Κείμενο Ορ(γ)ισμένων Εργαζομένων στην «Απογευματινή»
«Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά»
Εμείς είχαμε προειδοποιήσει. Τόσο καιρό έσπερνε ανέμους. Τώρα ήρθε η ώρα να θερίσει θύελλες.
Οι «Άθλιοι της Φειδίου» ξεσηκώθηκαν. Και η ώρα για να λάβει τέλος το πανηγύρι που έστησε η ανάλγητη εργοδοσία έφθασε.
Με τη νέα άρνηση του Κ. Σαραντόπουλου να καταβάλλει στους εργαζομένους τα δεδουλευμένα των μηνών Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου, αγνοώντας και το δεύτερο τελεσίγραφο της ΕΣΗΕΑ (για εξόφληση Ιουνίου/Ιουλίου την 18η Αυγούστου), την απεργία της 12ης Αυγούστου, διαδέχεται στις 20 Αυγούστου μια νέα απεργία. Και αυτά είναι μόνο η αρχή. Καθώς όλα τώρα ξεκινούν.
Ο πρώην εργολάβος, ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος της «Απογευματινής» Κώστας Σαραντόπουλος προτού φύγει, προκλητικά, για διακοπές άνοιξε τα χαρτιά του, τα οποία ανέγραφαν «θα περάσετε 3 μήνες με 400 ευρώ». 400 ευρώ από την 1η Ιουνίου, ήταν το κουπόνι αυτή τη φορά, με την ειρωνική ευχή μάλιστα «για να κάνουν διακοπές τα παιδιά». Με χαρτζιλίκια όμως δε βγαίνει η εφημερίδα. Ούτε με εθελοντισμό. Διότι εμείς «φίλτατε» κ. Σαραντόπουλε δε μιλάμε για «διακοπές». Αλλά για λογαριασμούς, νοίκια, δάνεια, χρωστούμενα, και για την τροφή των παιδιών μας και τη δική μας.
Διακοπές «κύριε» μεγαλομέτοχε και διευθύνοντα σύμβουλε θα κάνουμε μόνο όταν εξοφληθούν όλα τα δεδουλευμένα μας.
Όταν πληρωθεί ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος.
Όταν θα πληρωθούμε για κάθε μορφή καταγεγραμμένης υπερεργασίας, γράφοντας και διορθώνοντας κείμενα, στήνοντας και τυπώνοντας σελίδες.
Όταν θα πληρωθούμε τα επιδόματα αντικαταστάσεων που κάνουμε φέτος, και αυτά των περασμένων ετών.
Όταν θα μας εξοφληθούν τα κυριακάτικα και οι Κυριακές εργασίας που οφείλονται σε πολλούς από μας, χρόνια τώρα.
Όταν θα πληρωθούν οι μήνες και τα χρόνια που εργάζονταν ως «δόκιμοι», πολλοί από εμάς, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, για 10 και 12 ώρες καθημερινά.
Διακοπές θα κάνουμε όταν όλοι οι συνάδελφοι ασφαλιστούν, και μπουν κανονικά στο μισθολόγιο και η εφημερίδα γίνει ξανά ένας εργασιακός χώρος, όπου δε θα αιωρούνται διαρκώς απειλές για απολύσεις, περικοπές και λουκέτα.
Και επειδή δεν είμαστε αχάριστοι, και μάλιστα είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε και υποχωρήσεις, δηλώνουμε ότι σας απαλλάσσουμε από το επίδομα χρήσης Ηλεκτρονικού Υπολογιστή. Και δεσμευόμαστε παράλληλα ότι στο εγγύς μέλλον θα καταφέρουμε να συμβιώσουμε αρμονικά με τις συναγωνίστριες κατσαρίδες που καθημερινά διοργανώνουν παρελάσεις στις τουαλέτες και τα γραφεία μας αφού προλάβατε να απολύσετε και τις περισσότερες καθαρίστριες.
Στην περίπτωση που η, επικίνδυνη και για την ίδια την επιχείρηση, εργοδοσία ...χαμογελά με τα παραπάνω, θα της συνιστούσαμε να σκεφτεί ότι τα Δικαστήρια μπορεί να έχουν κάπως διαφορετική γνώμη.
Εκεί, όπως φαίνεται άλλωστε, θα δοθεί το τελικό ραντεβού μας.
Σύσσωμα πλέον οι εργαζόμενοι κινητοποιούμαστε. Ήρθε η ώρα, ενωμένοι, να δώσουμε απαντήσεις. Πρώτα μέσω και των τριών σωματείων (ΕΤΙΠΤΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΑ), τα οποία καλούμε να βρίσκονται διαρκώς σε επαφή μεταξύ τους, με κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις και στη συνέχεια με την άσκηση άλλων μέτρων, συλλογικών και ατομικών.
Στον αγώνα αυτό ζητούμε τη στήριξη και την αλληλεγγύη όλων. Ζητούμε επίσης από τους συναδέλφους σε άλλα Μέσα Ενημέρωσης να αναδείξουν το πρόβλημα, καθώς είμαστε βέβαιοι ότι δυστυχώς αυτού του τύπου οι καταστάσεις δεν τους είναι διόλου άγνωστες.
Σε αυτή τη μάχη που ήδη έχει ξεκινήσει στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης πρέπει να σταθούμε όλοι οι εργαζόμενοι, από κάθε πόστο, μαζί, ώστε κανένα μαγαζί να μη γίνει «σφαγείο εργαζομένων».
Βρισκόμαστε ήδη σε επαφή με συναδέλφους-ισσες από το χώρο και ήδη ετοιμάζονται δράσεις που θα κοινοποιηθούν σύντομα. Όσοι μεμονωμένα ή συλλογικά επιθυμούν να έρθουν σε επαφή μαζί μας προκειμένου να συντονιστούμε ας επικοινωνήσουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση: freeapog@gmail.com
Αντί δικού μας επιλόγου που πιθανότατα θα ήταν πιο... άκομψος, επιλέγουμε να ''αφήσουμε'' την ποίηση του Μ.Μπρεχτ να μιλήσει για εμάς:
«Παρατηρώ πως θέλετε να σας αδειάσω τη γωνιά. Βλέπω ότι σύμφωνα με την αντίληψή σας σας τρώω πάρα πολύ. Καταλαβαίνω πως δεν ξέρετε πως να φερθείτε σε ανθρώπους σαν και εμένα.
Μόνο που εγώ τη γωνιά δεν πρόκειται να σας αδειάσω. Σας προειδοποίησα νέτα σκέτα πως πρέπει να παραδώσετε το κρέας σας. Σας ακολούθησα παντού για να σας πω πως πρέπει να τα μαζεύετε και δρόμο. Για αυτό το λόγο έμαθα τη δικιά σας γλώσσα και τελικά καθένας σας κατάλαβε τι έλεγα.
Μα πάλι το πρωί κρέας δεν είχε. Έκατσα και περίμενα μια μέρα ακόμα, την ευκαιρία να σας δώσω να 'ρθετε, να διορθωθείτε.
Σαν επιστρέψω με σκληρότερο φεγγάρι αγαπητοί μου θα ΄ρχομαι μέσα σ' ένα τανκ. Μ' ένα κανόνι τότε θα μιλάω και θα σας καταργήσω. Όπου περνάει το τανκ μου δρόμος γίνεται. Ό,τι λέει το κανόνι μου αυτό είναι η άποψη μου.
Κι απ' όλο το συνάφι σας θα λυπηθώ μόνο τον αδερφό μου, ρίχνοντας του μια απλή κλωτσιά στα δόντια».
Συνάδελφοι,-ισσες, σήμερα δε σκύβουμε, αλλά σηκώνουμε το κεφάλι!
Η τελική ΝΙΚΗ θα είναι δική μας!
Ορ(γ)ισμένοι [ολοένα και περισσότεροι]
Εργαζόμενοι στην «Απογευματινή»
