Στην ιστορία της ανθρωπότητας σπάνια συναντάς τέτοιο ρηχό, αλλά αυθάδη κυνισμό σαν αυτόν του ΓΑΠ. Οι μεγαλοστομίες του δεν αποτελούν απλώς το προϊόν της αυτοϊκανοποιημένης ωμότητας ενός ανδρείκελου, ούτε το προϊόν της αυθάδους ανοησίας του, αλλά προμελετημένο στυγνό έγκλημα.
Αποτελούν το προϊόν της πωρωμένης υλοποίησης ενός επεξεργασμένου σχεδίου φρίκης: Τον αφανισμό της Ελλάδας από τον ιστορικό χάρτη της ανθρωπότητας και τη μετατροπή της σε ένα χώρο απλής γεωγραφικής ονομασίας, απονεκρωμένο και αφυδατωμένο από κάθε ιστορική ουσία και ταυτότητα.
Διακήρυξε, λοιπόν, ο ΓΑΠ, με την αναισθησία του «ηλεκτρονικού εγκεφάλου» που εκτελεί εντολές, το νέο μακάβριο απόφθεγμα: «Οικοδομούμε μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα νέα».
Αυτά τα είπε στη Νέα Υόρκη στο «Εκόνομικ κλαμπ», δηλαδή σε αυτούς που επεξεργάζονται τα σχέδια εξόντωσης των λαών, τις εντολές των οποίων εκτελεί ο ΓΑΠ…
Συνεπώς, δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη, ότι το ανδρείκελο, ο πρωθυπουργός μας, δεν γνωρίζει το τι λέει ή ότι λόγω της τραγικής ανοησίας του ξεστομίζει ασυναρτησίες και καρατομεί το νόημα των εννοιών και των λέξεων.
ΟΧΙ. Ο ΓΑΠ ενεργεί συνειδητά. Τα γλωσσικά του ιδιώματα είναι η μορφή της πραγματικότητας που προωθεί και κατασκευάζει. Καρατομεί τις έννοιες γιατί καρατομεί την ελληνική πραγματικότητα. Γελάμε με τις ανοησίες του και έτσι ξεγελιόμαστε.
Οι λεκτικές ανοησίες του είναι οι φόρμες, η διαλεκτική γλωσσική επένδυση, της «Νέας Ελλάδας» που θέλουν να κατασκευάσουν: Γλωσσική επένδυση της αλλοιωμένης Ελλάδας, της ακρωτηριασμένης Ελλάδας, της ισοπεδωμένης και αφανισμένης Ελλάδας.
Αν ήταν «ώριμο» θα άλλαζε και την τυπική ονομασία «Ελλάδα», θα εξαφάνιζε κάθε τι με την λέξη «Ελλάδα».
ΤΩΡΑ δολοφονούν το περιεχόμενο «Ελλάδα», την ιστορική, αγωνιστική, πνευματική και πολιτισμική ΟΥΣΙΑ και ΥΠΟΣΤΑΣΗ της Ελλάδας. Τη συνέχειά της, τις μνήμες της, την ταυτότητά της, τις αγωνιστικές της παραδόσεις, τους κοινωνικούς και πνευματικούς της ιστούς, τις πολιτικές της αρθρώσεις, την οσμή της, το χρώμα της.
ΤΩΡΑ αφυδατώνουν την Ελλάδα από κάθε ουσία, από κάθε χυμό και γεύση, την καθιστούν μια νεκρή, λεκτική έννοια…
Τα ανδρείκελα δολοφονούν τις λέξεις και τις έννοιες γιατί η πολιτική τους είναι η δολοφονία της ιστορικής πραγματικότητας. Τα λεκτικά τους σχήματα αποτυπώνουν απλώς τη «Νέα Ελλάδα» που επιδιώκουν να κατασκευάσουν: Την «Ελλάδα» γαλέρα των μαφιών του χρήματος…
Μέσα σε αυτή τη «γαλέρα» θα βασιλεύει το καθεστώς της γαλέρας, δηλαδή της αιχμαλωσίας, δουλείας, του βούρδουλα και της φρίκης:
α). Δεν θα υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, π.χ. συλλογικές συμβάσεις, σταθερή δουλειά, 8ωρο κ.ο.κ. Αντίθετα θα υπάρχουν μόνο ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ατομικές συμβάσεις, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, δουλεμπόριο, υψηλή ανεργία.
β). Δεν θα υπάρχει Κοινωνική Ασφάλιση, ασφαλιστικά ταμεία, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ...θα υπάρχει δουλειά μέχρι τον τάφο …
Στη «νέα Ελλάδα» νοσοκομειακή και υγειονομική περίθαλψη θα έχει όποιος μπορεί να πληρώσει.
γ). Στη «νέα Ελλάδα» δεν θα υπάρχει δημόσια δωρεάν Παιδεία, δεν θα υπάρχει καν Παιδεία. Τα πανεπιστήμια και τα σχολεία θα είναι παραρτήματα των πολυεθνικών.
δ). Δεν θα υπάρχουν ελεύθερες ακτές, δάση, αρχαιολογικοί χώροι κ.ο.κ.
ε). Στη «νέα Ελλάδα» ο άνθρωπος θα είναι μια ηλεκτρονική κουκίδα, αποκτηνωμένος και αλυσοδεμένος: Στο σώμα, στο μυαλό και στην ψυχή.
Αυτόν τον εφιάλτη μας παρουσιάζει το ανδρείκελο των αφεντικών της «γαλέρας» σαν «νέα Ελλάδα».
Φυσικά οι μαφίες της «γαλέρας», τα ανδρείκελά τους και οι πόρνες τους (ΜΜΕ) λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο: Τον ελληνικό λαό.
Γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι ο ελληνικός λαός βυθίζει τις γαλέρες…
ΟΙ λαοί θα βυθίσουν τις γαλέρες της Νέας Τάξης γιατί η ίδια η ζωή, αργά η γρήγορα, θα διεκδικήσει τα δικαιώματά της: Έτσι γινόταν πάντα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, έτσι θα γίνει και τώρα…
