Αυτή η κυβέρνηση, από κοινού με τις πόρνες των «νταβάδων», έχουν καταρρίψει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ του νεοφιλελεύθερου κυνισμού, του ψεύδους και της αυθάδειας της βλακείας.
Τέτοια εκστρατεία κομπάζουσας νεοφιλελεύθερης βλακείας, τέτοια δοξολογία αυτής της βλακείας, αλλά και τέτοια νεοφιλελεύθερη πώρωση δεν έχει ιστορικό προηγούμενο παγκοσμίως.
Οι μύθοι της αγοράς, αυτό το ψεύδος της κερδοσκοπικής ασέλγειας, έχουν ανακηρυχθεί σε υπέρτατη, απόλυτη και μοναδική «αλήθεια» και «πρόοδος»: σε θεϊκό φετίχ…
Ο ολοκληρωτικός φασισμός της αγοράς και των μηχανισμών της, συνακόλουθα και οι στυγνότερες και οι πλέον κυνικές μορφές καταστροφής και δολοφονίας των λαών και των εθνών, έχουν ανακηρυχθεί «προοδευτική μεταρρύθμιση» και η «επανάσταση του αυτονόητου»!!!
ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα δεν έχει υποστεί η σκέψη και η λογική τέτοιο καταιγιστικό και βάρβαρο ΒΙΑΣΜΟ, τέτοια φασιστική δολοφονική ισοπέδωση.
Ποτέ μέχρι σήμερα η καθεστωτική υποκρισία και βλακεία δεν πήραν τόσο αποκρουστικές και μοχθηρές μορφές.
ΟΥΤΕ οι θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού, οι πλέον ακραιφνείς απολογητές τους δεν τόλμησαν να μιλήσουν τόσο κυνικά και ξετσίπωτα, όσο η δωσίλογη κυβέρνηση των «σοσιαλιστών» του ΓΑΠ και το καθεστωτικό ιερατείο της δημοσιογραφικής πορνείας.
Ο ΓΑΠ και το ιερατείο της δοξολογίας του, έχουν ξεπεράσει σε υποκρισία, κυνισμό και ψεύδος και του θαυμαστές της Θάτσερ: Τους Ανδριανόπουλους και ΣΙΑ…
Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο για να διαπιστώσετε τον «άθλο» και το παγκόσμιο ρεκόρ της σημερινής, κατοχικής κυβέρνησης και των γενίτσαρων της «Ενημέρωσης»…
Οι μύθοι της αγοράς
ΟΙ «ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΙ» νέο-φιλελεύθεροι διαφέρουν από τους «σοσιαλίζοντες» σε τούτο: Στο βαθμό υποκρισίας και κυνισμού.
Οι πλέον ειλικρινείς και οι πλέον κυνικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, όπως ο Φον-Χάιε και οι Σικάγο Μπόις (στην Ελλάδα ο Ανδριανόπουλος), δεν διστάζουν να δηλώνουν: Αν η υπεράσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και του κέρδους το απαιτεί, η πολιτική ισότητα, δηλαδή οι δημοκρατικές ελευθερίες, πρέπει να θυσιαστούν.
Με άλλα λόγια, τα δικαιώματα του ανθρώπου μεταφράζονται γι αυτούς σε ένα και μόνο δικαίωμα: Της ιδιοκτησίας και του κέρδους.
Οι «σοσιαλίζοντες» νεοφιλελεύθεροι δεν είναι ακόμα τόσο ωμοί και κυνικοί στα λόγια. Είναι, όμως, οι πλέον ευρηματικοί στην υποκρισία και την απάτη. Κρύβονται πίσω από αφαιρέσεις και λεκτικές κατασκευές «προοδευτικότητας»: «Εκσυγχρονισμός», «κοινωνικός διάλογος», «κεντροαριστερά» κλπ.
Οι «σοσιαλίζοντες» δέχονται στα λόγια ότι η ανταγωνιστική αγορά δημιουργεί ανισότητες. Συμπληρώνουν, ωστόσο: «Η ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος είναι αυτή που παράγει αποταμίευση» (εδώ το καπιταλιστικό κέρδος το ντύνουν με την «εύηχη φράση «αποταμίευση»).
Και την ίδια ακριβώς στιγμή θα δηλώσουν κατηγορηματικά ότι η βία τους προκαλεί φρίκη. Εμφανής η «δημοκρατική» απάτη: Διατηρείται ποτέ η ανισότητα χωρίς βία;
Ο μύθος επίσης του «εκσυγχρονισμού» παραπέμπει στην έννοια της προόδου. Οι νεοφιλελεύθεροι αλχημιστές, κάθε απόχρωσης, συνδέουν την πρόοδο με το κέρδος.
`Πρόοδος και κέρδος, όμως, δεν είναι συναφείς έννοιες. Ο καπιταλισμός είναι διατεθειμένος να περάσει, μέσω της τεχνολογίας, πάνω από το πτώμα του ανθρώπου, αρκεί η πρόοδος να δώσει κέρδος, και αρνείται να δει το κέρδος υποταγμένο στην πρόοδο.
Η «ελεύθερη αγορά» δεν είναι πρόοδος. Είναι καταστροφή της κοινωνίας, εφιάλτης για την ανθρωπότητα.
Και, βεβαίως, δεν είναι «δημοκρατική οικονομία» –όπως ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι. Είναι η καπιταλιστική οικονομία των μονοπωλίων. Και αυτή ελευθερία των μονοπωλίων είναι πολλαπλά καταδικαστική για την κοινωνία και το σύνολο των πολιτών. Τους υποβάλλει στο δεσποτισμό του αφεντικού, των «προϊσταμένων», της χρονομέτρησης, των ολέθριων ρυθμών, των μηχανισμών. Αυτός ο δεσποτισμός είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του αγώνα για την αποδοτικότητα, ώστε να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη.
Η «ελεύθερη αγορά» υποβάλλει την κοινωνία και τον άνθρωπο στο δεσποτισμό των αποφάσεων εκείνων που ελέγχουν τις μεγάλες επιχειρήσεις: είναι το 0,5%, περίπου, του πληθυσμού.
Για ποια, λοιπόν, «πρόοδο» και ποια «δημοκρατία» μπορεί να μιλήσει κανείς, όταν ένα απειροελάχιστο ποσοστό ανθρώπων παίρνει τις σοβαρότερες αποφάσεις που οδηγούν στις απολύσεις, στο κλείσιμο επιχειρήσεων, στη μαζική ανεργία, στη «νέα φτώχεια», στην υλική και ηθική μιζέρια για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινων υπάρξεων, στις λεγόμενες «πλούσιες» χώρες, και εκατοντάδες εκατομμύρια στις φτωχές χώρες;
Η έννοια της προόδου και της δημοκρατίας θα βρει το πραγματικό της περιεχόμενο όταν η μάζα των παραγωγών θα καθορίζει ελεύθερα και δημοκρατικά αυτό που παράγει, το πώς θα το παράγει και το πώς θα το διανέμει. Και αυτό δεν είναι ουτοπικό. Αρκεί να απαλλαγούμε από τους μύθους της αγοράς…
Μάιος 1997
