Στην πασαρέλα του Άλτερ και στον κ. Χατζηνικολάου, ο κ. Βγενόπουλος, φορώντας τη γενειάδα του σοφού προφήτη, έδωσε ένα ανεπανάληπτο σώου.
Ο Χατζηνικολάου και αμέσως μετά ο άλλος ηθικολόγος κήρυκας των «νταβάδων», ο διαβόητος Μάκης, περιέφεραν τις «σοφίες» της χρηματιστηριακής αυθεντίας (Βγενόπουλος) σαν τις πλάκες του Μωϋσή!!!
Και μόνο αυτή η κυνική προβολή του κ. Βγενόπουλου από το Άλτερ και τους «μπράβους» του καναλιού, σου προκαλεί παγωνιά στη ραχοκοκαλιά και μαύρες σκέψεις. Γιατί το κανάλι αυτό, καθώς και τα «παπαγαλάκια» του, αποτελούν τους πλέον ωμούς και αυθάδεις «δοκιμαστές» ζοφερών και διατεταγμένων σεναρίων των ποικίλων μηχανισμών (ορατών και αοράτων) του χρήματος.
Πράγματι, αυτά που είπε ο κ. Βγενόπουλος, όσο και να τα λούστραρε με ρητορείες περί κοινωνικής δικαιοσύνης και περίτεχνους και «σοβαρούς» λαϊκισμούς, σου παγώνουν το αίμα.
Τα πλέον ουσιώδη και πολύ συνοπτικά:
α). Ο κοσμοσωτήριος και προφητικός κομπασμός του. Μίλαγε με την «αυθεντία» του σοφού προφήτη, σαν τον απόλυτο μονάρχη της αλήθειας: της οικονομικής και κοινωνικής.
Σηματοδοτούσε καθαρά και με στομφώδη έπαρση την απολυτότητα και μοναδικότητα της αλήθειας του χρήματος: Η πλέον μακάβρια αιχμή της νεοταξικής, χρηματιστηριακής αναισχυντίας, του αυτοκρατορικού, χρηματιστηριακού ολοκληρωτισμού.
Η «σοφία» του κ. Βγενόπουλου υπήρχε πράγματι στη φόρμα: επένδυε την απολυταρχική ουσία των ιδεών του χρήματος με χρώματα «εθνικά» και ρητορείες κοινωνιολογίζουσες περί «δικαιοσύνης», «αδικιών», «παρασιτισμού» και λοιπών τέτοιων ηχηρών και «πιασάρικων». Σε αυτή την άσκηση της πονηρής αναστροφής των πραγμάτων και εμφάνισης του μαύρου-άσπρου, πράγματι ανάδειξε μεγάλη δεξιοτεχνία…
β). Ο φιλοσοφικός καμβάς της σκέψης του: Εδώ προβάλλεται η «θεότητα» του χρήματος. Και ιδιαίτερα η αθώωση του χρήματος και η τελεσίδικη καταδίκη των πολιτικών του χρήματος.
Ο κ. Βγενόπουλος, αριστοτεχνικά τοποθέτησε τα πράγματα με το κεφάλι προς τα κάτω: Ανήγαγε σε θεότητα τον καπιταλιστή-επιχειρηματία και το χρήμα και έστειλε στο πυρ το εξώτερον τους πολιτικούς υπηρέτες του καπιταλισμού και του χρήματος. Μετάθεσε την κακοδαιμονία και τη σήψη από το σύστημα και τους χρηματιστηριακούς μηχανισμούς του, στους πολιτικούς: Δηλαδή στα πολιτικά συμπτώματα της ασθένειας.
Με αυτό το τέχνασμα της αυτονόμησης και απόσπασης της πολικής από τις καπιταλιστικές εξαρτήσεις και δουλείες της, «απαίτησε» κυνικά τη «σφαγή» των σάπιων δούλων και υπηρετών: Των πολιτικών!!!
Εδώ πλέον έχουμε ολοκληρωμένο το θεωρητικό σχήμα του ολοκληρωτισμού που συνίσταται: Στη γενική καταδίκη των πολιτικών και την αναζήτηση «σωτήρων» και ανακαινιστών της πολιτικής!!!
Οι πιο στυγνοί δικτάτορες στην ιστορία του κόσμου, πάντα επεβλήθηκαν αποκαλώντας τους πολιτικούς «άρρωστα κύτταρα του εθνικού οργανισμού», «παράσιτα» και «λαμόγια».
Και σήμερα αυτό που καλλιεργείται από τους «νταβάδες» και τα ποικίλα παπαγαλάκια τους, από τους δικτατορικούς μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης και από τα κτηνώδη υπερεθνικά κέντρα της κερδοσκοπικής απληστίας, είναι αυτό το φαιό ιδεολόγημα: Οι πολιτικοί είναι σάπιοι και η πηγή της κακοδαιμονίας.
Βεβαίως οι πολιτικοί είναι σάπιοι, αλλά όχι η γενεσιουργός εστία της παρακμής και της σήψης. Αυτή η εστία βρίσκεται στα οστά, στο μεδούλι και στις λειτουργίες του καπιταλιστικού οργανισμού, με πρώτους και καλύτερους τους επιχειρηματίες και τους οικονομικούς διαχειριστές των μηχανισμών του χρήματος.
Το κράτος και οι πολιτικοί είναι το υπηρετικό προσωπικό. Δεν μπορεί, συνεπώς να είναι μόνο ο υπηρέτης σάπιος και το αφεντικό υγιής!!!
Δηλαδή η Ζήμενς ή άλλες επιχειρηματικές δομές, που μέσα στην κερδοσκοπική τους απληστία, αναπτύσσουν ένα ανταγωνιστικό ίλιγγο στο ποια θα δώσει περισσότερα στην εξαγορά των πολιτικών υπαλλήλων, είναι ο δευτερογενής ή ο πρωτογενής παράγοντας της διαφθοράς, της σήψης και του παρασιτισμού;
γ). Αυτό, όμως, το ναρκωτικό χαπάκι, που χρεώνει αποκλειστικά τη σαπίλα στους πολιτικούς, αποτέλεσε πάντα και αποτελεί και σήμερα το προνομιακό, απολυταρχικό ιδεολόγημα του κεφαλαίου περί «κάθαρσης».
Με αυτό το τέχνασμα οι μηχανισμοί του κεφαλαίου και του χρήματος αναπαλαιώνουν και επιχρυσώνουν το καθεστώς τους.
Μια τέτοια επιχείρηση βρίσκεται από καιρό στα σκαριά. Σήμερα γίνεται πιο άμεσα αναγκαία αυτή η «κάθαρση», αναπαλαίωση και ανασύσταση του πολιτικού χάρτη για να δοθούν στον κόσμο οι αποδιοπομπαίοι τράγοι (ως υπεύθυνοι της κρίσης), να αναπαλαιωθούν τα «φθαρμένα υλικά» (ανανέωση θα την ονομάσουν) και να ανασυσταθεί ο νέος πολιτικός χάρτης, σύμφωνα με τις νέες απαιτήσεις των «νταβάδων» της υφηλίου.
Αυτό ακριβώς κήρυττε, σε όλους τους τόνους και ο κ. Βγενόπουλος…
δ). Δεν κήρυττε, όμως μόνο αυτό το «ευαγγέλιο» του χρήματος. Έδινε και την κατεύθυνση που ο ίδιος επιθυμεί, σαν διαχειριστής κολοσσιαίων πακέτων χρήματος.
Σημείωση: Αλήθεια αφού απαιτεί ο κ. Βγενόπουλος, το «πόθεν έσχες» και από τους δημόσιους υπαλλήλους θα έπρεπε να μας πει ποιες είναι οι πηγές των χρηματικών πακτωλών που διαχειρίζεται. Ποια είναι η ιστορική πηγή και διαδρομή της δικής του χρηματιστικής εισβολής.
Ο κ. Βγενόπουλος στη χθεσινή θεατρική του παράσταση έδωσε και τη «σωστή κατεύθυνση»: Ο δρόμος είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, η πλήρης υποταγή μας σε αυτόν.
Φυσικά δεν το είπε ανοικτά. Είναι αρκετά έξυπνος για να το διατυμπανίσει, αυτή την ώρα ανοικτά. Το είπε εμμέσως, πλην σαφώς:
1).«Κατατρόπωσε» τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.
2). Ζήτησε να μην είμαστε «δογματικοί» και ότι μπορεί να συμφέρει να φύγουμε από την ευρωζώνη και να ενταχθούμε στο Δ.Ν.Τ. Να φύγουμε δηλαδή από τον ευρωπαϊκό λάκκο των λεόντων και να πάμε στον αμερικανικό λάκκο.
3). Στήριξε το Γιωργάκη σκανδαλωδώς!!! Όλος ο πολιτικός κόσμος είναι «σάπιος», αλλά ο Πρωθυπουργός καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες και πρέπει να τον στηρίξουμε!!!
Σηματοδότησε καθαρά την αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού με το Γιωργάκη σε πρωταγωνιστικό ρόλο…
Αυτά αρκούν, για όσους σκέφτονται ή είναι ικανοί να σκεφτούν
