Του Ηλία Σιαμέλα
«Πάλι ο Αλήπασας πασάς
Πάλι οι δερβεναγάδες…»
Μια έντονη μυρωδιά αναδύεται κι όσοι καταλαβαίνουν… Σάπιοι τύποι στο προσκήνιο και πάλι. Κάλπικα όντα, αδηφάγα, που με το «χρίσμα» των κομμάτων αποτυπωμένο στα ολόχρυσα δόντια τους, θα συνεχίσουν να ροκανίζουν ότι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.
Η αδιατάραχτη βαναυσότητα της κυβερνητικής χούντας, τα ζαρωμένα λόγια και οι μυκηθμοί των υπόλοιπων κομμάτων, η πανομοιότυπη φιλαργυρία των περισσότερων «υποψηφίων», οι βρώμικοι σχεδιασμοί των «δανειστών» μας, μαζί με τα συμφεροντολογικά χέρια και τα γανιασμένα μυαλά των υπάκουων ψηφοφόρων, θα συνθέσουν το σκηνικό της χωρίς προηγούμενο βρώμικης επιχείρησης, που λέγεται «Καλλικράτης».
«Μπορούμε έναν ουρανό μαύρο σα λάσπη να φωτίσουμε;
Μπορούμε να σκίσουμε σκοτάδια που είν’ κι απ’ την πίσσα πιο πηχτά;
Χωρίς αστραπές νεκρώσιμες, χωρίς αστέρια, τα ξημερώματα, τα βράδια;»…*
Μπορούμε να τα βάλουμε με το τέρας που λέγεται πολιτικό σύστημα; Ν’ αντιπαλέψουμε τη Νέα Τάξη που γκρεμίζει σκόπιμα ότι υπάρχει όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο;
Μπορούμε ν’ αποκηρύξουμε όλο το καλοταϊσμένο και πάντα λιμασμένο κομματικό σκυλολόι της λεγόμενης «Τοπικής Αυτοδιοίκησης»; Να ξεφύγουμε απ’ το εφιαλτικό δόντι της τηλεόρασης; Μπορούμε τέλος ν’ αντισταθούμε;
Ποιοι είναι λοιπόν οι νέοι τύραννοι που θα κληθούν να «κυβερνήσουν» τις τοπικές κοινωνίες;
Ποια θα είναι τα ανατριχιαστικά κοράκια πάνω απ’ το γκρίζο φέρετρο των Κοινοτήτων και κατ’ επέκταση της Ελλάδας; Ποιοι θα νεκροφιλήσουν και ποιοι θα συνοδέψουν ως τον τάφο το ατιμασμένο πτώμα της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Τούτη τη φορά δε θα είναι μόνο οι «αυτοδιοικητικοί», γνωστά ανθρωπόμορφα υπο-είδη τερμιτών, που χρόνια τώρα ροκανίζουν τον τόπο. Τούτη τη φορά τον πρώτο λόγο θα έχουν οι Ελληνοχαλαστές Φασουλήδες, με αρχηγό τους το Νέο Τσολάκογλου.
Αυτή τη φορά προπομποί νεκροθάφτες θα είναι όλα τα χλιδάτα αρπαχτικά της πολιτικής, όλα τα παλαίμαχα σόγια της βρώμικης συναλλαγής, όλα τα φριχτά κομματικά ερπετά τούτης της άμοιρης χώρας.
Όλοι αυτοί θα ενωθούν με τα κατά τόπους θεριά, σε μια πανστρατιά κολασμένων. Ήδη οι γνωστές συμμορίες ξαναβγήκαν παγανιά. Δεν υπάρχει πλατεία. Δεν υπάρχει «λαϊκή» που να μην την ελέγχουν, που να μην την οργώνουν. Λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Λες και το τραπέζι εν μέσω «κρίσης» είναι πλούσιο κι ανεξάντλητο.
Κανείς απ’ αυτούς δεν ντρέπεται. Κανείς δεν κοκκινίζει. Όλοι αυτοί έριξαν την κοινωνία στο λάκκο των λεόντων και τώρα ετοιμάζονται για έναν καινούργιο γύρο.
Όμως ποιος είν’ ο «Καλλικράτης»;
Για να καταλάβει κάποιος, εκτός των άλλων, το πώς καταλύεται η έννοια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,, θα πρέπει να δει το τι συμβαίνει στο «Δήμο Γορτυνίας», με έδρα τη Δημητσάνα. Ο Νέος Δήμος θα περιλαμβάνει 120 περίπου χωριά! Η απόσταση από το ένα άκρο του Δήμου στο άλλο είναι πάνω από 120 χλμ.! Συγκοινωνία που να συνδέει τα χωριά δεν υπάρχει. Τοπικά μέσα επικοινωνίας δεν υπάρχουν. Τα περισσότερα χωριά είναι απομονωμένα και δεν υπάρχει καμιά επαφή μεταξύ των κατοίκων, καμιά γνωριμία. Ακόμη και πολλά ονόματα χωριών μάς είναι άγνωστα.
Αυτοδιοίκηση σημαίνει Αγορά, όμως ούτε αυτή υπάρχει. Άλλα απ’ τα χωριά πηγαίνουν στους όμορους δήμους της Μεγαλόπολης και άλλα της Τρίπολης. Ποιον λοιπόν υποψήφιο θα επιλέξει κάποιος καλοπροαίρετος ψηφοφόρος, αφού δεν θα ξέρει κανέναν και δε θα έχει έστω μια υποτυπώδη ενημέρωση; Είναι αυτό το «πράμα» Τοπική Αυτοδιοίκηση; Είναι δυνατόν οι εκλογές σ’ έναν τέτοιο Δήμο να είναι έγκυρες;
Ποιος λοιπόν περιμένει να βγει σώος μέσ’ απ’ αυτή τη μαυρίλα; Ποιος περιμένει να πάει μπροστά ο τόπος όταν τον διαγουμίζουν αιώνια οι κλέφτες και οι απατεώνες, όταν χωρίζουν τα βιλαέτια τους ανάλογα με το πολιτικό τους συμφέρον;
Δεν υπάρχει ένας τίμιος πολιτικός χώρος που να πει ΟΧΙ σε όλη αυτή την ατιμία;
Δεν υπάρχει ένα κόμμα για να καταγγείλει αυτή την παρωδία εκλογών, αυτή την κτηνωδία;
Τόσο φτηνοί, τόσο πουλημένοι, τόσο ξεφτιλισμένοι είμαστε που δε μπορεί να συγκροτηθεί ένας πολιτικός χώρος να συντροφέψει την οργή μιας σημαντικής μερίδας πολιτών;
Κι αν αυτό δε μπορεί να γίνει, δεν υπάρχει ένας τίμιος πολιτικός που να πει ΝΑΙ στην αποχή; Να μη νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας το τερατούργημα που λέγεται «Καλλικράτης»;
Δεν υπάρχει έστω ένας δήμαρχος ή ένας βέρος βλαχοδήμαρχος, απ’ τη λαϊκή ρήση ν’ αρπαχτεί, να σκούξει, να φωνάξει: «Αφού σκουληκιασμένο είναι το δεντρί, σκουληκιασμένοι είναι και οι καρποί του»;
Όμως το άδικο εδώ πληρώνεται. Η Αντίσταση θα υπάρξει! Γρήγορα και τούτο το κακό θα ηττηθεί!
Θα έρθει η ώρα που όλοι αυτοί, θα ζητήσουν μέσα στη γη να μπουν για να κρυφτούνε: «… Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ / δε χρειάζεται μακρύ καιρό / το κακό για να σηκώσει το κεφάλι, / κι ο άρρωστος νους που αδειάζει / δε χρειάζεται μακρύ καιρό / για να γεμίσει με την τρέλα, νήσός τις έστι …»**
Ναι! Η Αντίσταση θα υπάρξει, γιατί ένας ολόκληρος λαός δε μπορεί να γίνει συνένοχος ενός διαρκούς εγκλήματος! Δε μπορεί ν’ αποδεχτεί ένα βρώμικο καθεστώς που παρέδωσε συνειδητά τη χώρα σε μερικές εκατοντάδες τοκογλύφους, που οδηγεί με ραγδαίους ρυθμούς στη φτώχεια και την εξαθλίωση εκατομμύρια συμπολίτες μας, που κομματιάζει κατ’ επιταγή των ξένων την Πατρίδα μας και την ίδια στιγμή να μας γυρνάει πίσω, στους κομματικούς πασάδες και τους δερβέναγες των δήμων και των περιφερειών.
Ναι! Πέρα από τη μαϊμού κουκουλοφόρικη «εξέγερση» που ετοιμάζει το σύστημα, η πραγματική αντίσταση θα υπάρξει! Ο ξεσηκωμός θα γίνει. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος! Δεν μπορεί η φριχτή εξουσία να τσακίζει συνέχεια τη ραχοκοκαλιά ανθρώπων και κοινωνιών. Βλογημένος εκείνος που θα δει πρώτος τα ισχνά όρια της λευτεριάς του. Βλογημένος εκείνος που με γροθιές σηκωμένες θ’ αναστήσει τη χαμένη τιμή του. Βλογημένος εκείνος που τούτες τις μέρες «Δε μπορεί να κοιμάται, σαν οι άλλοι κοιμούνται».
*Κάρολος Μπωντλαίρ
** Από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, «Η Σαλαμίνα της Κύπρος», γραμμένο το 1954. Η φράση «νήσός τις έστι», είναι παρμένη από τους «Πέρσες» του Αισχύλου, όταν ο αγγελιοφόρος αφηγείται στη μητέρα του Ξέρξη τη συντριβή του γιου της στη Σαλαμίνα. Το ποίημα αυτό ήταν κάτι σαν υπενθύμιση προς τους καταχτητές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν προειδοποίηση προς τους Νέους καταχτητές της χώρας μας, προς τους διχτυορίχτες της «σοσιαλιστικής» χούντας, σ’ όλη τη φασίζουσα «Καλλικρατική» μαφία, καθώς και σ’ όλα τα μακελεμένα από τις ηγεσίες τους κόμματα, που συμμετέχουν και νομιμοποιούν τούτο το μεγάλο έγκλημα.
6 Σεπ. 10
