«Για μας η δόξα τους είναι μόνο καπνός
που δείχνει πως εδώ λυσσομανούσε η πυρκαγιά»
ΜΠΡΕΧΤ
Πρέπει κάποτε να δραπετεύσουμε από αυτόν τον άθλιο φαύλο κύκλο των ειδώλων: Την ειδωλολατρία κάθε μορφής…
Η ειδωλολατρία κάθε ειδωλολατρία, αποκοιμίζει τον άνθρωπο, τον οδηγεί σε κατάπτωση, σε άβουλο γρανάζι των μηχανισμών εξουσίας.
Η καθεστωτική λογική και φιλοσοφία κατασκευάζει ασταμάτητα «είδωλα», κομματικούς και άλλου είδους «ήρωες» για να μας θαμπώνουν, να μας αιχμαλωτίζουν και να μας καθιστούν γρανάζια του καθεστώτος, δηλαδή χειραγωγημένα όντα που θα εναποθέτουμε τη σωτηρία μας ΟΧΙ στις δικές μας πλάτες, αλλά στα «είδωλα», τους «ήρωες» και τους πολιτικούς «Μεσσίες».
Εκεί όμως που υπάρχουν «είδωλα» και «ήρωες» πεθαίνει ο άνθρωπος…
Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί βλέπουμε ότι πολλοί, εδώ στην Ελλάδα, είναι επιρρεπής στην ειδωλολατρία. Μέσα στα αδιέξοδά μας και στην απελπισία μας κάνουμε, συχνά, τις επιθυμίες μας πραγματικότητα και καταφεύγουμε σε «Μεσσίες».
Σε έναν τέτοιο διεθνή «Μεσσία» πίστεψαν κάποιοι (κυρίως άνθρωποι της Ορθοδοξίας): Στο Ρώσο ηγέτη, τον Πούτιν.
Έτσι ΑΦΑΙΡΟΥΝ από τον Πούτιν όλα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά που συμπυκνώνει και εκφράζει ΠΟΛΙΤΙΚΑ, το ΤΙ ακριβώς είναι, το ΠΩΣ αναδείχτηκε και από ΠΟΥ, τον αφυδατώνουν από κάθε κοινωνικό και πολιτικό χυμό, φετιχοποιώντας μια κάλπικη «ιδιότητά» του: την …Ορθοδοξία!!!
Κάλπικη «ιδιότητα», διότι κάθε εξουσία εμπορεύεται το Θρησκευτικό αίσθημα του λαού της…
Εδώ το εμπορεύονται οι εκκλησιαστικές εξουσίες και δεν θα το εμπορευτούν οι πολιτικές;
Ο Πούτιν καθορίζεται και λειτουργεί στη βάση των συμφερόντων τις ρωσικής ελίτ: Των ολιγαρχών.
Μπορεί ακόμα η Ρωσία να μην έχει ενσωματωθεί στο πλανητικό πλέγμα της Νέας Τάξης και να συγκρούεται με αυτό, αλλά συγκρούεται όχι ΑΠΟΛΥΤΑ, αλλά ΣΧΕΤΙΚΑ, διαπραγματευτικά: Αυτό καθορίζεται από την οικονομική της διάρθρωση (που έχει πολλές ομοιότητες με την καπιταλιστική διάρθρωση) και από τα συμφέροντα της κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας.
Αυτά τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε σωρεία κειμένων.
Παραπέμπουμε σε ένα από τα τελευταία:
«Η εξίσωση της Ρωσίας με τον πλανητικό ιμπεριαλισμό»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8473
Να μη μυθοποιούμε, συνεπώς, τον Πούτιν. Αυτός θα καθοριστεί και στο ζήτημα της Ουκρανίας από το αντιφατικό πλέγμα (ανταγωνιστικό και «συμμαχικό») των σχέσεων της Ρωσίας με τον πλανητικό ιμπεριαλισμό (4ο Ράιχ).
Στη βάση αυτής της προβληματικής εκφράσαμε τις επιφυλάξεις μας στο άρθρο:
«Ουκρανία: Ο Πούτιν ολιγωρεί ή παίζει τα δικά του παιχνίδια;».
Σημείωση: Με κάποιους περιφερόμενους, γνωστούς ρουφιάνους, τύπου Γκαγκαούζου και CIA, που διαστρεβλώνουν τις απόψεις μας και ψεύδονται ασυστόλως, δεν ασχολούμαστε. Εξάλλου δεν νομιμοποιούνται να κατηγορούν οποιονδήποτε από τη στιγμή που τους πραξικοπηματίες του 4ου Ράιχ (στο Κίεβο) τους είχαν βαπτίσει «επαναστάτες»!!!
Θα παραθέσουμε για τα φιλικά ιστολόγια, που έχουν «αγιοποιήσει» τον Πούτιν, ένα απόσπασμα για τον Πούτιν, από το άρθρο «ονειρώξεις», Γραμμένο τον Οκτώβριο του 2008:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18085#18085
Δεύτερη επισήμανση. Η ηρωποίηση του Πούτιν είναι μια καταστροφική ουτοπία που εξαπατά πολλαπλά:
α). Ο Πούτιν δεν είναι κανένας επαναστάτης λαϊκός ηγέτης. Ένας δικτάτορας είναι.
β). Προϊόν του γραφειοκρατικού μηχανισμού του Σοβιετικού κράτους, για τη διάσωση των γραφειοκρατικών συμφερόντων αυτού του κράτους. Μέσα στην πορεία αποσύνθεσης και διάλυσης της Ρωσίας, ήρθε ο Βοναπάρτης Πούτιν για να ανακόψει αυτή τη διάλυση, να σώσει την κάστα των γραφειοκρατών και να οδηγήσει συντεταγμένα τη Ρωσία στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Αυτή η ανασυγκρότηση της Ρωσίας είχε θετικά αποτελέσματα για το παγκόσμιο γίγνεσθαι και έδωσε κάποια ψιχία στον πεινασμένο από τη διάλυση και αποσύνθεση ρωσικό λαό. Ο Πούτιν ΔΕΝ προωθεί τα συμφέροντα ΣΥΝΟΛΙΚΑ της ρώσικης κοινωνίας και του λαού της. Προωθεί και μάλιστα δικτατορικά τα συμφέροντα των προνομιούχων ελίτ. Αργά ή γρήγορα ο Πούτιν θα συγκρουστεί με τον Ρώσικο λαό. Έχουμε αναλύσει το «φαινόμενο» Πούτιν.
Τρίτη επισήμανση. Το σύμμετρο του Πούτιν στον καπιταλιστικό κόσμο είναι οι δικτάτορες του καπιταλιστικού καθεστώτος. Αυτοί οι δικτάτορες, ανεξάρτητα από τη λαϊκίστικη ρητορική τους, είναι όργανα του συστήματος και του πλανητικού κράτους. Ακόμα, και αν κάνουμε την ουτοπική υπόθεση ότι είναι «ήρωες», πάλι τίποτα δεν μπορεί να κάνουν: Όργανα θα γίνουν.
Δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ, μέσα από τις διαδικασίες και τις δομές του συστήματος, μέσα από το κράτος της Νέας Τάξης, να κατεδαφίσει τα στηρίγματά του. Οι επιλογές που γίνονται απορρέουν από τη ΛΟΓΙΚΗ της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και ΟΧΙ από πρόσωπα.
Για να πολεμήσεις τη Νέα Τάξη και τις επιλογές της, για να καλυτερεύσεις, έστω και λίγο τα πράγματα, πρέπει ο ηγέτης και τα κόμματα που λένε ότι αγωνίζονται εναντίον της σήψης και της Νέας Τάξης, να ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ στην λαϊκή κινητοποίηση και οργάνωση. Να στηρίζονται και να ελέγχονται…
ΟΛΑ τα άλλα είναι ουτοπίες που οδηγούν σε εγκλήματα κατά των λαών. Τις ζήσαμε αυτές τις ουτοπίες πολλές φορές και τώρα πληρώνουμε τα διαμαρτυρικά αυτών των εγκλημάτων.
ΟΣΟΙ, συνεπώς, νοσταλγούν, Πούτιν ή Μεσσίες, στρώνουν, μέσα στη σημερινή απελπισία, το δρόμο για νέες απάτες και εγκλήματα: Για νέους απατεώνες, βοναπάρτες ή δικτάτορες…
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα όνειρα. Ουδείς μπορεί να σώσει την κατάσταση, εκτός από τους ίδιους τους λαούς και τις οργανώσεις του…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8794
