Όταν ένα διαλυμένο και νεκρό κόμμα, με απανωτές και συντριπτικές εκλογικές ήττες, συσπειρώνει στις εσωκομματικές του εκλογικές λειτουργί...
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Ας μην σβήνουμε τις ιστορικές ευθύνες της Αριστεράς
Ο καλός φίλος Αντώνης Κακαράς περιγράφει και αναλύσει εκείνη την εποχή εξαιρετικά και βιωματικά.
Ωστόσο κάνει μια σημαντική αφαίρεση: Τις ευθύνες της Αριστεράς
Η παραδοσιακή ηγεσία της εργατικής τάξης με τη συγκεκριμένη πολιτική μορφή της ΕΔΑ (ένας εργατομικροαστικός πολιτικός συνασπισμός) δεν έκανε τίποτε άλλο απ’ το να φωτογραφίζει τα οπίσθια της Ε.Κ., αφήνοντας έτσι ελεύθερο τον Γ. Παπανδρέου να ξεδιπλώσει όλες τις διπλωματικές του ικανότητες.
Η ΕΔΑ, δέσμια της ρεφορμιστικής λογικής και της κοινοβουλευτικής της μυωπίας έγινε κομπάρσος των εξελίξεων…
Η δυναμική του λαϊκού κινήματος οδήγησε στο ανακτορικό πραξικόπημα, στις αποστασίες και τη σαλαμοποίηση της Ε.Κ.: Δηλαδή στην επικύρωση της κυβερνητικής κατάρρευσης και του εκλογικού αδιέξοδου… Η κατάρρευση του κυβερνητικού εποικοδομήματος δίνει νέα ώθηση στην κοινωνική και πολιτική αναταραχή. Η δυσαρέσκεια και αγανάκτηση των λαϊκών μαζών ξεσπάει με πρωτοφανή αγριότητα. Ένα πλατύ και ορμητικό κίνημα εκδηλώνεται, που τραβάει όλο και προς τ’ αριστερά, όλο και σε πιο ξεκάθαρους αντικαπιταλιστικούς στόχους. Ωστόσο αυτή η ρωμαλέα, αποφασιστική και επιθετική εξόρμηση των μαζών προσκρούει πάνω στην κοινοβουλευτική ρουτίνα της παραδοσιακής ηγεσίας του προλεταριάτου.
Η κρίση ηγεσίας του εργατικού κινήματος εκδηλώνεται με ιδιαίτερη οξύτητα και καθαρότητα στα «Ιουλιανά».Η ήττα του κινήματος με τη δικτατορία της 21ης του Απρίλη είναι η φυσική συνέπεια αυτής της κρίσης και άλλη μια τραγική επιβεβαίωση της ιστορικής χρεοκοπίας της παραδοσιακής ηγεσίας του προλεταριάτου.
Σε τέτοιες επαναστατικές καταστάσεις δύο είναι οι δρόμοι: Επανάσταση ή Αντεπανάσταση.
Ο δρόμος της Αντεπανάστασης ανοίγει από τη στιγμή που η Αριστερά δεν υπάρχει ή μπλοκάρει τις επαναστατικές διαδικασίες.
Δεν φταίνε λοιπόν οι αστοί πολιτικοί. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, και τον αντικομουνισμό κάνουν λάβαρο.
Η Αριστερά τι έκανε!
Αυτό είναι το ζητούμενο….
Η Αριστερά τότε ούτε τη δικτατορία που ερχόταν δεν διέκρινε. Μάλιστα μία μέρα πριν ο Κύρκος φώναζε: «δικτατορία στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει»!!! Τέτοια πολιτική ικανότητα και διορατικότητα…