Και ενώ στη ΝΔ του Σαμαρά παίζεται το παιχνίδι της οικογενειοκρατίας – λέμε τώρα την προσπάθεια επιβολής της εξουσίας του ενός στο κόμμα δηλαδή – και στο ΚΚΕ παίζεται το στοίχημα – για άλλη μία φορά – της αποδοχής της βατικάνειας απόλυτης ιδεολογικής και μεσσιανικής του αλήθειας, στο ΣΥΡΙΖΑ … ξυρίζονται και κτενίζονται για τη συμβολική Περιφέρεια της Αθήνας βαδίζοντας προς τις επόμενες πολιτικές εκλογές με δήθεν αυτοδιοικητικό μανδύα. Η πλάκα είναι ότι οι περί τον Κύρκο και Κουβέλη έβγαλαν τη Bourga τους και προσπαθούν να συμμαχήσουν μέσω … «συνήγορου του πολίτη» – αστύα πράγματα – με τον ΓΑΠ παρέα με τους πράσινους συστημικούς οικολόγους οι υπόλοιποι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χάνουν για άλλη μία φορά το τραίνο.
Προσπαθώντας να δημιουργήσουν το δήθεν «αριστερό» μέτωπο στο μνημόνιο (δεν απέχουν και πολύ από τη γραμμή Σαμαρά) σημαδεύουν πρόσωπα που ή τους ρίχνουν χυλόπιτες (Σ. Σακοράφα, Σ. Παπασπύρος, Δ. Τσακνής) ή τους παίζουν σαν τη γάτα με το ποντίκι (Α. Μητρόπουλος).
Αντί να αδράξουν κι αυτή τη μοναδική ( πολιτική ευκαιρία και να μετατρέψουν σε ζήτημα το μόνο πλαίσιο που απαντά αγωνιστικά στη λογική του χρέους και την υποταγή-κατοχή λαού και χώρας σε ΕΚΤ-Κομισιόν και ΔΝΤ, δηλαδή τη δημιουργία ενωτικού λαϊκού μετώπου άρνησης του τοκογλυφικού χρέους, εξόδου από την Ευρωζώνη και ρήξη με τη κεντρική δομή της ΕΕ με αντίστοιχες διεργασίες υπέρ των δημόσιων αγαθών, πολιτισμού, αντίβαρο στην εμπορευματοποίηση της ζωής και δημοκρατικής οργάνωσης του λαού με ανοικτές συμμαχίες με λαούς με κοινή μοίρα, ψάχνουν ανώδυνα με τη λογική Σαμαρά: Αντι-μνημόνιο…
Καληνύχτα σας κύριοι βαθιά νυχτωμένοι… εκτός απ’ όσες και όσους δίκαια αγωνιούν, προτείνουν και παλεύουν για απεγκλωβισμό…
ΥΓ: Η Dora και το Laos ψάχνουν για στηρίγματα, αλλά οι άλλοι παίζουν πετυχημένα … ζώνη. To Pasok φοβάται μόνο όσους μείνουν έξω απ΄αυτό το σκηνικό. Πόσοι άραγε είμαστε;