατία: Την πλανητική λεηλασία από την ιμπεριαλιστική αυτοκρατορία των πολυεθνικών.
ΤΟ χαρακτηριστικό, λοιπόν, της νέας εποχής είναι ότι οι βασικοί φορείς αυτής της λεηλασίας δεν είναι τα κράτη (εθνικοί ιμπεριαλισμοί), αλλά οι γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες και κοινοπραξίες, οι ιδιωτικοί βιομηχανικοί και χρηματοπιστωτικοί όμιλοι που εδρεύουν στο τρίγωνο: ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία.
ΑΥΤΗ ακριβώς η κατάσταση των πλανητικών συγχωνεύσεων αποσυνδέει τον ανταγωνισμό από τους παραδοσιακούς ανταγωνισμούς των εθνικών κρατών. Ο οικονομικός ανταγωνισμός, βεβαίως, γίνεται οξύτερος και πιο ανεξέλεγκτος, αλλά δεν μπορεί να πάρει την παραδοσιακή μορφή των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων.
Η πολυεθνική συγκρότηση «ακυρώνει» τους παραδοσιακούς ενδοϊμπεριαλιστικούς πολέμους και ενισχύει την πολεμική βαρβαρότητα της «Νέας Τάξης» κατά του συνόλου της ανθρωπότητας. Ο πόλεμος σήμερα δεν γίνεται ανάμεσα στις γνωστές μεγάλες δυνάμεις, αλλά γίνεται από τον πλανητικό ιμπεριαλισμό (η ένωση των ιμπεριαλιστών-ληστών) ενάντια στους λαούς ολόκληρου του πλανήτη.
Αυτή η αναμέτρηση του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού με τους λαούς του πλανήτη και με τον ίδιο τον πλανήτη είναι η μεγαλύτερη και η κρισιμότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Και είναι αυτό που δεν είδαν πολλοί και της ριζοσπαστικής Αριστεράς στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, αιχμάλωτοι ιδεολογικών αντανακλάσεων ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια…
Η ΝΕΑ εποχή δεν είναι μια εποχή αρμονίας, ανάπτυξης, προόδου και ειρήνης, όπως προπαγανδίζεται από τα φερέφωνα της πλανητικής λεηλασίας. Είναι μια εποχή καταστροφών και πολέμων. Μια εποχή εφιαλτική για τον άνθρωπο αν δεν αναχαιτιστούν και συντριβούν οι δυνάμεις του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού. Ήδη καταγράφονται δραματικά τα κοινωνικά και πολιτικά δεινά του πλανητικού εφιάλτη:
# Μαζική ανεργία, υποαπασχόληση, επισφαλής εργασία, αποκλεισμός. Πενήντα εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρώπη, ένα δισεκατομμύριο άνεργοι και υποαπασχολούμενοι στον κόσμο…
# Υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και –ακόμα πιο σκανδαλώδες- των παιδιών: τριακόσια εκατομμύρια παιδιά είναι το αντικείμενο εκμετάλλευσης σε συνθήκες βαρβαρότητας χωρίς προηγούμενο.
# Θηριώδης καταστροφή και αφανισμός του περιβάλλοντος.
# Βίαιος αφανισμός βιομηχανιών, μεσαίων κεφαλαίων και της αγροτικής οικονομίας.
# Οργιώδης χρηματοπιστωτική εγκληματικότητα.
# Καταιγιστικό σάρωμα κρατικών και κοινωνικών δομών, υπονόμευση του εθνικού κράτους, ισοπέδωση της πολιτικής, της δημοκρατίας και της πολιτισμικής διαφορετικότητας. Φίμωση της σκέψης…
# Επιδημική εξάπλωση της διαφθοράς…
Το «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρο σήμερα όσο ΠΟΤΕ άλλοτε…
Η Ιδεολογία της μιας σκέψης
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και πολιτική παγκοσμιοποίηση μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού σημαίνει πλήρη απελευθέρωση των αγορών (και της αγοράς εργασίας), κατάργηση των πολιτικών συνόρων (και των εθνικών κρατών), συγκρότηση πλανητικής εξουσίας (της «νέας τάξης»). Αυτό είναι το κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο της πλανητικής ιδεολογίας.
Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ της νέας εποχής είναι η ιδεολογία του Ολοκληρωτισμού της αγοράς: Της γενικευμένης και αχαλίνωτης εμπορευματοποίησης της φύσης και των πραγμάτων, των σωμάτων και των πνευμάτων, των λέξεων και του πολιτισμού. Είναι μια ιδεολογία που δεν ισοπεδώνει μόνο τις ταξικές οριοθετήσεις, αλλά και την πολυεθνικότητα, τις πολιτισμικές κληρονομιές, τη διαφορετικότητα. Η πλανητική ιδεολογία είναι η ιδεολογία της μιας σκέψης, της μιας πλανητικής εξουσίας: Της «νέας τάξης». Δηλαδή, ολοκληρωτικός φασισμός!
ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ μορφές κεφαλαίου δεν έχουν πλέον ανάγκη τα παλιά ιδεολογήματα του εθνικισμού και ρατσισμού.
Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και η υπονόμευση των εθνικών κρατών δεν μπορεί να στηριχτεί σε ιδεολογήματα των εθνικών ιμπεριαλισμών. Σήμερα απαιτούνται ακριβώς αντίθετοι ιδεολογικοί μύθοι για την ισοπέδωση των εθνικών αντιστάσεων:
Η απάτη των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «πολυπολιτισμικότητας». Για’ αυτό βλέπουμε ότι η ιδεολογία της νέας εποχής παράγει αντιεθνικιστικούς και αντιρατσιστικούς μύθους. Ξαφνικά οι δυνάμεις της πλανητικής λεηλασίας και τρομοκρατίας μεταβλήθηκαν σε διεθνιστές και άσπονδους εχθρούς του ρατσισμού και του εθνικισμού.
Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ του πλανητικού φασισμού έχει εμπορευματοποιήσει και ενσωματώσει και τις πολιτικές παραδόσεις των επαναστατικών κινημάτων. Και η αριστερά αμήχανη σέρνεται αγκυλωμένη με ιδεολογικά στερεότυπα του παρελθόντος, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι οι έννοιες δεν είναι ηθικές κατηγορίες, αλλά εκφράζουν πάντα ένα συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο.
Οι έννοιες «εθνικισμός», «ρατσισμός» κλπ έχουν μετατραπεί σήμερα σε σκιάχτρα της πλανητικής ιδεολογίας, σε μυθολογίες ακρωτηριασμού του πνεύματος.
Και εγκλωβισμένοι σε αυτούς τους μύθους, όπως έδειξε η πλανητική επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, είναι δυστυχώς και πολλοί της ριζοσπαστικής αριστεράς…
Φεβρουάριος 2000
